Йәрәмияниң жиға-зарлири 5
1 Бешимизға чүшкәнләрни есиңгә кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар; Қара, бизниң рәсвачилиқта қалғинимизни нәзириңгә алғайсән!
ヱホバよ我らにありし所の事をおもひたまへ 我らの恥辱をかへりみ觀たまへ
2 Мирасимиз ятларға, Өйлиримиз яқа жутлуқларға тапшурулди.
われらの產業は外國人に歸し われらの家屋は他國人の有となれり
3 Биз житим-йесирләр, атисизлар болуп қалдуқ; Анилиримизму тул қалди.
われらは孤子となりて父あらず われらの母は寡婦にひとし
4 Ичидиған суни сетивелишимиз керәк; Отунни пәқәт пулға алғили болиду.
われらは金を出して自己の水を飮み おのれの薪を得るにも價をはらふ
5 Бизни қоғлиғучилар тап бастуруп келиватиду; Һалсирап, һеч арам тапалмаймиз.
われらを追ふ者われらの頸に迫る 我らは疲れて休むことを得ず
6 Җан сақлиғидәк бир чишләм нанни дәп, Мисир һәм Асурийәгә қол берип бойсунғанмиз.
食物を得て饑を凌がんとてエジプト人およびアッスリヤ人に手を與へたり
7 Ата-бовилиримиз гуна садир қилип дуниядин кәтти; Биз болсақ, уларниң қәбиһлигиниң җазасини көтиришкә қалдуқ.
われらの父は罪ををかして已に世にあらず 我らその罪を負ふなり
8 Үстимиздин һөкүм сүргүчиләр қуллардур; Бизни уларниң қолидин азат қилғучи йоқтур.
奴僕等われらを制するに誰ありて我らを之が手よりすくひ出すものなし
9 Далада қилич түпәйлидин, Ненимизни тепишқа җенимизни тәвәккул қилмақтимиз.
荒野の刀兵の故によりて我ら死を冒して食物を得
10 Теримиз тонурдәк қизиқ, Ачлиқ түпәйлидин қизитма бизни басмақта.
饑饉の烈しき熱氣によりてわれらの皮膚は爐のごとく熱し
11 Зионда аяллар, Йәһуда шәһәрлиридә пак қизлар аяқ асти қилинди.
シオンにて婦人等をかされユダの邑々にて處女等けがさる
12 Әмирләр қолидин дарға есип қоюлди; Ақсақалларниң һөрмити һеч қилинмиди.
侯伯たる者も敵の手にて吊され 老たる者の面も尊とばれず
13 Яш жигитләр ярғунчақта җапа тартмақта, Оғул балилиримиз отун жүкләрни йүдүп дәлдәңшип маңмақта.
少き者は石磨を擔はせられ 童子は薪を負ふてよろめき
14 Ақсақаллар шәһәр дәрвазисида олтармас болди; Жигитләр нәғмә-навадин қалди.
長老は門にあつまることを止め 少き者はその音樂を廢せり
15 Шат-хурамлиқ көңлимиздин кәтти, Уссул ойнишимиз матәмгә айланди.
我らが心の快樂はすでに罷み われらの跳舞はかはりて悲哀となり
16 Бешимиздин таҗ жиқилди; Һалимизға вай! Чүнки биз гуна садир қилдуқ!
われらの冠冕は首より落たり われら罪ををかしたれば禍なるかな
17 Буниң түпәйлидин жүрәклиримиз муҗулди; Булар түпәйлидин көзлиримиз қараңғулашти —
これが爲に我らの心うれへ これらのために我らが目くらくなれり
18 — Зион теғиға қарап көзлиримиз қараңғулашти, Чүнки у чөлдәрәп кәтти, Чилбөрә униңда пайлап жүрмәктә.
シオンの山は荒はて 山犬はその上を歩くなり
19 Сән, и Пәрвәрдигар, мәңгүгә һөкүм сүрисән; Тәхтиң дәвирдин-дәвиргә давамлишиду.
ヱホバよなんぢは永遠に在す なんぢの御位は世々かぎりなし
20 Сән немишкә бизни дайим унтуйсән? Немишкә шунчә узунғичә биздин ваз кечисән?
何とて我らを永く忘れ われらを斯ひさしく棄おきたまふや
21 Бизни йениңға қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар! Шундақ болғанда биз қайталаймиз! Күнлиримизни қедимкидәк әслигә кәлтүргәйсән,
ヱホバよねがはくは我らをして汝に歸らしめたまへ われら歸るべし 我らの日を新にして昔日の日のごとくならしめたまへ
22 — Әгәр сән бизни мутләқ чәткә қақмиған болсаң, Әгәр биздин чәксиз ғәзәпләнмигән болсаң!
さりとも汝まつたく我らを棄てたまひしや 痛くわれらを怒りゐたまふや
