Йәрәмияниң жиға-зарлири 5
1 Бешимизға чүшкәнләрни есиңгә кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар; Қара, бизниң рәсвачилиқта қалғинимизни нәзириңгә алғайсән!
Remember, O LORD, what is come upon us: consider, and behold our reproach.
2 Мирасимиз ятларға, Өйлиримиз яқа жутлуқларға тапшурулди.
Our inheritance is turned to strangers, our houses to aliens.
3 Биз житим-йесирләр, атисизлар болуп қалдуқ; Анилиримизму тул қалди.
We are orphans and fatherless, our mothers [are] as widows.
4 Ичидиған суни сетивелишимиз керәк; Отунни пәқәт пулға алғили болиду.
We have drank our water for money; our wood is sold to us.
5 Бизни қоғлиғучилар тап бастуруп келиватиду; Һалсирап, һеч арам тапалмаймиз.
Our necks [are] under persecution: we labor, [and] have no rest.
6 Җан сақлиғидәк бир чишләм нанни дәп, Мисир һәм Асурийәгә қол берип бойсунғанмиз.
We have given the hand [to] the Egyptians, [and to] the Assyrians, to be satisfied with bread.
7 Ата-бовилиримиз гуна садир қилип дуниядин кәтти; Биз болсақ, уларниң қәбиһлигиниң җазасини көтиришкә қалдуқ.
Our fathers have sinned, [and are] not; and we have borne their iniquities.
8 Үстимиздин һөкүм сүргүчиләр қуллардур; Бизни уларниң қолидин азат қилғучи йоқтур.
Servants have ruled over us: [there is] none that doth deliver [us] out of their hand.
9 Далада қилич түпәйлидин, Ненимизни тепишқа җенимизни тәвәккул қилмақтимиз.
We procured our bread with [the peril of] our lives, because of the sword of the wilderness.
10 Теримиз тонурдәк қизиқ, Ачлиқ түпәйлидин қизитма бизни басмақта.
Our skin was black like an oven because of the terrible famine.
11 Зионда аяллар, Йәһуда шәһәрлиридә пак қизлар аяқ асти қилинди.
They ravished the women in Zion, [and] the maids in the cities of Judah.
12 Әмирләр қолидин дарға есип қоюлди; Ақсақалларниң һөрмити һеч қилинмиди.
Princes were hanged by their hand: the faces of elders were not honored.
13 Яш жигитләр ярғунчақта җапа тартмақта, Оғул балилиримиз отун жүкләрни йүдүп дәлдәңшип маңмақта.
They took the young men to grind, and the children fell under the wood.
14 Ақсақаллар шәһәр дәрвазисида олтармас болди; Жигитләр нәғмә-навадин қалди.
The elders have ceased from the gate, the young men from their music.
15 Шат-хурамлиқ көңлимиздин кәтти, Уссул ойнишимиз матәмгә айланди.
The joy of our heart hath ceased; our dance is turned into mourning.
16 Бешимиздин таҗ жиқилди; Һалимизға вай! Чүнки биз гуна садир қилдуқ!
The crown is fallen [from] our head: woe to us, that we have sinned!
17 Буниң түпәйлидин жүрәклиримиз муҗулди; Булар түпәйлидин көзлиримиз қараңғулашти —
For this our heart is faint; for these [things] our eyes are dim.
18 — Зион теғиға қарап көзлиримиз қараңғулашти, Чүнки у чөлдәрәп кәтти, Чилбөрә униңда пайлап жүрмәктә.
Because of the mountain of Zion, which is desolate, the foxes walk upon it.
19 Сән, и Пәрвәрдигар, мәңгүгә һөкүм сүрисән; Тәхтиң дәвирдин-дәвиргә давамлишиду.
Thou, O LORD, remainest for ever; thy throne from generation to generation.
20 Сән немишкә бизни дайим унтуйсән? Немишкә шунчә узунғичә биздин ваз кечисән?
Why dost thou forget us for ever, [and] forsake us so long time?
21 Бизни йениңға қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар! Шундақ болғанда биз қайталаймиз! Күнлиримизни қедимкидәк әслигә кәлтүргәйсән,
Turn thou us to thee, O LORD, and we shall be turned; renew our days as of old.
22 — Әгәр сән бизни мутләқ чәткә қақмиған болсаң, Әгәр биздин чәксиз ғәзәпләнмигән болсаң!
But thou hast utterly rejected us; thou art very wroth against us.
