Йәрәмияниң жиға-зарлири 5
1 Бешимизға чүшкәнләрни есиңгә кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар; Қара, бизниң рәсвачилиқта қалғинимизни нәзириңгә алғайсән!
Remember, O Yahweh, what hath befallen us, Look around, and see our reproach:
2 Мирасимиз ятларға, Өйлиримиз яқа жутлуқларға тапшурулди.
Our inheritance, turned over to foreigners, our houses, to aliens.
3 Биз житим-йесирләр, атисизлар болуп қалдуқ; Анилиримизму тул қалди.
Orphans, have we become, and fatherless, our mothers, are widows indeed.
4 Ичидиған суни сетивелишимиз керәк; Отунни пәқәт пулға алғили болиду.
Our water—for silver, have we drunk, our wood—for a price, cometh in.
5 Бизни қоғлиғучилар тап бастуруп келиватиду; Һалсирап, һеч арам тапалмаймиз.
Upon our necks, are our pursuers, We labour, and there is allowed us no rest.
6 Җан сақлиғидәк бир чишләм нанни дәп, Мисир һәм Асурийәгә қол берип бойсунғанмиз.
To Egypt, have we stretched out our hand, to Assyria, to be satisfied with bread.
7 Ата-бовилиримиз гуна садир қилип дуниядин кәтти; Биз болсақ, уларниң қәбиһлигиниң җазасини көтиришкә қалдуқ.
Our fathers, sinned, and are not, and, we, their iniquities, have borne.
8 Үстимиздин һөкүм сүргүчиләр қуллардур; Бизни уларниң қолидин азат қилғучи йоқтур.
Slaves, have ruled over us, There is none to set free from their hand.
9 Далада қилич түпәйлидин, Ненимизни тепишқа җенимизни тәвәккул қилмақтимиз.
At the risk of our life, do we bring in our bread, because of the sword of the desert.
10 Теримиз тонурдәк қизиқ, Ачлиқ түпәйлидин қизитма бизни басмақта.
Our skin, as with a furnace, is scorched, because of the hot winds of famine.
11 Зионда аяллар, Йәһуда шәһәрлиридә пак қизлар аяқ асти қилинди.
Women—in Zion, were ravished, virgins, in the cities of Judah!
12 Әмирләр қолидин дарға есип қоюлди; Ақсақалларниң һөрмити һеч қилинмиди.
Princes, by their hand, have been hanged, The faces of elders, not honoured.
13 Яш жигитләр ярғунчақта җапа тартмақта, Оғул балилиримиз отун жүкләрни йүдүп дәлдәңшип маңмақта.
Young men, a millstone, have lifted, and, youths, under wood, have staggered.
14 Ақсақаллар шәһәр дәрвазисида олтармас болди; Жигитләр нәғмә-навадин қалди.
Elders, from the gates, have ceased. Young men, from their music.
15 Шат-хурамлиқ көңлимиздин кәтти, Уссул ойнишимиз матәмгә айланди.
Ceased hath the joy of our hearts, Changed to mourning, our dance.
16 Бешимиздин таҗ жиқилди; Һалимизға вай! Чүнки биз гуна садир қилдуқ!
Fallen is the crown of our head. Surely woe to us, for we have sinned.
17 Буниң түпәйлидин жүрәклиримиз муҗулди; Булар түпәйлидин көзлиримиз қараңғулашти —
For this cause, faint is our heart, For these things, dimmed are our eyes:
18 — Зион теғиға қарап көзлиримиз қараңғулашти, Чүнки у чөлдәрәп кәтти, Чилбөрә униңда пайлап жүрмәктә.
Because of Mount Zion, which is desolate, jackals, have gone prowling therein.
19 Сән, и Пәрвәрдигар, мәңгүгә һөкүм сүрисән; Тәхтиң дәвирдин-дәвиргә давамлишиду.
Thou, O Yahweh, unto times age-abiding, dost remain, Thy throne, from generation to generation:
20 Сән немишкә бизни дайим унтуйсән? Немишкә шунчә узунғичә биздин ваз кечисән?
Wherefore shouldst thou perpetually forget us? forsake us, to length of days?
21 Бизни йениңға қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар! Шундақ болғанда биз қайталаймиз! Күнлиримизни қедимкидәк әслигә кәлтүргәйсән,
Bring us back, O Yahweh, unto thyself, and we will come back! Renew our days, as of old;
22 — Әгәр сән бизни мутләқ чәткә қақмиған болсаң, Әгәр биздин чәксиз ғәзәпләнмигән болсаң!
For though thou hast not, utterly rejected, us, thou art wroth with us—exceedingly!
