Йәрәмияниң жиға-зарлири 5
1 Бешимизға чүшкәнләрни есиңгә кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар; Қара, бизниң рәсвачилиқта қалғинимизни нәзириңгә алғайсән!
Remember, O Lord, what hath occurred to us, look down, and behold our disgrace.
2 Мирасимиз ятларға, Өйлиримиз яқа жутлуқларға тапшурулди.
Our inheritance is turned over to strangers, our houses to aliens.
3 Биз житим-йесирләр, атисизлар болуп қалдуқ; Анилиримизму тул қалди.
Orphans are we become, and [we are] without a father, our mothers are like widows.
4 Ичидиған суни сетивелишимиз керәк; Отунни пәқәт пулға алғили болиду.
Our water have we drunk for money: our wood cometh to us for a purchase price.
5 Бизни қоғлиғучилар тап бастуруп келиватиду; Һалсирап, һеч арам тапалмаймиз.
Up to our necks are we pursued: we are fatigued, and no rest is allowed us.
6 Җан сақлиғидәк бир чишләм нанни дәп, Мисир һәм Асурийәгә қол берип бойсунғанмиз.
To Egypt do we stretch out our hand, to Asshur, to be satisfied with bread.
7 Ата-бовилиримиз гуна садир қилип дуниядин кәтти; Биз болсақ, уларниң қәбиһлигиниң җазасини көтиришкә қалдуқ.
Our fathers have sinned, and are no more; but we have indeed to bear their iniquities.
8 Үстимиздин һөкүм сүргүчиләр қуллардур; Бизни уларниң қолидин азат қилғучи йоқтур.
Servants rule over us: no one delivereth us out of their hand.
9 Далада қилич түпәйлидин, Ненимизни тепишқа җенимизни тәвәккул қилмақтимиз.
At the peril of our life must we bring home our bread, because of the sword of the wilderness.
10 Теримиз тонурдәк қизиқ, Ачлиқ түпәйлидин қизитма бизни басмақта.
Our skin gloweth like an oven, because of the heat of famine.
11 Зионда аяллар, Йәһуда шәһәрлиридә пак қизлар аяқ асти қилинди.
Women have they ravished in Zion, virgins, in the cities of Judah.
12 Әмирләр қолидин дарға есип қоюлди; Ақсақалларниң һөрмити һеч қилинмиди.
Princes were hanged up by their hand: the faces of elders were not honored.
13 Яш жигитләр ярғунчақта җапа тартмақта, Оғул балилиримиз отун жүкләрни йүдүп дәлдәңшип маңмақта.
Young men they bore to the mill, and boys stumbled under the wood.
14 Ақсақаллар шәһәр дәрвазисида олтармас болди; Жигитләр нәғмә-навадин қалди.
The elders have ceased from the gate, young men, from their singing.
15 Шат-хурамлиқ көңлимиздин кәтти, Уссул ойнишимиз матәмгә айланди.
Ceased hath the joy of our heart: our dance is changed into mourning.
16 Бешимиздин таҗ жиқилди; Һалимизға вай! Чүнки биз гуна садир қилдуқ!
Fallen is the crown of our head: woe to us, for we have sinned.
17 Буниң түпәйлидин жүрәклиримиз муҗулди; Булар түпәйлидин көзлиримиз қараңғулашти —
Because of this is our heart made sick; for these things are our eyes dimmed;
18 — Зион теғиға қарап көзлиримиз қараңғулашти, Чүнки у чөлдәрәп кәтти, Чилбөрә униңда пайлап жүрмәктә.
Because of the mount of Zion which is wasted, foxes walk about on it.
19 Сән, и Пәрвәрдигар, мәңгүгә һөкүм сүрисән; Тәхтиң дәвирдин-дәвиргә давамлишиду.
O thou, Lord, wilt truly abide for ever, thy throne existeth throughout all generations.
20 Сән немишкә бизни дайим унтуйсән? Немишкә шунчә узунғичә биздин ваз кечисән?
Wherefore wilt thou forget us for ever! wilt thou forsake us for so long a time?
21 Бизни йениңға қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар! Шундақ болғанда биз қайталаймиз! Күнлиримизни қедимкидәк әслигә кәлтүргәйсән,
Cause us to return, O Lord, unto thee, and we will return: renew our days as of old.
22 — Әгәр сән бизни мутләқ чәткә қақмиған болсаң, Әгәр биздин чәксиз ғәзәпләнмигән болсаң!
For wouldst thou entirely reject us, be wroth with us to the uttermost?
