Йәрәмияниң жиға-зарлири 5
1 Бешимизға чүшкәнләрни есиңгә кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар; Қара, бизниң рәсвачилиқта қалғинимизни нәзириңгә алғайсән!
Remember, O LORD, what is come upon us; behold, and see our reproach.
2 Мирасимиз ятларға, Өйлиримиз яқа жутлуқларға тапшурулди.
Our inheritance is turned unto strangers, our houses unto aliens.
3 Биз житим-йесирләр, атисизлар болуп қалдуқ; Анилиримизму тул қалди.
We are become orphans and fatherless, our mothers are as widows.
4 Ичидиған суни сетивелишимиз керәк; Отунни пәқәт пулға алғили болиду.
We have drunk our water for money; our wood cometh to us for price.
5 Бизни қоғлиғучилар тап бастуруп келиватиду; Һалсирап, һеч арам тапалмаймиз.
To our very necks we are pursued; we labour, and have no rest.
6 Җан сақлиғидәк бир чишләм нанни дәп, Мисир һәм Асурийәгә қол берип бойсунғанмиз.
We have given the hand to Egypt, and to Assyria, to have bread enough;
7 Ата-бовилиримиз гуна садир қилип дуниядин кәтти; Биз болсақ, уларниң қәбиһлигиниң җазасини көтиришкә қалдуқ.
Our fathers have sinned, and are not; and we have borne their iniquities.
8 Үстимиздин һөкүм сүргүчиләр қуллардур; Бизни уларниң қолидин азат қилғучи йоқтур.
Servants rule over us; there is none to deliver us out of their hand.
9 Далада қилич түпәйлидин, Ненимизни тепишқа җенимизни тәвәккул қилмақтимиз.
We get our bread with the peril of our lives because of the sword of the wilderness.
10 Теримиз тонурдәк қизиқ, Ачлиқ түпәйлидин қизитма бизни басмақта.
Our skin is hot like an oven because of the burning heat of famine.
11 Зионда аяллар, Йәһуда шәһәрлиридә пак қизлар аяқ асти қилинди.
They have ravished the women in Zion, the maidens in the cities of Judah.
12 Әмирләр қолидин дарға есип қоюлди; Ақсақалларниң һөрмити һеч қилинмиди.
Princes are hanged up by their hand; the faces of elders are not honoured.
13 Яш жигитләр ярғунчақта җапа тартмақта, Оғул балилиримиз отун жүкләрни йүдүп дәлдәңшип маңмақта.
The young men have borne the mill, and the children have stumbled under the wood.
14 Ақсақаллар шәһәр дәрвазисида олтармас болди; Жигитләр нәғмә-навадин қалди.
The elders have ceased from the gate, the young men from their music.
15 Шат-хурамлиқ көңлимиздин кәтти, Уссул ойнишимиз матәмгә айланди.
The joy of our heart is ceased; our dance is turned into mourning.
16 Бешимиздин таҗ жиқилди; Һалимизға вай! Чүнки биз гуна садир қилдуқ!
The crown is fallen from our head; woe unto us! for we have sinned.
17 Буниң түпәйлидин жүрәклиримиз муҗулди; Булар түпәйлидин көзлиримиз қараңғулашти —
For this our heart is faint, for these things our eyes are dim;
18 — Зион теғиға қарап көзлиримиз қараңғулашти, Чүнки у чөлдәрәп кәтти, Чилбөрә униңда пайлап жүрмәктә.
For the mountain of Zion, which is desolate, the foxes walk upon it.
19 Сән, и Пәрвәрдигар, мәңгүгә һөкүм сүрисән; Тәхтиң дәвирдин-дәвиргә давамлишиду.
Thou, O LORD, art enthroned for ever, Thy throne is from generation to generation.
20 Сән немишкә бизни дайим унтуйсән? Немишкә шунчә узунғичә биздин ваз кечисән?
Wherefore dost Thou forget us for ever, and forsake us so long time?
21 Бизни йениңға қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар! Шундақ болғанда биз қайталаймиз! Күнлиримизни қедимкидәк әслигә кәлтүргәйсән,
Turn Thou us unto Thee, O LORD, and we shall be turned; renew our days as of old.
22 — Әгәр сән бизни мутләқ чәткә қақмиған болсаң, Әгәр биздин чәксиз ғәзәпләнмигән болсаң!
Thou canst not have utterly rejected us, and be exceeding wroth against us!
