Йәрәмияниң жиға-зарлири 3
1 (Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
Jag är en man som har prövat elände under hans vredes ris.
2 Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
Mig har han fört och låtit vandra genom mörker och genom ljus.
3 Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
Ja, mot mig vänder han sin hand beständigt, åter och åter.
4 (Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
Han har uppfrätt mitt kött och min hud, han har krossat benen i mig.
5 У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
Han har kringskansat och omvärvt mig med gift och vedermöda.
6 У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
I mörker har han lagt mig såsom de längesedan döda.
7 (Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
Han har kringmurat mig, så att jag ej kommer ut, han har lagt på mig tunga fjättrar.
8 Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
Huru jag än klagar och ropar, tillstoppar han öronen för min bön.
9 У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
Med huggen sten har han murat för mina vägar, mina stigar har han gjort svåra.
10 (Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
En lurande björn är han mot mig, ett lejon som ligger i försåt.
11 Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
Han förde mig på villoväg och rev mig i stycken, förödelse lät han gå över mig.
12 У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
Han spände sin båge och satte mig upp till ett mål för sin pil.
13 (Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
Ja, pilar från sitt koger sände han in i mina njurar.
14 Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
Jag blev ett åtlöje för hela mitt folk en visa för dem hela dagen.
15 У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
Han mättade mig med bittra örter, han gav mig malört att dricka.
16 (Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
Han lät mina tänder bita sönder sig på stenar, han höljde mig med aska.
17 Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
Ja, du förkastade min själ och tog bort min frid; jag visste ej mer vad lycka var.
18 Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
Jag sade: »Det är ute med min livskraft och med mitt hopp till HERREN.»
19 (Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
Tänk på mitt elände och min husvillhet, på malörten och giftet!
20 Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
Stadigt tänker min själ därpå och är bedrövad i mig.
21 Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
Men detta vill jag besinna, och därför skall jag hoppas:
22 (Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
HERRENS nåd är det att det icke är ute med oss, ty det är icke slut med hans barmhärtighet.
23 Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
Den är var morgon ny, ja, stor är din trofasthet.
24 Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
HERREN är min del, det säger min själ mig; därför vill jag hoppas på honom.
25 (Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
HERREN är god mot dem som förbida honom, mot den själ som söker honom.
26 Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
Det är gott att hoppas i stillhet på hjälp från HERREN.
27 Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
Det är gott för en man att han får bära ett ok i sin ungdom.
28 (Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
Må han sitta ensam och tyst, när ett sådant pålägges honom.
29 Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
Må han sänka sin mun i stoftet; kanhända finnes ännu hopp.
30 Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
Må han vända kinden till åt den som slår honom och låta mätta sig med smälek.
31 (Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
Ty Herren förkastar icke för evig tid;
32 Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
utan om han har bedrövat, så förbarmar han sig igen, efter sin stora nåd.
33 Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
Ty icke av villigt hjärta plågar han människors barn och vållar dem bedrövelse.
34 (Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
Att man krossar under sina fötter alla fångar i landet,
35 Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
att man vränger en mans rätt inför den Högstes ansikte,
36 Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
att man gör orätt mot en människa i någon hennes sak, skulle Herren icke se det?
37 (Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
Vem sade, och det vart, om det ej var Herren som bjöd?
38 Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
Kommer icke från den Högstes mun både ont och gott?
39 Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
Varför knorrar då en människa här i livet, varför en man, om han drabbas av sin synd?
40 (Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
Låtom oss rannsaka våra vägar och pröva dem och omvända oss till HERREN.
41 Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
Låtom oss upplyfta våra hjärtan, såväl som våra händer, till Gud i himmelen.
42 Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
Vi hava varit avfälliga och gensträviga, och du har icke förlåtit det.
43 (Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
Du har höljt dig i vrede och förföljt oss, du har dräpt utan förskoning.
44 Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
Du har höljt dig i moln, så att ingen bön har nått fram.
45 Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
Ja, orena och föraktade låter du oss stå mitt ibland folken.
46 (Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
Alla våra fiender spärra upp munnen emot oss.
47 Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
Faror och fallgropar möta oss fördärv och skada.
48 Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
Vattenbäckar rinna ned från mitt öga för dottern mitt folks skada.
49 (Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
Mitt öga flödar utan uppehåll och förtröttas icke,
50 Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
till dess att HERREN blickar ned från himmelen och ser härtill.
51 Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
Mitt öga vållar mig plåga för alla min stads döttrars skull.
52 (Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
Jag bliver ivrigt jagad såsom en fågel av dem som utan sak äro mina fiender.
53 Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
De vilja förgöra mitt liv här i djupet, de kasta stenar på mig.
54 Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
Vatten strömma över mitt huvud, jag säger: »Det är ute med mig.»
55 (Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
Jag åkallar ditt namn, o HERRE, har underst i djupet.
56 Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
Du hör min röst; tillslut icke ditt öra, bered mig lindring, då jag nu ropar.
57 Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
Ja, du nalkas mig, när jag åkallar dig; du säger: »Frukta icke.»
58 (Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
Du utför, Herre, min själs sak, du förlossar mitt liv.
59 И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
Du ser, HERRE, den orätt mig vederfares; skaffa mig rätt.
60 Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
Du ser all deras hämndgirighet, alla deras anslag mot mig.
61 (Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
Du hör deras smädelser, HERRE, alla deras anslag mot mig.
62 Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
Vad mina motståndare tala och tänka ut är beständigt riktat mot mig.
63 Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
Akta på huru de hava mig till sin visa, evad de sitta eller stå upp.
64 (Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
Du skall giva dem vedergällning, HERRE, efter deras händers verk.
65 Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
Du skall lägga ett täckelse över deras hjärtan; din förbannelse skall komma över dem.
66 Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
Du skall förfölja dem i vrede och förgöra dem, så att de ej bestå under HERRENS himmel. Alfabetisk sång; se Poesi i Ordförkl.
