Йәрәмияниң жиға-зарлири 3
1 (Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
Алеф. Аз муж видя нищету (мою) в жезле ярости Его на мя:
2 Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
поят мя и отведе мя во тму, а не во свет.
3 Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
Обаче на мя обрати руку Свою весь день,
4 (Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
беф. Обетши плоть мою и кожу мою, кости моя сокруши:
5 У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
согради на мя и объя главу мою и утруди,
6 У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
в темных посади мя, якоже мертвыя века:
7 (Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
гимель. Согради на мя, и не изыду, отяготи оковы моя,
8 Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
и егда воскричу и возопию, загради молитву мою:
9 У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
возгради пути моя, загради стези моя, возмяте.
10 (Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
Далеф. Бысть яко медведь ловяй, (приседяй ми) яко лев в сокровенных,
11 Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
гна отступившаго, и упокои мя, положи мя погибша:
12 У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
напряже лук Свои, и постави мя яко знамение на стреляние,
13 (Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
ге. Пусти в лядвия моя стрелы тула Своего.
14 Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
Бых в смех всем людем моим, песнь их весь день.
15 У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
Насыти мя горести, напои мя желчи
16 (Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
вав. И изя каменем зубы моя, напита мя пепелом
17 Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
и отрину от мира душу мою. Забых благоты
18 Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
и рех: погибе победа моя и надежда моя от Господа.
19 (Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
Заин. Помяни нищету мою и гонение мое.
20 Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
Горесть и желчь мою помяну, и стужит во мне душа моя.
21 Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
Сия положу в сердцы моем, сего ради потерплю.
22 (Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
Иф. Милость Господня, яко не остави мене, не скончашася бо щедроты Его: пребываяй во утриих, помилуй, Господи, яко не погибохом, не скончашася бо щедроты Твоя.
23 Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
Новая во утриих, многа есть вера Твоя.
24 Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
Часть моя Господь, рече душа моя: сего ради пожду Его.
25 (Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
Теф. Благ Господь надеющымся Нань:
26 Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
души ищущей Его благо (есть), и надеющейся с молчанием спасения Божия.
27 Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
Благо есть мужу, егда возмет ярем в юности своей:
28 (Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
иод. Сядет на едине и умолкнет, яко воздвигну на ся:
29 Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
положит во прахе уста своя, негли како будет надежда:
30 Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
подаст ланиту свою биющему, насытится укоризн.
31 (Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
Каф. Яко не во век отринет Господь,
32 Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
яко смиривый помилует по множеству милости Своея,
33 Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
не отрину от сердца Своего и смири сыны мужеския.
34 (Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
Ламед. Еже смирити под нозе его вся узники земныя,
35 Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
еже уклонити суд мужа пред лицем Вышняго,
36 Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
осудити человека, внегда судитися ему, Господь не рече.
37 (Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
Мем. Кто есть той, иже рече, и быти, Господу не повелевшу?
38 Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
Из уст Вышняго не изыдет зло и добро.
39 Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
Что возропщет человек живущь, муж о гресе своем?
40 (Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
Нун. Изыскася путь наш и испытася, и обратимся ко Господу.
41 Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
Воздвигнем сердца наша с руками к Богу высокому на небеси.
42 Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
Мы согрешихом и нечествовахом, сего ради не помиловал еси:
43 (Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
самех. Покрыл еси яростию и отгнал еси нас, убил и не пощадел еси:
44 Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
покрылся еси облаком, да не дойдет к Тебе молитва,
45 Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
сомжити очи мои и отринути, положил еси нас посреде людий.
46 (Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
Аин. Отверзоша на ны уста своя вси врази наши.
47 Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
Страх и ужас бысть нам, надмение и сокрушение:
48 Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
исходища водная излиет око мое о сокрушении дщере людий моих.
49 (Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
Фи. Око мое погрязну: и не умолкну, еже не быти ослаблению,
50 Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
дондеже приклонится и увидит Господь с небесе.
51 Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
Око мое закрывается о души моей, паче всех дщерей града.
52 (Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
Цади. Ловяще уловиша мя яко врабия врази мои туне:
53 Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
умориша в рове жизнь мою и возложиша на мя камень.
54 Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
Возлияся вода выше главы моея: рех: отриновен есмь.
55 (Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
Коф. Призвах имя Твое, Господи, из рова преисподняго:
56 Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
глас мой услышал еси: не покрый ушес Твоих на мольбу мою:
57 Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
на помощь мою приближился еси, в день, в оньже призвах Тя, рекл ми еси: не бойся.
58 (Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
Реш. Судил еси, Господи, прю души моея, избавил еси жизнь мою:
59 И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
видел еси, Господи, смятения моя, разсудил еси суд мой:
60 Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
веси все отмщение их и вся помышления их на мя.
61 (Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
Шин. Слышал еси укоризны их, вся советы их на мя,
62 Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
устне востающих на мя и поучение их на мя весь день,
63 Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
седение их и востание их: призри на очи их.
64 (Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
Фав. Воздаси им, Господи, воздаяние по делом руку их:
65 Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
воздаси им заступление, сердца моего труд.
66 Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
Ты их проженеши во гневе и потребиши их под небесем, Господи.
