Йәрәмияниң жиға-зарлири 3

1 (Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.

من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام.

2 Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;

خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است.

3 Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;

او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است.

4 (Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.

او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است.

5 У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.

جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است.

6 У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.

مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است.

7 (Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.

با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم.

8 Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.

فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد.

9 У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.

با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است.

10 (Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.

او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛

11 Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.

مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت.

12 У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.

او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد،

13 (Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.

و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

14 Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.

مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند.

15 У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.

او زندگی را به کامم تلخ کرده است.

16 (Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;

صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است.

17 Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.

آسایش و سعادت از من رخت بربسته است.

18 Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.

رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است.

19 (Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!

وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد.

20 Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.

بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود.

21 Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —

اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که

22 (Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;

محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال.

23 Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!

وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود.

24 Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.

به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.»

25 (Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;

خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست.

26 Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.

پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

27 Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.

خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند.

28 (Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.

هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند

29 Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?

و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد.

30 Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!

وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند،

31 (Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;

زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد.

32 Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;

هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است.

33 Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.

او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد.

34 (Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,

هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند،

35 Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,

و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد،

36 Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?

و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟

37 (Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?

کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟

38 Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?

آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟

39 Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?

پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟

40 (Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;

به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم.

41 Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!

بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم:

42 Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.

«ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای.

43 (Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.

«به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای.

44 Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.

خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

45 Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.

ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای.

46 (Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];

تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند.

47 Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.

خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.»

48 Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.

به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست

49 (Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,

50 Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.

تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد!

51 Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.

هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود.

52 (Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.

کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند.

53 Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.

آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند.

54 Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.

آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است.

55 (Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;

اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم

56 Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!

صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی.

57 Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.

آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!»

58 (Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.

ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی.

59 И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;

ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان.

60 Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.

دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند.

61 (Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,

ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند.

62 Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.

تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری.

63 Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.

ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند.

64 (Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;

ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان.

65 Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!

ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد.

66 Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!

با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان.