Йәрәмияниң жиға-зарлири 3
1 (Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
Ego vir videns paupertatem meam in virga indignationis ejus.
2 Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
Me minavit, et adduxit in tenebras, et non in lucem.
3 Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
Tantum in me vertit et convertit manum suam tota die.
4 (Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
Vetustam fecit pellem meam et carnem meam; contrivit ossa mea.
5 У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
Ædificavit in gyro meo, et circumdedit me felle et labore.
6 У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
In tenebrosis collocavit me, quasi mortuos sempiternos.
7 (Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
Circumædificavit adversum me, ut non egrediar; aggravavit compedem meum.
8 Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
Sed et cum clamavero, et rogavero, exclusit orationem meam.
9 У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
Conclusit vias meas lapidibus quadris; semitas meas subvertit.
10 (Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
Ursus insidians factus est mihi, leo in absconditis.
11 Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
Semitas meas subvertit, et confregit me; posuit me desolatam.
12 У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
Tetendit arcum suum, et posuit me quasi signum ad sagittam.
13 (Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
Misit in renibus meis filias pharetræ suæ.
14 Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
Factus sum in derisum omni populo meo, canticum eorum tota die.
15 У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
Replevit me amaritudinibus; inebriavit me absinthio.
16 (Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
Et fregit ad numerum dentes meos; cibavit me cinere.
17 Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
Et repulsa est a pace anima mea; oblitus sum bonorum.
18 Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
Et dixi: Periit finis meus, et spes mea a Domino.
19 (Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
Recordare paupertatis, et transgressionis meæ, absinthii et fellis.
20 Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
Memoria memor ero, et tabescet in me anima mea.
21 Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
Hæc recolens in corde meo, ideo sperabo.
22 (Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
Misericordiæ Domini, quia non sumus consumpti; quia non defecerunt miserationes ejus.
23 Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
Novi diluculo, multa est fides tua.
24 Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
Pars mea Dominus, dixit anima mea; propterea exspectabo eum.
25 (Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
Bonus est Dominus sperantibus in eum, animæ quærenti illum.
26 Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
Bonum est præstolari cum silentio salutare Dei.
27 Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
Bonum est viro cum portaverit jugum ab adolescentia sua.
28 (Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
Sedebit solitarius, et tacebit, quia levavit super se.
29 Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
Ponet in pulvere os suum, si forte sit spes.
30 Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
Dabit percutienti se maxillam: saturabitur opprobriis.
31 (Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
Quia non repellet in sempiternum Dominus.
32 Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
Quia si abjecit, et miserebitur, secundum multitudinem misericordiarum suarum.
33 Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
Non enim humiliavit ex corde suo et abjecit filios hominum.
34 (Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
Ut conteret sub pedibus suis omnes vinctos terræ.
35 Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
Ut declinaret judicium viri in conspectu vultus Altissimi.
36 Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
Ut perverteret hominem in judicio suo; Dominus ignoravit.
37 (Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
Quis est iste qui dixit ut fieret, Domino non jubente?
38 Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
Ex ore Altissimi non egredientur nec mala nec bona?
39 Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
Quid murmuravit homo vivens, vir pro peccatis suis?
40 (Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
Scrutemur vias nostras, et quæramus, et revertamur ad Dominum.
41 Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
Levemus corda nostra cum manibus ad Dominum in cælos.
42 Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
Nos inique egimus, et ad iracundiam provocavimus; idcirco tu inexorabilis es.
43 (Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
Operuisti in furore, et percussisti nos; occidisti, nec pepercisti.
44 Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
Opposuisti nubem tibi, ne transeat oratio.
45 Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
Eradicationem et abjectionem posuisti me in medio populorum.
46 (Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
Aperuerunt super nos os suum omnes inimici.
47 Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
Formido et laqueus facta est nobis vaticinatio, et contritio.
48 Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
Divisiones aquarum deduxit oculus meus, in contritione filiæ populi mei.
49 (Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
Oculus meus afflictus est, nec tacuit, eo quod non esset requies.
50 Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
Donec respiceret et videret Dominus de cælis.
51 Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
Oculus meus deprædatus est animam meam in cunctis filiabus urbis meæ.
52 (Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
Venatione ceperunt me quasi avem inimici mei gratis.
53 Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
Lapsa est in lacum vita mea, et posuerunt lapidem super me.
54 Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
Inundaverunt aquæ super caput meum; dixi: Perii.
55 (Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
Invocavi nomen tuum, Domine, de lacu novissimo.
56 Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
Vocem meam audisti; ne avertas aurem tuam a singultu meo et clamoribus.
57 Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
Appropinquasti in die quando invocavi te; dixisti: Ne timeas.
58 (Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
Judicasti, Domine, causam animæ meæ, redemptor vitæ meæ.
59 И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
Vidisti, Domine, iniquitatem illorum adversum me: judica judicium meum.
60 Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
Vidisti omnem furorem, universas cogitationes eorum adversum me.
61 (Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
Audisti opprobrium eorum, Domine, omnes cogitationes eorum adversum me.
62 Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
Labia insurgentium mihi, et meditationes eorum adversum me tota die.
63 Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
Sessionem eorum et resurrectionem eorum vide; ego sum psalmus eorum.
64 (Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
Redes eis vicem, Domine, juxta opera manuum suarum.
65 Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
Dabis eis scutum cordis, laborem tuum.
66 Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
Persequeris in furore, et conteres eos sub cælis, Domine.
