Йәрәмияниң жиға-зарлири 3
1 (Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
我はかれの震怒の笞によりて艱難に遭たる人なり
2 Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
かれは我をひきて黒暗をあゆませ光明にゆかしめたまはず
3 Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
まことに屢々その手をむけて終日われを攻なやまし
4 (Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
わが肉と肌膚をおとろへしめ わが骨を摧き
5 У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
われにむかひて患苦と艱難を築きこれをもて我を圍み
6 У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
われをして長久に死し者のごとく暗き處に住しめ
7 (Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
我をかこみて出ること能はざらしめわが鏈索を重くしたまへり
8 Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
我さけびて助をもとめしとき彼わが祈禱をふせぎ
9 У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
斫たる石をもてわが道を塞ぎわが途をまげたまへり
10 (Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
その我に對することは伏て伺がふ熊のごとく潜みかくるる獅子のごとし
11 Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
われに路を離れしめ 我をひきさきて獨くるしましめ
12 У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
弓を張りてわれを矢先の的となし
13 (Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
矢筒の矢をもてわが腰を射ぬきたまへり
14 Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
われはわがすべての民のあざけりとなり 終日うたひそしらる
15 У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
かれ我をして苦き物に飽しめ茵蔯を飮しめ
16 (Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
小石をもてわが齒を摧き灰をもて我を蒙ひたまへり
17 Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
なんぢわが靈魂をして平和を遠くはなれしめたまへば我は福祉をわすれたり
18 Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
是において我みづから言り わが氣力うせゆきぬ ヱホバより何を望むべきところ無しと
19 (Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
ねがはくは我が艱難と苦楚茵蔯と膽汁とを心に記たまへ
20 Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
わがたましひは今なほ是らの事を想ひてわが衷に鬱ぐ
21 Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
われこの事を心におもひ起せり この故に望をいだくなり
22 (Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
われらの尚ほろびざるはヱホバの仁愛によりその憐憫の盡ざるに因る
23 Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
これは朝ごとに新なり なんぢの誠實はおほいなるかな
24 Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
わが靈魂は言ふ ヱホバはわが分なり このゆゑに我彼を待ち望まん
25 (Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
ヱホバはおのれを待ち望む者とおのれを尋ねもとむる人に恩惠をほどこしたまふ
26 Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
ヱホバの救拯をのぞみて靜にこれを待は善し
27 Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
人わかき時に軛を負は善し
28 (Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
ヱホバこれを負せたまふなれば獨坐して黙すべし
29 Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
口を塵につけよ あるひは望あらん
30 Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
おのれを撃つ者に頬をむけ 充足れるまでに恥辱をうけよ
31 (Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
そは主は永久に棄ることを爲したまはざるべければなり
32 Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
かれは患難を與へ給ふといへどもその慈悲おほいなればまた憐憫を加へたまふなり
33 Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
心より世の人をなやましかつ苦しめ給ふにはあらざるなり
34 (Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
世のもろもろの俘囚人を脚の下にふみにじり
35 Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
至高者の面の前にて人の理を抂げ
36 Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
人の詞訟を屈むることは主のよろこび給はざるところなり
37 (Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
主の命じたまふにあらずば誰か事を述んにその事即ち成んや
38 Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
禍も福もともに至高者の口より出るにあらずや
39 Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
活る人なんぞ怨言べけんや 人おのれの罪の罰せらるるをつぶやくべけんや
40 (Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
我等みづからの行をしらべかつ省みてヱホバに歸るべし
41 Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
我ら天にいます神にむかひて手とともに心をも擧べし
42 Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
われらは罪ををかし我らは叛きたり なんぢこれを赦したまはざりき
43 (Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
なんぢ震怒をもてみづから蔽ひ 我らを追攻め殺してあはれまず
44 Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
雲をもてみづから蔽ひ 祈禱をして通ぜざらしめ
45 Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
もろもろの民の中にわれらを塵埃となしたまへり
46 (Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
敵は皆われらにむかひて口を張れり
47 Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
恐懼と陷阱また暴行と滅亡我らに來れり
48 Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
わが民の女の滅亡によりてわが眼には涙の河ながる
49 (Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
わが目は斷ず涙をそそぎて止ず
50 Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
天よりヱホバの臨み見て顧みたまふ時にまで至らん
51 Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
わが邑の一切の女等の故によりてわが眼はわが心をいたましむ
52 (Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
故なくして我に敵する者ども鳥を追ごとくにいたく我をおひ
53 Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
わが生命を坑の中にほろぼし わが上に石を投かけ
54 Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
また水わが頭の上に溢る 我みづから言り滅びうせぬと
55 (Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
ヱホバよ われ深き坑の底より汝の名を呼り
56 Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
なんぢ我が聲を聽きたまへり わが哀歎と祈求に耳をおほひたまふなかれ
57 Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
わが汝を龥たりし時なんぢは近よりたまひて恐るるなかれと宣へり
58 (Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
主よなんぢはわが靈魂の訴を助け伸べ わが生命を贖ひ給へり
59 И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
ヱホバよ なんぢは我がかうむりたる不義を見たまへり 願はくは我に正しき審判を與へたまへ
60 Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
なんぢは彼らが我を怨み われを害せんとはかるを凡て見たまへり
61 (Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
ヱホバよなんぢは彼らが我を詈り 我を害せんとはかるを凡て聞きたまへり
62 Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
かの立て我に逆らふ者等の言語およびその終日われを攻んとて運らす謀計もまた汝これを聞たまへり
63 Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
ねがはくは彼らの起居をかんがみたまへ 我はかれらに歌ひそしらる
64 (Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
ヱホバよ なんぢは彼らが手に爲すところに循がひて報をなし
65 Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
かれらをして心くらからしめたまはん なんぢの呪詛かれらに歸せよ
66 Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
なんぢは震怒をもてかれらを追ひ ヱホバの天の下よりかれらをほろぼし絶ちたまはん
