Йәрәмияниң жиға-зарлири 3
1 (Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
IO [son] l'uomo che ha veduta afflizione, Per la verga dell'indegnazion del Signore.
2 Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
Egli mi ha condotto, e fatto camminar nelle tenebre, E non nella luce.
3 Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
Certo, egli mi ritorna addosso, E rivolge la sua mano [contro a me] tuttodì.
4 (Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
Egli ha fatta invecchiar la mia carne, e la mia pelle; Egli mi ha fiaccate le ossa.
5 У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
Egli ha fatti degli edificii contro a me, E [mi] ha intorniato di tosco e di affanno.
6 У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
Egli mi ha fatto dimorare in luoghi tenebrosi, A guisa di quelli che son morti già da lungo tempo.
7 (Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
Egli mi ha assiepato d'ogn'intorno, sì che non posso uscire; Egli ha aggravati i miei ceppi.
8 Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
Eziandio quando grido e sclamo, Egli chiude il passo alla mia orazione,
9 У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
Egli ha chiuse le mie vie di pietre conce a scarpello, Ha rinvolti i miei sentieri.
10 (Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
Egli mi [è stato] un orso all'agguato, Un leone ne' [suoi] nascondimenti.
11 Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
Egli ha traviate le mie vie, Mi ha tagliato a pezzi, mi ha renduto desolato.
12 У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
Egli ha teso l'arco suo, E mi ha posto come un bersaglio incontro alle saette.
13 (Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
Egli mi ha fitti nelle reni Gli strali del suo turcasso.
14 Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
Io sono in derisione a tutti i popoli, [E son] la lor canzone tuttodì.
15 У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
Egli mi ha saziato di amaritudini, Mi ha inebbriato di assenzio.
16 (Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
Egli mi ha stritolati i denti con della ghiaia, Mi ha voltolato nella cenere.
17 Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
E tu hai allontanata l'anima mia dalla pace, Ed io ho dimenticato il bene.
18 Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
E ho detto: Il Signore ha fatta perire la mia forza, E la mia speranza.
19 (Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
Ricordati della mia afflizione, E del mio esilio; del tosco e dell'assenzio.
20 Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
L'anima mia se [ne] ricorda del continuo, E se [ne] abbatte in me.
21 Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
Questo mi torna alla mente, Perciò spererò [ancora].
22 (Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
Se non siamo stati del tutto consumati, [È per] le benignità del Signore; Perciocchè le sue misericordi non son venute meno;
23 Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
Si rinnovano ogni mattina; La tua lealtà [è] grande.
24 Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
Il Signore [è] la mia parte, ha detto l'anima mia; Perciò spererò in lui.
25 (Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
Il Signore [è] buono a quelli che l'aspettano, All'anima [che] lo ricerca.
26 Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
Buona cosa [è] di aspettare in silenzio La salute del Signore.
27 Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
Buona cosa [è] all'uomo di portare il giogo Nella sua giovanezza.
28 (Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
Sieda egli pur solitario, ed in silenzio, Se Dio gliel'ha imposto!
29 Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
Metta pur la sua bocca nella polvere! Forse, ci sarà ancora speranza;
30 Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
Porga pur la guancia a chi lo percuote; Si sazî pur di vituperio!
31 (Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
Poichè il Signore non rigetta in perpetuo;
32 Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
Anzi, se affligge, ha altresì compassione, Secondo la moltitudine delle sue benignità.
33 Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
Perciocchè s'egli affligge, E addolora i figliuoli degli uomini, Non lo fa volentieri.
34 (Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
Mentre altri trita sotto i suoi piedi Tutti i prigioni della terra;
35 Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
Mentre altri pervertisce la ragion dell'uomo, Nel cospetto dell'Altissimo;
36 Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
Mentre altri fa torto all'uomo nella sua lite; Il Signore nol vede egli?
37 (Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
Chi [è] colui che abbia detta [qualche cosa], e quella sia avvenuta, Che il Signore non l'abbia comandata?
38 Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
Non procedono i mali ed i beni Dalla bocca dell'Altissimo?
39 Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
Perchè si rammarica l'uomo vivente? [Perchè si rammarica] l'uomo della pena del suo peccato?
40 (Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
Esaminiamo le nostre vie, E ricerchiamo[le] e convertiamoci al Signore.
41 Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
Alziamo i nostri cuori, e le palme delle mani, A Dio ne' cieli, [dicendo: ]
42 Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
Noi abbiam misfatto, e siamo stati ribelli; [E] tu non hai perdonato.
43 (Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
Tu [ci] hai coperti d'ira, e ci hai perseguitati; Tu hai ucciso [e] non hai risparmiato.
44 Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
Tu hai distesa una nuvola intorno a te, Acciocchè l'orazione non passasse.
45 Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
Tu ci hai fatti essere spazzature, Ed abbominio, per mezzo i popoli.
46 (Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
Tutti i nostri nemici hanno aperta la bocca contro a noi.
47 Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
Noi siamo incorsi in ispavento, ed in fossa; In desolazione, ed in fiaccamento.
48 Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
L'occhio mio cola in rivi d'acque, Per lo fiaccamento della figliuola del mio popolo.
49 (Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
L'occhio mio stilla, senza posa, E non ha alcuna requie;
50 Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
Finchè il Signore non riguarda, E non vede dal cielo.
51 Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
L'occhio mio affanna l'anima mia, Per tutte le figliuole della mia città.
52 (Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
Quelli che senza cagione, mi son nemici, Mi han cacciato del continuo, come un uccelletto;
53 Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
Hanno troncata la vita mia, e [l'hanno messa] nella fossa; Ed hanno gettate delle pietre sopra me.
54 Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
Le acque mi hanno inondato fin sopra il capo; Io ho detto: Io son riciso.
55 (Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
Io ho invocato il tuo Nome, o Signore, Dalla fossa de' luoghi bassissimi.
56 Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
Tu hai udita la mia voce; Non nascondere il tuo orecchio al mio sospiro, ed al mio grido.
57 Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
Tu ti sei accostato al giorno che io ti ho invocato; Tu hai detto: Non temere.
58 (Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
O Signore, tu hai dibattute le querele dell'anima mia; Tu hai riscossa la vita mia.
59 И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
O Signore, tu vedi il torto che mi è fatto; Giudica la mia causa.
60 Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
Tu vedi tutte le lor vendette, Tutti i lor pensieri contro a me.
61 (Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
Tu odi, Signore, i loro obbrobri, Tutte le lor macchinazioni contro a me;
62 Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
Le parole di quelli che mi si levano incontro, Ed i ragionamenti che tengono contro a me tuttodì.
63 Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
Riguarda, quando si seggono, e quando si levano; Io [sono] la lor canzone.
64 (Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
O Signore, rendi loro la retribuzione, Secondo le opere delle lor mani.
65 Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
Da' loro ingombramento di cuore, La tua maledizione.
66 Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
Perseguili in ira, E disperdili di sotto al cielo del Signore.
