Йәрәмияниң жиға-зарлири 3
1 (Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
Io sono l'uomo che ha provato la miseria sotto la sferza della sua ira.
2 Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
Egli mi ha guidato, mi ha fatto camminare nelle tenebre e non nella luce.
3 Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
Solo contro di me egli ha volto e rivolto la sua mano tutto il giorno.
4 (Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
Egli ha consumato la mia carne e la mia pelle, ha rotto le mie ossa.
5 У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
Ha costruito sopra di me, mi ha circondato di veleno e di affanno.
6 У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
Mi ha fatto abitare in luoghi tenebrosi come i morti da lungo tempo.
7 (Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
Mi ha costruito un muro tutt'intorno, perché non potessi più uscire; ha reso pesanti le mie catene.
8 Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
Anche se grido e invoco aiuto, egli soffoca la mia preghiera.
9 У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
Ha sbarrato le mie vie con blocchi di pietra, ha ostruito i miei sentieri.
10 (Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
Egli era per me un orso in agguato, un leone in luoghi nascosti.
11 Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
Seminando di spine la mia via, mi ha lacerato, mi ha reso desolato.
12 У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
Ha teso l'arco, mi ha posto come bersaglio alle sue saette.
13 (Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
Ha conficcato nei miei fianchi le frecce della sua faretra.
14 Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
Son diventato lo scherno di tutti i popoli, la loro canzone d'ogni giorno.
15 У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
Mi ha saziato con erbe amare, mi ha dissetato con assenzio.
16 (Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
Mi ha spezzato con la sabbia i denti, mi ha steso nella polvere.
17 Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
Son rimasto lontano dalla pace, ho dimenticato il benessere.
18 Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
E dico: «E' sparita la mia gloria, la speranza che mi veniva dal Signore».
19 (Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
Il ricordo della mia miseria e del mio vagare è come assenzio e veleno.
20 Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
Ben se ne ricorda e si accascia dentro di me la mia anima.
21 Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
Questo intendo richiamare alla mia mente, e per questo voglio riprendere speranza.
22 (Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
Le misericordie del Signore non sono finite, non è esaurita la sua compassione;
23 Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
esse son rinnovate ogni mattina, grande è la sua fedeltà.
24 Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
«Mia parte è il Signore - io esclamo - per questo in lui voglio sperare».
25 (Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
Buono è il Signore con chi spera in lui, con l'anima che lo cerca.
26 Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
E' bene aspettare in silenzio la salvezza del Signore.
27 Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
E' bene per l'uomo portare il giogo fin dalla giovinezza.
28 (Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
Sieda costui solitario e resti in silenzio, poiché egli glielo ha imposto;
29 Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
cacci nella polvere la bocca, forse c'è ancora speranza;
30 Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
porga a chi lo percuote la sua guancia, si sazi di umiliazioni.
31 (Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
Poiché il Signore non rigetta mai...
32 Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
Ma, se affligge, avrà anche pietà secondo la sua grande misericordia.
33 Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
Poiché contro il suo desiderio egli umilia e affligge i figli dell'uomo.
34 (Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
Quando schiacciano sotto i loro piedi tutti i prigionieri del paese,
35 Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
quando falsano i diritti di un uomo in presenza dell'Altissimo,
36 Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
quando fan torto a un altro in una causa, forse non vede il Signore tutto ciò?
37 (Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
Chi mai ha parlato e la sua parola si è avverata, senza che il Signore lo avesse comandato?
38 Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
Dalla bocca dell'Altissimo non procedono forse le sventure e il bene?
39 Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
Perché si rammarica un essere vivente, un uomo, per i castighi dei suoi peccati?
40 (Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
«Esaminiamo la nostra condotta e scrutiamola, ritorniamo al Signore.
41 Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
Innalziamo i nostri cuori al di sopra delle mani, verso Dio nei cieli.
42 Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
Abbiamo peccato e siamo stati ribelli; tu non ci hai perdonato.
43 (Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
Ti sei avvolto nell'ira e ci hai perseguitati, hai ucciso senza pietà.
44 Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
Ti sei avvolto in una nube, così che la supplica non giungesse fino a te.
45 Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
Ci hai ridotti a spazzatura e rifiuto in mezzo ai popoli.
46 (Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
Han spalancato la bocca contro di noi tutti i nostri nemici.
47 Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
Terrore e trabocchetto sono la nostra sorte, desolazione e rovina».
48 Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
Rivoli di lacrime scorrono dai miei occhi, per la rovina della figlia del mio popolo.
49 (Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
Il mio occhio piange senza sosta perché non ha pace
50 Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
finché non guardi e non veda il Signore dal cielo.
51 Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
Il mio occhio mi tormenta per tutte le figlie della mia città.
52 (Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
Mi han dato la caccia come a un passero coloro che mi son nemici senza ragione.
53 Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
Mi han chiuso vivo nella fossa e han gettato pietre su di me.
54 Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
Son salite le acque fin sopra il mio capo; io dissi: «E' finita per me».
55 (Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
Ho invocato il tuo nome, o Signore, dalla fossa profonda.
56 Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
Tu hai udito la mia voce: «Non chiudere l'orecchio al mio sfogo».
57 Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
Tu eri vicino quando ti invocavo, hai detto: «Non temere!».
58 (Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
Tu hai difeso, Signore, la mia causa, hai riscattato la mia vita.
59 И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
Hai visto, o Signore, il torto che ho patito, difendi il mio diritto!
60 Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
Hai visto tutte le loro vendette, tutte le loro trame contro di me.
61 (Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
Hai udito, Signore, i loro insulti, tutte le loro trame contro di me,
62 Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
i discorsi dei miei oppositori e le loro ostilità contro di me tutto il giorno.
63 Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
Osserva quando siedono e quando si alzano; io sono la loro beffarda canzone.
64 (Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
Rendi loro il contraccambio, o Signore, secondo l'opera delle loro mani.
65 Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
Rendili duri di cuore, la tua maledizione su di loro!
66 Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
Perseguitali nell'ira e distruggili sotto il cielo, Signore.
