Йәрәмияниң жиға-зарлири 3
1 (Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
Ich bin der Mann, der tief gebeugt worden ist durch die Rute seines Zorns.
2 Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
Mich hat er verjagt und in die Finsternis geführt und nicht ans Licht.
3 Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
Nur gegen mich kehrt er immer wieder den ganzen Tag seine Hand.
4 (Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
Er hat mein Fleisch und meine Haut verschlungen und meine Knochen zermalmt.
5 У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
Er hat rings um mich her Gift und Drangsal aufgebaut.
6 У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
In dunkeln Höhlen läßt er mich wohnen wie längst Verstorbene.
7 (Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
Er hat mich eingemauert, daß ich nicht herauskommen kann; mit ehernen Ketten hat er mich beschwert.
8 Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
Ob ich auch schreie und rufe, verstopft er doch die Ohren vor meinem Gebet.
9 У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
Quadersteine legt er mir in den Weg, krümmt meine Pfade.
10 (Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
Er lauert mir auf wie ein Bär, wie ein Löwe im Dickicht.
11 Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
Er hat mich auf Abwege gebracht, ist über mich hergefallen und hat mich arg zugerichtet.
12 У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
Er hat seinen Bogen gespannt und mich dem Pfeile zum Ziel gesetzt.
13 (Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
Er hat mir seines Köchers Söhne in die Nieren gejagt.
14 Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
Ich bin allem Volk zum Gelächter geworden, ihr Liedlein den ganzen Tag.
15 У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
Er hat mich mit Bitterkeit gesättigt, mit Wermut getränkt.
16 (Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
Er ließ meine Zähne sich an Kies zerbeißen, er hat mich mit Asche bedeckt.
17 Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
Und du hast meine Seele aus dem Frieden verstoßen, daß ich des Glückes vergaß.
18 Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
Und ich sprach: Meine Lebenskraft ist dahin, meine Hoffnung auf den HERRN.
19 (Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
Sei eingedenk meines Elends, meiner Verfolgung, des Wermuts und des Gifts!
20 Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
Beständig denkt meine Seele daran und ist tief gebeugt!
21 Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
Dieses aber will ich meinem Herzen vorhalten, darum will ich Hoffnung fassen:
22 (Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
Gnadenbeweise des HERRN sind's, daß wir nicht gänzlich aufgerieben wurden, denn seine Barmherzigkeit ist nicht zu Ende;
23 Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
sie ist alle Morgen neu, und deine Treue ist groß!
24 Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
Der HERR ist mein Teil, spricht meine Seele; darum will ich auf ihn hoffen.
25 (Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
Der HERR ist gütig gegen die, welche auf ihn hoffen, gegen die Seele, die nach ihm fragt.
26 Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
Gut ist's, schweigend zu warten auf das Heil des HERRN.
27 Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
Es ist einem Manne gut, in seiner Jugend das Joch zu tragen.
28 (Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
Er sitze einsam und schweige, wenn man ihm eines auferlegt!
29 Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
Er stecke seinen Mund in den Staub; vielleicht ist noch Hoffnung vorhanden!
30 Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
Schlägt ihn jemand, so biete er ihm den Backen dar und lasse sich mit Schmach sättigen!
31 (Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
Denn der Herr wird nicht ewig verstoßen;
32 Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
sondern wenn er betrübt hat, so erbarmt er sich auch nach der Größe seiner Gnade.
33 Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
Denn nicht aus Lust plagt und betrübt ER die Menschenkinder.
34 (Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
Wenn alle Gefangenen eines Landes mit Füßen getreten,
35 Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
wenn das Recht eines Mannes vor dem Angesicht des Höchsten gebeugt,
36 Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
die Rechtssache eines Menschen verdreht wird, sollte der Herr es nicht beachten?
37 (Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
Wer hat je etwas gesagt und es ist geschehen, ohne daß der Herr es befahl?
38 Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
Geht nicht aus dem Munde des Höchsten das Böse und das Gute hervor?
39 Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
Was beklagt sich der Mensch? Es hätte sich wahrlich jeder über seine Sünde zu beklagen!
40 (Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
Lasset uns unsere Wege erforschen und durchsuchen und zum HERRN zurückkehren!
41 Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
Lasset uns unsere Herzen samt den Händen zu Gott im Himmel erheben!
42 Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
Wir sind abtrünnig und widerspenstig gewesen; das hast du nicht vergeben;
43 (Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
du hast dich im Zorn verborgen und uns verfolgt; du hast uns ohne Gnade erwürgt;
44 Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
du hast dich in eine Wolke gehüllt, daß kein Gebet hindurchdrang;
45 Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
du hast uns zu Kot und Abscheu gemacht unter den Völkern!
46 (Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
Alle unsere Feinde haben ihr Maul gegen uns aufgesperrt.
47 Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
Grauen und Grube wurden uns beschieden, Verwüstung und Untergang.
48 Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
Es rinnen Wasserbäche aus meinen Augen wegen des Untergangs der Tochter meines Volkes.
49 (Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
Mein Auge tränt unaufhörlich; denn da ist keine Ruhe,
50 Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
bis der HERR vom Himmel herabschauen und dareinsehen wird.
51 Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
Was ich sehen muß, tut meiner Seele weh ob aller Töchter meiner Stadt.
52 (Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
Die mich ohne Ursache hassen, stellten mir heftig nach wie einem Vogel;
53 Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
sie wollten mich in der Grube ums Leben bringen und warfen Steine auf mich.
54 Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
Die Wasser gingen über mein Haupt; ich sagte: Ich bin verloren!
55 (Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
Aber ich rief, HERR, deinen Namen an, tief unten aus der Grube.
56 Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
Du hörtest meine Stimme: «Verschließe dein Ohr nicht vor meinem Seufzen, vor meinem Hilferuf!»
57 Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
Du nahtest dich mir des Tages, als ich dich anrief, du sprachest: Fürchte dich nicht!
58 (Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
Du führtest, o Herr, die Sache meiner Seele, du rettetest mir das Leben!
59 И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
Du hast, o HERR, meine Unterdrückung gesehen; schaffe du mir Recht!
60 Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
Du hast all ihre Rachgier gesehen, alle ihre Anschläge wider mich;
61 (Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
du hast, o HERR, ihr Schmähen gehört, alle ihre Pläne gegen mich,
62 Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
die Reden meiner Widersacher und ihr beständiges Murmeln über mich.
63 Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
Siehe doch: ob sie niedersitzen oder aufstehen, so bin ich ihr Spottlied.
64 (Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
Vergilt ihnen, o HERR, nach dem Werk ihrer Hände!
65 Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
Gib ihnen Verstockung ins Herz, dein Fluch komme über sie!
66 Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
Verfolge sie in deinem Zorn und vertilge sie unter dem Himmel des HERRN hinweg!
