Йәрәмияниң жиға-зарлири 3
1 (Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
Ich bin der Mann, der Elend erlebt hat durch die Rute seines Zornes;
2 Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
mich hat er geführt und getrieben in Finsternis und tiefes Dunkel;
3 Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
nur gegen mich kehrt er immer wieder seine Hand Tag für Tag!
4 (Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
Mein Fleisch und meine Haut hat er hinschwinden lassen, meine Glieder zerschlagen;
5 У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
aufgetürmt hat er rings um mich Gift und Mühsal;
6 У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
in Finsternis hat er mich versenkt wie die ewig Toten.
7 (Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
Er hat mich ummauert, daß ich keinen Ausweg habe, mich mit schweren Ketten beladen;
8 Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
ob ich auch schreie und rufe: er verschließt sich meinem Flehen.
9 У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
Er hat meine Wege mit Quadersteinen vermauert, meine Pfade ungangbar gemacht.
10 (Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
Ein lauernder Bär ist er mir gewesen, ein Löwe im Versteck.
11 Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
Er hat mich auf Irrwegen wandeln lassen und mich zerfleischt, mich verstört;
12 У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
er hat seinen Bogen gespannt und mich als Zielscheibe hingestellt für seine Pfeile,
13 (Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
hat die Söhne seines Köchers mir ins Herz dringen lassen.
14 Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
Meinem ganzen Volk bin ich zum Hohn geworden, ihr Spottlied den ganzen Tag;
15 У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
mit Bitternissen hat er mich gesättigt, mit Wermut mich getränkt.
16 (Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
Meine Zähne hat er mich an Kieseln zerbeißen lassen, mich in den Staub niedergetreten.
17 Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
Du hast meiner Seele den Frieden entrissen, so daß ich verlernt habe, glücklich zu sein,
18 Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
und ausrufe: »Dahin ist meine Lebenskraft und verloren meine Hoffnung auf den HERRN!«
19 (Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
Gedenke meines Elends und meiner Irrsale, des Wermuts und des Gifts!
20 Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
Ohne Unterlaß denkt meine Seele daran und ist gebeugt in mir.
21 Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
Dies will ich mir zu Herzen nehmen und darum der Hoffnung leben:
22 (Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
Die Gnadenerweisungen des HERRN sind noch nicht erschöpft, sein Erbarmen ist noch nicht zu Ende;
23 Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
alle Morgen sind sie neu, groß ist deine Treue.
24 Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
»Der HERR ist mein Teil!« bekennt meine Seele; drum will ich auf ihn hoffen.
25 (Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
Gütig ist der HERR gegen die, welche auf ihn harren, gegen ein Herz, das ihn sucht.
26 Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
Gut ist es, geduldig zu sein und schweigend zu warten auf die Hilfe des HERRN.
27 Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
Gut ist es für jeden, das Joch schon in seiner Jugend tragen zu lernen;
28 (Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
er sitze einsam und schweige, wenn der HERR es ihm auferlegt!
29 Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
Er neige seinen Mund in den Staub hinab: vielleicht ist noch Hoffnung vorhanden;
30 Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
er biete ihm, wenn er ihn schlägt, die Wange dar, lasse sich mit Schmach sättigen!
31 (Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
Denn nicht auf ewig verstößt der HERR,
32 Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
sondern, wenn er Trübsal verhängt hat, erbarmt er sich auch wieder nach seiner großen Güte;
33 Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
denn nicht aus Lust plagt und betrübt er die Menschenkinder.
34 (Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
Wenn man mit Füßen niedertritt alle Gefangenen der Erde,
35 Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
wenn man das Recht eines Mannes beugt vor den Augen des Höchsten,
36 Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
wenn man einen Menschen in seinem Rechtsstreit ins Unrecht setzt: sollte das der Herr nicht beachten?
37 (Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
Wer kann denn befehlen, daß etwas geschehe, ohne daß der Herr es geboten hat?
38 Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
Geht nicht aus dem Munde des Höchsten das Glück wie das Unglück hervor?
39 Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
Was klagt (also) der Mensch, solange er lebt? Ein jeder klage über seine Sünden!
40 (Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
Laßt uns unsern Wandel prüfen und erforschen und zum HERRN umkehren!
41 Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
Laßt uns unser Herz mitsamt den Händen erheben zu Gott im Himmel!
42 Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
Wir sind es, die abtrünnig und ungehorsam gewesen sind; du aber hast nicht verziehen,
43 (Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
hast dich in Zorn gehüllt und uns verfolgt, hingerafft ohne Schonung;
44 Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
du hast dich in Gewölk gehüllt, so daß kein Gebet hindurchdringen konnte;
45 Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
zu Kehricht und zum Abscheu hast du uns gemacht inmitten der Völker.
46 (Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
Es haben den Mund gegen uns aufgerissen all unsere Feinde;
47 Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
Grauen und Grube sind uns zuteil geworden, Verwüstung und Untergang!
48 Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
Wasserbäche läßt mein Auge rinnen über die Zertrümmerung der Tochter meines Volkes.
49 (Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
Mein Auge ergießt sich ruhelos in Tränen ohne Aufhören,
50 Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
bis der HERR vom Himmel herniederschaue und dareinsehe.
51 Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
Was ich sehen muß, versetzt mich in Trauer um aller Töchter meiner Stadt willen.
52 (Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
Ach! Wie einen Vogel haben die mich gejagt, die mir ohne Ursache feind sind;
53 Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
sie haben mich in die Grube gestoßen, um mein Leben zu vernichten, und haben Steine auf mich geworfen:
54 Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
die Wasser schlugen mir über dem Haupt zusammen; ich dachte: »Mit mir ist’s aus!«
55 (Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
Da rief ich deinen Namen an, HERR, tief unten aus der Grube,
56 Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
und du hast mich gehört, als ich zu dir flehte: »Verschließ dein Ohr nicht meinem Hilferuf!«
57 Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
Du hast dich mir genaht, als ich dich anrief, hast mir zugerufen: »Fürchte dich nicht!«
58 (Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
Du, o HERR, hast meine Sache geführt, hast mein Leben gerettet;
59 И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
du, o HERR, hast meine Unbill gesehen: verhilf mir zu meinem Recht!
60 Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
Du hast all ihre Rachgier gesehen, all ihre Anschläge gegen mich,
61 (Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
hast, o HERR, ihr Schmähen gehört, all ihre Anschläge gegen mich,
62 Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
das Gerede meiner Widersacher und ihre täglichen Ränke gegen mich.
63 Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
Gib acht auf ihr Sitzen und ihr Aufstehen: ihr Spottlied bin ich!
64 (Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
Du wirst ihnen vergelten, HERR, wie ihre Taten es verdienen,
65 Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
wirst ihnen Verblendung ins Herz geben: dein Fluch komme über sie!
66 Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
Du wirst sie im Zorn verfolgen und sie vertilgen unter Gottes Himmel hinweg!
