Йәрәмияниң жиға-зарлири 3
1 (Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
Ich bin der Mann, der Elend hat erfahren durch seines Grimmes Rute.
2 Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
Mich drängte er und führte mich in Finsternis und tiefes Dunkel.
3 Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
An mir erprobt er immer wieder seine Macht den ganzen Tag.
4 (Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
Er rieb mir auf mein Fleisch und meine Haut, zerbrach mir mein Gebein.
5 У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
Und eingeschritten ist er gegen mich mit Gift und Aufhängen,
6 У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
versetzte mich in Finsternis wie ewig Tote.
7 (Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
Er mauerte mich ein, ließ keinen Ausweg offen, beschwerte mich mit Ketten.
8 Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
Ob ich auch schreie, rufe, er weist mein Beten ab,
9 У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
versperrt mit Pfählen meine Wege, verstört mir meine Pfade.
10 (Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
Er ist mir wie ein Bär, der lauert, ein Löwe in dem Hinterhalt.
11 Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
Er kreist um meine Wege, umschließt mich, macht mich einsam,
12 У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
dann spannt er seinen Bogen und stellt als Ziel mich auf für seine Pfeile.
13 (Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
Er schießt mir in die Nieren des Köchers Söhne.
14 Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
Ich wurde meinem ganzen Volke zum Gespött, ihr Spottlied für den ganzen Tag.
15 У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
Mit Bitternissen machte er mich satt, berauschte mich mit Wermut,
16 (Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
zermalmen ließ er meine Zähne Kiesel und wälzte mich im Staube.
17 Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
Des Glücks beraubt ward meine Seele, daß ich des Heiles ganz vergaß
18 Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
und sprach: "Dahin ist meine Lebenskraft und meine Hoffnung auf den Herrn."
19 (Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
Ja, der Gedanke an mein Elend, meine Irrsale, ist Wermut mir und Gift.
20 Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
Und doch denkt meine Seele dran und sinnt in mir.
21 Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
Und ich bedachte dies und schöpfte daraus meine Hoffnung.
22 (Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
Des Herren Huld ist nicht zu Ende und sein Erbarmen nicht erschöpft.
23 Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
Neu ist's an jedem Morgen; ja: "Groß ist Deine Treue;
24 Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
mein Anteil ist der Herr", spricht meine Seele; "drum hoffe ich auf ihn."
25 (Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
Der Herr ist denen gütig, die seiner harren, und einer Seele, die ihn sucht.
26 Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
Drum ist es gut, schweigend des Herren Hilfe zu erwarten.
27 Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
Gar heilsam ist es für den Mann, das Joch in seiner Jugend schon zu tragen.
28 (Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
Er sitze einsam da und schweige, weil er's ihm auferlegt!
29 Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
Mit seinem Mund berühre er den Staub! Vielleicht gibt's dann noch Hoffnung.
30 Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
Er biete seine Wange jenem dar, der nach ihm schlägt, und lasse sich mit Schmach ersättigen!
31 (Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
Denn nicht auf ewig will der Herr verstoßen.
32 Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
Und fügt er auch Betrübnis zu, erbarmt er sich auch wieder seiner Gnadenfülle nach.
33 Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
Denn nicht aus Lust erniedrigt er und beugt die Menschenkinder,
34 (Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
damit man mit den Füßen all die Gefangenen des Landes trete,
35 Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
daß man das Recht der Leute beuge, das sie beim Allerhöchsten haben.
36 Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
Daß jemandem sein Recht genommen wird, das kann der Herr nicht billigen.
37 (Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
Wer ist's, der sprach, und es geschah, und nicht befohlen hätte es der Herr?
38 Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
Ja, kommt nicht aus des Höchsten Mund das Schlimme wie das Gute?
39 Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
Was klagt ein Mensch im Leben, ein Mann ob seiner Sündenstrafe?
40 (Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
Laßt uns doch unsern Wandel prüfen und erforschen und uns zum Herrn bekehren!
41 Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
Laßt uns die Herzen lieber als die Hände zu Gott im Himmel heben:
42 Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
"Gesündigt haben wir in Widerspenstigkeit; Du hast uns nicht vergeben.
43 (Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
Du hast mit Zorn uns ganz bedeckt, verfolgt, gemordet mitleidlos.
44 Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
Du hast Dich in Gewölk gehüllt, daß kein Gebet hindurch mehr dringe.
45 Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
Zu Kehricht und zum Auswurf hast Du uns gemacht inmitten jener Völker.
46 (Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
Weit rissen über uns den Mund all unsre Feinde auf.
47 Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
Zu Angst und Furcht ward uns Verwüstung und Verderben."
48 Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
Mein Auge weinte Wasserströme ob der Vernichtung, die getroffen meines Volkes Tochter.
49 (Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
Und ohne Ruhe fließt mein Auge und ohne Rasten,
50 Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
bis daß herniederschaue und es sehe der Herr vom Himmel.
51 Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
Mein Auge klagt ohn Ende ob all den Töchtern meiner Stadt.
52 (Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
Mich jagten hin und her wie einen Vogel, die mir so grundlos Feinde waren.
53 Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
Mein Leben wollten sie vernichten in der Grube; mit Steinen warfen sie auf mich.
54 Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
Dann strömte übers Haupt mir Wasser; ich sprach: "Ich bin verloren."
55 (Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
Da rief ich Deinen Namen, Herr, aus tiefster Grube an.
56 Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
Du hörtest meine Stimme: "Ach, verschließe meinem Rufen und meinem Seufzen nicht Dein Ohr!"
57 Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
Du nahtest, als ich Dich gerufen; Du sprachst: "Sei nur getrost!"
58 (Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
Du führtest meine Sache, Herr; Du wahrtest mir das Leben.
59 И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
Nun siehst Du, Herr: Bedrückt bin ich. Verhilf zu meinem Rechte mir!
60 Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
All ihre Rachgier schauest Du, all ihre Pläne gegen mich,
61 (Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
Du hörst ihr Schmähen, Herr, und all ihr Planen gegen mich,
62 Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
die Reden meiner Widersacher, ihr stetes Trachten gegen mich.
63 Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
Ihr Sitzen und ihr Aufstehn schau Dir an! Zum Spottlied bin ich ihnen.
64 (Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
Du lohnest ihnen, Herr, nach ihrer Hände Werk.
65 Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
Verblendung gibst Du ihrem Herzen, gibst ihnen Deinen Fluch.
66 Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
Im Zorn verfolgst Du sie und tilgst sie unterm Himmel, Herr.
