Йәрәмияниң жиға-зарлири 3
1 (Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
Je suis l’homme qui a vu la misère Sous la verge de sa fureur.
2 Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
Il m’a conduit, mené dans les ténèbres, Et non dans la lumière.
3 Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
Contre moi il tourne et retourne sa main Tout le jour.
4 (Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
Il a fait dépérir ma chair et ma peau, Il a brisé mes os.
5 У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
Il a bâti autour de moi, Il m’a environné de poison et de douleur.
6 У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
Il me fait habiter dans les ténèbres, Comme ceux qui sont morts dès longtemps.
7 (Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
Il m’a entouré d’un mur, pour que je ne sorte pas; Il m’a donné de pesantes chaînes.
8 Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
J’ai beau crier et implorer du secours, Il ne laisse pas accès à ma prière.
9 У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
Il a fermé mon chemin avec des pierres de taille, Il a détruit mes sentiers.
10 (Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
Il a été pour moi un ours en embuscade, Un lion dans un lieu caché.
11 Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
Il a détourné mes voies, il m’a déchiré, Il m’a jeté dans la désolation.
12 У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
Il a tendu son arc, et il m’a placé Comme un but pour sa flèche.
13 (Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
Il a fait entrer dans mes reins Les traits de son carquois.
14 Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
Je suis pour tout mon peuple un objet de raillerie, Chaque jour l’objet de leurs chansons.
15 У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
Il m’a rassasié d’amertume, Il m’a enivré d’absinthe.
16 (Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
Il a brisé mes dents avec des cailloux, Il m’a couvert de cendre.
17 Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
Tu m’as enlevé la paix; Je ne connais plus le bonheur.
18 Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
Et j’ai dit: Ma force est perdue, Je n’ai plus d’espérance en l’Éternel!
19 (Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
Quand je pense à ma détresse et à ma misère, A l’absinthe et au poison;
20 Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
Quand mon âme s’en souvient, Elle est abattue au-dedans de moi.
21 Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
Voici ce que je veux repasser en mon cœur, Ce qui me donnera de l’espérance.
22 (Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
Les bontés de l’Éternel ne sont pas épuisées, Ses compassions ne sont pas à leur terme;
23 Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
Elles se renouvellent chaque matin. Oh! Que ta fidélité est grande!
24 Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
L’Éternel est mon partage, dit mon âme; C’est pourquoi je veux espérer en lui.
25 (Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
L’Éternel a de la bonté pour qui espère en lui, Pour l’âme qui le cherche.
26 Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
Il est bon d’attendre en silence Le secours de l’Éternel.
27 Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
Il est bon pour l’homme De porter le joug dans sa jeunesse.
28 (Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
Il se tiendra solitaire et silencieux, Parce que l’Éternel le lui impose;
29 Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
Il mettra sa bouche dans la poussière, Sans perdre toute espérance;
30 Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
Il présentera la joue à celui qui le frappe, Il se rassasiera d’opprobres.
31 (Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
Car le Seigneur Ne rejette pas à toujours.
32 Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
Mais, lorsqu’il afflige, Il a compassion selon sa grande miséricorde;
33 Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
Car ce n’est pas volontiers qu’il humilie Et qu’il afflige les enfants des hommes.
34 (Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
Quand on foule aux pieds Tous les captifs du pays,
35 Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
Quand on viole la justice humaine A la face du Très-Haut,
36 Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
Quand on fait tort à autrui dans sa cause, Le Seigneur ne le voit-il pas?
37 (Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
Qui dira qu’une chose arrive, Sans que le Seigneur l’ait ordonnée?
38 Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
N’est-ce pas de la volonté du Très-Haut que viennent Les maux et les biens?
39 Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
Pourquoi l’homme vivant se plaindrait-il? Que chacun se plaigne de ses propres péchés.
40 (Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
Recherchons nos voies et sondons, Et retournons à l’Éternel;
41 Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
Élevons nos cœurs et nos mains Vers Dieu qui est au ciel:
42 Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
Nous avons péché, nous avons été rebelles! Tu n’as point pardonné!
43 (Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
Tu t’es caché dans ta colère, et tu nous as poursuivis; Tu as tué sans miséricorde;
44 Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
Tu t’es enveloppé d’un nuage, Pour fermer accès à la prière.
45 Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
Tu nous as rendus un objet de mépris et de dédain Au milieu des peuples.
46 (Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
Ils ouvrent la bouche contre nous, Tous ceux qui sont nos ennemis.
47 Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
Notre partage a été la terreur et la fosse, Le ravage et la ruine.
48 Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
Des torrents d’eau coulent de mes yeux, A cause de la ruine de la fille de mon peuple.
49 (Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
Mon œil fond en larmes, sans repos, Sans relâche,
50 Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
Jusqu’à ce que l’Éternel regarde et voie Du haut des cieux;
51 Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
Mon œil me fait souffrir, A cause de toutes les filles de ma ville.
52 (Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
Ils m’ont donné la chasse comme à un oiseau, Ceux qui sont à tort mes ennemis.
53 Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
Ils ont voulu anéantir ma vie dans une fosse, Et ils ont jeté des pierres sur moi.
54 Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
Les eaux ont inondé ma tête; Je disais: Je suis perdu!
55 (Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
J’ai invoqué ton nom, ô Éternel, Du fond de la fosse.
56 Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
Tu as entendu ma voix: Ne ferme pas l’oreille à mes soupirs, à mes cris!
57 Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
Au jour où je t’ai invoqué, tu t’es approché, Tu as dit: Ne crains pas!
58 (Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
Seigneur, tu as défendu la cause de mon âme, Tu as racheté ma vie.
59 И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
Éternel, tu as vu ce qu’on m’a fait souffrir: Rends-moi justice!
60 Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
Tu as vu toutes leurs vengeances, Tous leurs complots contre moi.
61 (Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
Éternel, tu as entendu leurs outrages, Tous leurs complots contre moi,
62 Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
Les discours de mes adversaires, et les projets Qu’ils formaient chaque jour contre moi.
63 Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
Regarde quand ils sont assis et quand ils se lèvent: Je suis l’objet de leurs chansons.
64 (Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
Tu leur donneras un salaire, ô Éternel, Selon l’œuvre de leurs mains;
65 Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
Tu les livreras à l’endurcissement de leur cœur, A ta malédiction contre eux;
66 Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
Tu les poursuivras dans ta colère, et tu les extermineras De dessous les cieux, ô Éternel!
