Йәрәмияниң жиға-зарлири 3
1 (Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
Minä olen mies, jonka viheliäisyyttä nähdä täytyy hänen hirmuisuutensa vitsan kautta.
2 Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
Hän johdatti minua ja vei pimeyteen ja ei valkeuteen.
3 Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
Hän on kätensä kääntänyt minua vastaan, ja toimittaa toisin aina minun kanssani.
4 (Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
Hän on tehnyt lihani ja nahkani vanhaksi, ja luuni musertanut.
5 У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
Hän rakensi minua vastaan, ja sapella ja vaivalla hän minua kääri.
6 У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
Hän on minut pannut pimeyteen, niinkuin aikaa kuolleet.
7 (Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
Hän on minut muurannut sisälle, etten minä pääse ulos, ja minut kovaan jalkapuuhun pannut.
8 Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
Ja vaikka minä huudan ja parun, niin hän kuitenkin korvansa tukitsee minun rukouksestani.
9 У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
Hän on muurannut tieni kiinni vuojonkivillä, ja polkuni sulkenut.
10 (Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
Hän on väijynyt minua niinkuin karhu, niinkuin jalopeura salaisuudessa.
11 Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
Hän on minun antanut tieltä eksyä, ja minut repinyt säpäleiksi, ja minut autioksi tehnyt.
12 У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
Hän on joutsensa jännittänyt, ja asettanut minun nuolella tarkoitettavaksi.
13 (Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
Hän ampui minun munaskuihini viinensä nuolet.
14 Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
Minä olen kaiken minun kansani nauru, ja heidän jokapäiväinen virtensä.
15 У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
Hän on haikeudella minut ravinnut, ja koiruoholla juovuttanut.
16 (Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
Hän on hampaani somerolla rikki musertanut, hän kieritti minun tuhassa.
17 Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
Minun sieluni on ajettu pois rauhasta, minun täytyy hyvän unohtaa.
18 Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
Minä sanoin: minun voimani ja minun toivoni Herran päälle on kadonnut.
19 (Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
Muista siis, kuinka minä niin raadollinen ja hyljätty, koiruoholla ja sapella juotettu olen.
20 Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
Minun sieluni sen kyllä muistaa, ja sitä itsellensä tutkistelee.
21 Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
Minä panen sen sydämeeni; sentähden minä vielä nyt toivon.
22 (Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
Herran laupiudesta se on, ettemme ratki hukkuneet; ei hänen laupiutensa vielä loppunut.
23 Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
Vaan joka huomen se on uusi, ja sinun uskollisuutes on suuri.
24 Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
Herra on minun osani, sanoo minun sieluni; sentähden tahdon minä häneen toivoa.
25 (Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
Herra on hyvä niille, jotka häneen toivovat, ja niille sieluille, jotka häntä kysyvät.
26 Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
Hyvä on olla kärsivällisenä ja Herralta apua toivoa.
27 Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
Hyvä on ihmiselle ijestä kantaa nuoruudessansa;
28 (Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
Että hän istuu yksinänsä, on vaiti, kuin jotakin hänen päällensä tulee,
29 Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
Ja panee suunsa tomuun, ja odottaa toivoa,
30 Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
Ja antaa löydä poskillensa, ja paljon pilkkaa kärsii.
31 (Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
Sillä ei Herra syökse pois ijankaikkisesti.
32 Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
Vaan hän saattaa murheelliseksi, ja taas armahtaa suuresta laupiudestansa.
33 Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
Sillä ei hän sydämestänsä ihmisiä kurita eikä murheesen saata,
34 (Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
Niinkuin hän tahtois raadolliset maan päällä ratki jalkainsa alla polkea,
35 Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
Ja antais jonkun miehen oikeuden Ylimmäisen edessä tulla käännetyksi pois,
36 Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
Ja ihmistä väärin tuomita asiassansa, niinkuin ei Herra sitä näkisikään.
37 (Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
Kuka tohtii siis sanoa: senkaltaiset tapahtuvat ilman Herran käskyä?
38 Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
Eikö paha ja hyvä tule Korkeimman suusta?
39 Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
Miksi siis ihmiset nurisevat eläissänsä? Jokainen nuriskaan syntejänsä vastaan.
40 (Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
Tutkistelkaamme ja etsikäämme meidän menoamme, ja palatkaamme Herran tykö.
41 Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
Nostakaamme meidän sydämemme ja kätemme taivaasen päin, Jumalan tykö.
42 Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
Me, me olemme syntiä tehneet ja kovakorvaiset olleet; (sentähden) et sinä säästänytkään.
43 (Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
Vaan sinä olet vihalla meitä peittänyt ja vainonnut, ja armottomasti surmannut.
44 Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
Sinä verhoitit itses pilvellä, ettei rukous päässyt sen lävitse.
45 Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
Sinä olet meitä tunkioksi ja saastaisuudeksi kansain seassa tehnyt.
46 (Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
Kaikki meidän vihollisemme ovat suutansa ammottaneet meitä vastaan.
47 Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
Me painetaan alas ja rangaistaan pelvolla ja ahdistuksella.
48 Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
Minun silmäni vuotavat vesi-ojia minun kansani tyttären surkeuden tähden.
49 (Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
Minun silmäni vuotavat ja ei taida lakata; ei he asetu,
50 Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
Siihenasti että Herra katsoo taivaasta alas ja näkee.
51 Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
Minun silmäni kuluttaa minulta elämäni kaikkein minun kaupunkini tytärten tähden.
52 (Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
Minun viholliseni ovat minua kovin ajaneet takaa, niinkuin lintua ilman syytä.
53 Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
He ovat minun elämäni kuoppaan salvanneet, ja heittäneet kiven minun päälleni.
54 Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
Ovat myös vedet minun pääni ylitse käyneet; niin minä sanoin: nyt minä ratki hukassa olen.
55 (Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
Minä huusin avukseni sinun nimeäs, Herra, alhaalta kuopasta;
56 Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
Ja sinä kuulit minun ääneni, älä korvias kätke minun huokauksestani ja huudostani.
57 Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
Sinä lähenet kuin minä sinua huudan, ja sanot: älä pelkää.
58 (Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
Sinä, Herra, ratkaiset minun sieluni asian, ja lunastat minun henkeni.
59 И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
Herra katso, kuinka minulle niin vääryyttä tehdään, ja tuomitse minun oikeuteni.
60 Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
Sinä näet kaikki heidän kostonsa ja kaikki heidän ajatuksensa minusta.
61 (Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
Herra, sinä kuulet heidän pilkkansa ja kaikki heidän ajatuksensa minua vastaan,
62 Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
Minun vainollisteni huulet ja heidän neuvonsa minua vastaan yli päivää.
63 Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
Katso, kuin he istuvat eli nousevat, niin he minusta virsiä laulavat.
64 (Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
Kosta heille, Herra, niinkuin he ansainneet ovat, heidän kättensä töiden jälkeen.
65 Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
Anna heidän sydämensä vavista ja sinun kiroustas tuta.
66 Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
Vainoo heitä hirmuisuudella, ja hukuta heitä Herran taivaan alta.
