Йәрәмияниң жиға-зарлири 3
1 (Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.
2 Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.
3 Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
Nur sur min Li turnas Sian manon ĉiutage denove.
4 (Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
Li maljunigis mian karnon kaj haŭton, rompis miajn ostojn.
5 У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
Li konstruis ĉirkaŭ mi, ĉirkaŭis min per maldolĉaĵoj kaj malfacilaĵoj.
6 У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
En mallumon Li lokis min, kiel porĉiamajn mortintojn.
7 (Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
Li ĉirkaŭbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj ĉenoj.
8 Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaŭ mia preĝo.
9 У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
Li baris miajn vojojn per hakitaj ŝtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.
10 (Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kaŝita loko.
11 Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
Li depuŝis min de miaj vojoj, kaj disŝiris min; Li faris min objekto de teruro.
12 У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
Li streĉis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.
13 (Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.
14 Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
Mi fariĝis mokataĵo por mia tuta popolo, ilia ĉiutaga rekantaĵo.
15 У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
Li satigis min per maldolĉaĵo, trinkoplenigis min per vermuto.
16 (Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpuŝis min en cindron.
17 Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
Mia animo estas forpuŝita for de paco; bonstaton mi forgesis.
18 Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
Kaj mi diris: Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.
19 (Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.
20 Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
Konstante rememorante tion, senfortiĝas en mi mia animo.
21 Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:
22 (Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
Ĝi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; ĉar Lia kompatemeco ne finiĝis,
23 Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
Sed ĉiumatene ĝi renoviĝas; granda estas Via fideleco.
24 Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.
25 (Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu serĉas Lin.
26 Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.
27 Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;
28 (Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas ŝarĝita;
29 Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
Li metas sian buŝon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;
30 Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.
31 (Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
Ĉar ne por eterne forlasas la Sinjoro;
32 Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
Se Li iun suferigas, Li ankaŭ kompatas pro Sia granda favorkoreco;
33 Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
Ĉar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.
34 (Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
Kiam oni premas sub siaj piedoj ĉiujn malliberulojn de la tero,
35 Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
Kiam oni forklinas la rajton de homo antaŭ la vizaĝo de la Plejaltulo,
36 Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
Kiam oni estas maljusta kontraŭ homo en lia juĝa afero — Ĉu la Sinjoro tion ne vidas?
37 (Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
Kiu povas per sia diro atingi, ke io fariĝu, se la Sinjoro tion ne ordonis?
38 Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
Ĉu ne el la buŝo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?
39 Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
Kial murmuras homo vivanta? Ĉiu murmuru kontraŭ siaj pekoj.
40 (Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la Eternulo;
41 Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la ĉielo.
42 Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.
43 (Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.
44 Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la preĝo.
45 Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
Vi faris nin balaindaĵo kaj abomenindaĵo inter la popoloj.
46 (Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
Malfermegis kontraŭ ni sian buŝon ĉiuj niaj malamikoj.
47 Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfeliĉo.
48 Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
Torentojn da akvo verŝas mia okulo pri la malfeliĉo de la filino de mia popolo.
49 (Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
Mia okulo fluigas kaj ne ĉesas, ne ekzistas por ĝi halto,
50 Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
Ĝis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la ĉielo.
51 Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
Mia okulo suferigas mian animon pri ĉiuj filinoj de mia urbo.
52 (Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
Senkaŭze ĉasas min kiel birdon miaj malamikoj;
53 Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
Ili pereigas mian vivon en kavo, ili ĵetas sur min ŝtonojn.
54 Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
Akvo leviĝis kontraŭ mian kapon, kaj mi diris: Mi tute pereis.
55 (Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;
56 Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
Vi aŭdis mian voĉon; ne kovru Vian orelon antaŭ mia vokado pri liberigo.
57 Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
Vi alproksimiĝis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris: Ne timu.
58 (Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
Vi, ho Sinjoro, defendis mian juĝaferon; Vi liberigis mian vivon.
59 И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
Vi vidis, ho Eternulo, la maljustaĵon, kiun mi suferas; juĝu mian aferon.
60 Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
Vi vidis ilian tutan venĝon, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi.
61 (Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
Vi aŭdis ilian insultadon, ho Eternulo, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi,
62 Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
La parolojn de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ min, kaj iliajn pensojn kontraŭ mi dum la tuta tago.
63 Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili leviĝas; mi ĉiam estas ilia rekantaĵo.
64 (Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laŭ la faroj de iliaj manoj.
65 Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.
66 Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la ĉielo de la Eternulo.
