Йәрәмияниң жиға-зарлири 3
1 (Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
I AM the man that hath seen affliction by the rod of his wrath.
2 Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
He hath led me and caused me to walk in darkness and not in light.
3 Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
Surely against me he turneth his hand again and again all the day.
4 (Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
My flesh and my skin hath he made old; he hath broken my bones.
5 У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
He hath builded against me, and compassed me with gall and travail.
6 У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
He hath made me to dwell in dark places, as those that have been long dead.
7 (Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
He hath fenced me about, that I cannot go forth; he hath made my chain heavy.
8 Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
Yea, when I cry and call for help, he shutteth out my prayer.
9 У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
He hath fenced up my ways with hewn stone, he hath made my paths crooked.
10 (Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
He is unto me as a bear lying in wait, as a lion in secret places.
11 Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
He hath turned aside my ways, and pulled me in pieces; he hath made me desolate.
12 У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
He hath bent his bow, and set me as a mark for the arrow.
13 (Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
He hath caused the shafts of his quiver to enter into my reins.
14 Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
I am become a derision to all my people; and their song all the day.
15 У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
He hath filled me with bitterness, he hath sated me with wormwood.
16 (Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
He hath also broken my teeth with gravel stones, he hath covered me with ashes.
17 Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
And thou hast removed my soul far off from peace; I forgat prosperity.
18 Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
And I said, My strength is perished, and mine expectation from the LORD.
19 (Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
Remember mine affliction and my misery, the wormwood and the gall.
20 Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
My soul hath them still in remembrance, and is bowed down within me.
21 Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
This I recall to my mind, therefore have I hope.
22 (Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
[It is of] the LORD’S mercies that we are not consumed, because his compassions fail not.
23 Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
They are new every morning; great is thy faithfulness.
24 Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
The LORD is my portion, saith my soul; therefore will I hope in him.
25 (Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
The LORD is good unto them that wait for him, to the soul that seeketh him.
26 Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
It is good that a man should hope and quietly wait for the salvation of the LORD.
27 Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
It is good for a man that he bear the yoke in his youth.
28 (Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
Let him sit alone and keep silence, because he hath laid it upon him.
29 Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
Let him put his mouth in the dust; if so be there may he hope.
30 Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
Let him give his cheek to him that smiteth him; let him be filled full with reproach.
31 (Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
For the Lord will not cast off for ever.
32 Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
For though he cause grief, yet will he have compassion according to the multitude of his mercies.
33 Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
For he doth not afflict willingly, nor grieve the children of men.
34 (Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
To crush under foot all the prisoners of the earth,
35 Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
To turn aside the right of a man before the face of the Most High,
36 Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
To subvert a man in his cause, the Lord approveth not.
37 (Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
Who is he that saith, and it cometh to pass, when the Lord commandeth it not?
38 Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
Out of the mouth of the Most High cometh there not evil and good?
39 Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
Wherefore doth a living man complain, a man for the punishment of his sins?
40 (Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
Let us search and try our ways, and turn again to the LORD.
41 Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
Let us lift up our heart with our hands unto God in the heavens.
42 Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
We have transgressed and have rebelled; thou hast not pardoned.
43 (Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
Thou hast covered with anger and pursued us; thou hast slain, thou hast not pitied.
44 Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
Thou hast covered thyself with a cloud, that [our] prayer should not pass through.
45 Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
Thou hast made us [as] the offscouring and refuse in the midst of the peoples.
46 (Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
all our enemies have opened their mouth wide against us.
47 Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
Fear and the pit are come upon us, devastation and destruction.
48 Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
Mine eye runneth down with rivers of water, for the destruction of the daughter of my people.
49 (Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
Mine eye poureth down, and ceaseth not, without any intermission,
50 Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
Till the LORD look down, and behold from heaven.
51 Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
Mine eye affecteth my soul, because of all the daughters of my city.
52 (Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
They have chased me sore like a bird, that are mine enemies without cause.
53 Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
They have cut off my life in the dungeon, and have cast a stone upon me.
54 Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
Waters flowed over mine head; I said, I am cut off.
55 (Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
I called upon thy name, O LORD, out of the lowest dungeon.
56 Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
Thou heardest my voice; hide not thine ear at my breathing, at my cry.
57 Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
Thou drewest near in the day that I called upon thee: thou saidst, Fear not.
58 (Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
O Lord, thou hast pleaded the causes of my soul; thou hast redeemed my life.
59 И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
O LORD, thou hast seen my wrong; judge thou my cause.
60 Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
Thou hast seen all their vengeance and all their devices against me.
61 (Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
Thou hast heard their reproach, O LORD, and all their devices against me;
62 Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
The lips of those that rose up against me, and their imagination against me all the day.
63 Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
Behold thou their sitting down, and their rising up; I am their song.
64 (Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
Thou wilt render unto them a recompence, O LORD, according to the work of their hands.
65 Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
Thou wilt give them hardness of heart, thy curse unto them.
66 Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
Thou wilt pursue them in anger, and destroy them from under the heavens of the LORD.
