Йәрәмияниң жиға-зарлири 3
1 (Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
I am the man who hath seen affliction by the rod of his wrath.
2 Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
Me hath he driven out, and led into darkness, but not into light.
3 Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
Surely against me doth he turn again and again his hand all the day.
4 (Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
He hath caused my flesh and my skin to wear out, he hath broken my bones.
5 У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
He hath built around me, and encompassed me with poison and hardship.
6 У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
In dark places hath he set me to dwell, like the dead of olden times.
7 (Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
He hath placed a fence round about me, that I cannot get out; he hath made heavy my chain.
8 Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
Also when I cry aloud and make entreaty, he shutteth out my prayer.
9 У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
He hath fenced up my ways with hewn stone, my paths hath he made crooked.
10 (Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
A bear lying in wait is he to me, a lion in secret places.
11 Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
On my ways hath he placed thorns, and torn me in pieces: he hath made me desolate.
12 У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
He hath bent his bow, and placed me as a mark for the arrow.
13 (Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
He hath caused to enter into my reins the children of his quiver.
14 Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
I am become a laughing-stock to all my people, their [jeering] song all the day.
15 У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
He hath sated me with bitter things, he hath made me drunken with wormwood.
16 (Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
He hath also broken my teeth with gravel-stones, he hath covered me with ashes.
17 Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
And my soul hath given up all thoughts of peace: I forget happiness.
18 Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
And I said, Lost is my strength, my expectation also from the Lord.
19 (Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
Remembering my affliction and [the cause of] my complaint, wormwood and poison.
20 Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
Remembering [this] continually my soul is bowed down deeply within me.
21 Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
[Yet] this answer will I give to my heart: therefore will I wait [in confidence].
22 (Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
It is through the Lord's kindness that we are not consumed, because his mercies have no end;
23 Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
They are new every morning: great is thy faithfulness.
24 Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
The Lord is my portion, saith my soul, therefore will I wait for him.
25 (Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
The Lord is good unto those that hope in him, to the soul that seeketh him.
26 Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
It is good that one should wait and this in silence for the salvation of the Lord.
27 Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
It is good for a man that he bear the yoke in his youth;
28 (Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
That he sit in solitude and be silent; because He hath laid it upon him;
29 Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
That he put his mouth in the dust; perhaps there still is hope;
30 Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
That he offer his cheek to him that smiteth him; that he be satisfied with reproach.
31 (Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
For the Lord will not cast off for ever;
32 Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
But though he have caused grief, yet will he have mercy according to the abundance of his kindnesses.
33 Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
For he doth not afflict of his own will, and aggrieve the children of men.
34 (Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
To crush under his feet all the prisoners of the earth,
35 Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
To pervert the justice [due to man] before the face of the Most High.
36 Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
To subvert a man in his contest—should the Lord not see this?
37 (Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
Who is he that saith aught, and it cometh to pass, when the Lord hath not ordained it?
38 Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
Do not out of the mouth of the Most High come both the evil things and the good?
39 Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
Wherefore should a living man complain? let every man complain because of his sins.
40 (Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
Let us search through and investigate our ways, and let us return to the Lord.
41 Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
Let us lift up our heart with our hands unto God in the heavens.
42 Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
We have indeed transgressed and rebelled: thou hast truly not pardoned.
43 (Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
Thou hast covered [us] with thy anger, and made pursuit after us: thou hast slain, thou hast not pitied.
44 Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
Thou hast covered thyself with a cloud, that no prayer should pass through.
45 Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
As something loathsome and rejected hast thou rendered us in the midst of the people.
46 (Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
Wide have all our enemies opened against us their mouth.
47 Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
Terror and a snare are come upon us, [with] desolation and breaches.
48 Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
With streams of water runneth my eye down, because of the breach of the daughter of my people.
49 (Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
My eye trickleth down, and resteth not, without any intermission,
50 Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
Till the Lord look down, and behold from heaven.
51 Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
My eye affecteth my soul because of all the daughters of my city.
52 (Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
Those who are my enemies, without a cause, have chased me about like a bird.
53 Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
They have shut up in the dungeon my life, and have cast stones upon me.
54 Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
Waters streamed over my head: I said, I am cut off.
55 (Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
I called on thy name, O Lord, out of the dungeon of the lowest depth.
56 Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
Thou didst hear my voice: hide not thy ear to give me enlargement at my cry.
57 Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
Thou wast ever near on the day that I called on thee: thou saidst, Fear not.
58 (Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
Thou didst plead, O Lord, the causes of my soul: thou didst [before this] redeem my life.
59 И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
Thou hast [now] seen, O Lord, the wrong I suffer: judge thou my cause.
60 Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
Thou hast seen all their vengeance, all their plans against me.
61 (Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
Thou hast heard their reviling, O Lord, all their plans against me,
62 Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
The speeches of these that rise up against me, and their device against me all the day.
63 Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
Oh look upon their sitting down, and their rising up: I am their [jeering] song.
64 (Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
Render unto them a recompense, O Lord, according to the work of their hands.
65 Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
Give them confusion of heart, thy curse he upon them.
66 Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
Pursue them in anger and destroy from under the heavens of the Lord.
