Йәрәмияниң жиға-зарлири 3
1 (Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
I am the man that hath seen affliction by the rod of his wrath.
2 Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
Me hath he led, and brought into darkness, and not into light.
3 Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
Surely against me hath he turned again and again his hand all the day.
4 (Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
My flesh and my skin hath he wasted away, he hath broken my bones.
5 У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
He hath built against me, and encompassed [me] with gall and toil.
6 У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
He hath made me to dwell in dark places as those that have been long dead.
7 (Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
He hath hedged me about that I cannot get out: he hath made my chain heavy.
8 Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
Even when I cry and shout, he shutteth out my prayer.
9 У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
He hath inclosed my ways with hewn stone, he hath made my paths crooked.
10 (Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
He is unto me [as] a bear lying in wait, a lion in secret places.
11 Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
He hath turned aside my ways, and pulled me in pieces; he hath made me desolate.
12 У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
He hath bent his bow, and set me as a mark for the arrow.
13 (Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
He hath caused the arrows of his quiver to enter into my reins.
14 Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
I am become a derision to all my people; their song all the day.
15 У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
He hath sated me with bitterness, he hath made me drunk with wormwood.
16 (Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
He hath also broken my teeth with gravel stones, he hath covered me with ashes.
17 Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
And thou hast removed my soul far off from peace: I have forgotten prosperity.
18 Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
And I said, My strength is perished, and my hope in Jehovah.
19 (Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
Remember thou mine affliction and my wandering, the wormwood and the gall.
20 Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
My soul hath [them] constantly in remembrance, and is humbled in me.
21 Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
— This I recall to heart, therefore have I hope.
22 (Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
It is of Jehovah's loving-kindness we are not consumed, because his compassions fail not;
23 Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
they are new every morning: great is thy faithfulness.
24 Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
Jehovah is my portion, saith my soul; therefore will I hope in him.
25 (Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
Jehovah is good unto them that wait for him, to the soul [that] seeketh him.
26 Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
It is good that one should both wait, and that in silence, for the salvation of Jehovah.
27 Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
It is good for a man that he bear the yoke in his youth:
28 (Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
He sitteth solitary and keepeth silence, because he hath laid it upon him;
29 Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
he putteth his mouth in the dust, if so be there may be hope;
30 Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
he giveth his cheek to him that smiteth him; he is filled full with reproach.
31 (Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
For the Lord will not cast off for ever;
32 Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
but if he have caused grief, he will have compassion according to the multitude of his loving-kindnesses:
33 Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
for he doth not willingly afflict or grieve the children of men.
34 (Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
To crush under foot all the prisoners of the earth,
35 Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
to turn aside the right of a man before the face of the Most High,
36 Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
to wrong a man in his cause, — will not the Lord see it?
37 (Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
Who is he that saith, and there cometh to pass, what the Lord hath not commanded?
38 Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
Out of the mouth of the Most High doth not there proceed evil and good?
39 Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
Wherefore doth a living man complain, a man for the punishment of his sins?
40 (Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
Let us search and try our ways, and turn again to Jehovah.
41 Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
Let us lift up our heart with [our] hands unto God in the heavens.
42 Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
We have transgressed and have rebelled: thou hast not pardoned.
43 (Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
Thou hast covered thyself with anger, and pursued us; thou hast slain, thou hast not spared.
44 Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
Thou hast covered thyself with a cloud, that prayer should not pass through.
45 Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
Thou hast made us the offscouring and refuse in the midst of the peoples.
46 (Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
All our enemies have opened their mouth against us.
47 Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
Fear and the pit are come upon us, devastation and ruin.
48 Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
Mine eye runneth down with streams of water for the ruin of the daughter of my people.
49 (Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
Mine eye poureth down, and ceaseth not, without any intermission,
50 Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
till Jehovah look down and behold from the heavens.
51 Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
Mine eye affecteth my soul, because of all the daughters of my city.
52 (Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
They that are mine enemies without cause have chased me sore like a bird.
53 Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
They have cut off my life in a pit, and cast a stone upon me.
54 Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
Waters streamed over my head; I said, I am cut off.
55 (Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
I called upon thy name, Jehovah, out of the lowest pit.
56 Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
Thou hast heard my voice: hide not thine ear at my sighing, at my cry.
57 Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
Thou drewest near in the day that I called upon thee; thou saidst, Fear not.
58 (Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
Lord, thou hast pleaded the cause of my soul, thou hast redeemed my life.
59 И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
Jehovah, thou hast seen my wrong: judge thou my cause.
60 Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
Thou hast seen all their vengeance, all their imaginations against me.
61 (Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
Thou hast heard their reproach, O Jehovah, all their imaginations against me;
62 Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
the lips of those that rise up against me and their meditation against me all the day.
63 Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
Behold thou their sitting down and their rising up: I am their song.
64 (Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
Render unto them a recompence, O Jehovah, according to the work of their hands;
65 Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
give them obduracy of heart, thy curse unto them;
66 Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
pursue them in anger, and destroy them from under the heavens of Jehovah.
