Йәрәмияниң жиға-зарлири 3
1 (Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
Rəbbin qəzəb dəyənəyindən Mən əzab çəkirəm,
2 Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
O məni apardı, İşıqda deyil, qaranlıqda gəzdirdi.
3 Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
Bütün gün – dəfələrlə qaldırdığı əli Mənə qarşıdır.
4 (Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
Ətimi, dərimi çürütdü, Sümüklərimi sındırdı.
5 У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
Məni əzabla, cəfa ilə sarıdı, Mühasirəyə saldı.
6 У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
Çoxdan ölüb-gedənlər kimi Məni zülmətdə yaşatdı.
7 (Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
Ətrafımı hər tərəfdən hasara aldı, Məni zəncirləyib, qaça bilmirəm.
8 Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
Fəryad edib mən imdad istəyərkən O, duamın qarşısına sədd çəkdi.
9 У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
Yonma daşlarla yollarımı kəsdi, Onları dolaşdırdı.
10 (Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
Mənə ayı kimi pusqu düzəldir, Gizlənib aslan kimi məni güdür.
11 Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
Yoldan sürükləyib məni parçaladı, Çarəsiz hala saldı.
12 У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
Kamanının yayını çəkdi, Məni Özü üçün bir hədəf etdi.
13 (Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
Çəkib oxdanından ox atdı, Böyrəyimə sapladı.
14 Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
Gün boyu xalqımın gülüş hədəfinə döndüm, Məzhəkəli nəğmə ilə məni ələ salırlar.
15 У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
O, acı otlardan mənə doyunca yedirtdi, Yovşan suyunu içirtdi.
16 (Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
Dişlərimi çınqılla qırdı, Kül içində məni diz çökdürtdü.
17 Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
Salamatlıqdan canımı uzaq etdi, Yaxşılığı unutdum.
18 Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
Dedim: «Üzərimdən əzəmətim getdi, Rəbdən ümidim kəsildi».
19 (Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
Əzabımı və sərgərdanlığımı, Acı yovşanı və zəhəri yada sal.
20 Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
Daim onları xatırlayıram, Ona görə köksümdən ürəyim üzülür.
21 Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
Amma bunları yada salarkən Məndə ümid yaranır.
22 (Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
Rəbbin məhəbbətinə görə məhv olmadıq, Çünki mərhəməti tükənməzdir.
23 Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
Hər səhər bunlar təzələnir, Sənin sədaqətin böyükdür.
24 Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
Öz-özümə deyirəm: «Rəbb mənim nəsibimdir», Ona görə Rəbbə ümid bəsləyirəm.
25 (Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
Rəbb Ona güvənənlərə, Onu axtaran könüllərə xeyirxahdır.
26 Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
Rəbbə ümid bəsləmək, Sakitcə bizə qurtuluş verməsini gözləmək nə yaxşıdır.
27 Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
Yaxşı olar ki, insan Boyunduruğunu gənc yaşından daşısın.
28 (Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
Qoy susub tənha otursun, Axı Rəbb boynuna boyunduruq salıb.
29 Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
Üzünü yerə sürtsün, Bəlkə hələ ümid var.
30 Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
İzin versin, qoy sifətinə vursunlar, Qoy ona doyunca böhtan atsınlar.
31 (Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
Çünki Xudavənd əbədilik Bizi Özündən kənar etməz.
32 Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
Qəm-qüssə versə belə, Bol məhəbbətinə görə rəhmə gələr.
33 Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
Çünki ürəkdən istəyərək bəşər övladlarına əzab verməz, Heç kimi kədərləndirməz.
34 (Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
Dünyadakı bütün əsirlərin ayaq altında əzilməsini,
35 Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
Haqq-Taalanın hüzurunda insanın Öz haqlarından məhrum olmasını,
36 Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
İnsanın ədalətdən məhrum olmasını Xudavənd heç görmürmü?
37 (Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
Xudavənd əmr verməsə, Kimin dediyi həyata keçər?
38 Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
Həm xeyir, həm də şər, Haqq-Taalanın əmri ilə gələr.
39 Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
Öz günahının cəzasından Sağ qalan insan niyə şikayətlənir?
40 (Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
Qoy yollarımıza diqqətlə baxaq, Rəbbə yenidən üz tutaq.
41 Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
Göylərdəki Allaha əllərimizi, Həm də ürəklərimizi açaq.
42 Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
Deyək: «Biz qanunsuzluq və üsyankarlıq etdik, Bunu bizə bağışlamadın».
43 (Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
Qəzəbə bürünmüsən, bizi təqib etmisən, Aman vermədən öldürmüsən.
44 Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
Özünə buludlardan örtük çəkdin, Onların arasından dua keçmir.
45 Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
Xalqlar arasında Bizi zibilə, tullantıya çevirmisən.
46 (Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
Bütün düşmənlərimizin bizə qarşı Ağızları açıldı.
47 Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
Dəhşət və çuxur, Məhv və qırğın birlikdə başımıza gəldi.
48 Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
Qırılan əziz xalqıma görə Gözlərimdən sel kimi yaş axdı.
49 (Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
Dinmədən, dayanmadan Gözlərimdən yaş axacaq,
50 Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
Rəbb göylərdən aşağıya baxana qədər, Olanları görənə qədər.
51 Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
Şəhərimdəki hər qızın taleyini görərkən Ürəyimi kədər bürüyür.
52 (Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
Nahaq yerə mənə düşmən olanlar Məni quş tək ovladılar.
53 Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
Quyuya salıb məni öldürmək istədilər, Daşqalaq etdilər.
54 Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
Sular başımdan aşdı, Dedim: «Ömrüm sona çatdı».
55 (Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
Ya Rəbb, ismini O quyunun dibindən səslədim.
56 Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
«Qulağını tıxama, fəryadımı dinlə» deyərkən Səsimi eşitdin.
57 Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
Səni çağıranda yanıma gəldin, Mənə «qorxma» söylədin.
58 (Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
Ey Xudavənd, mənim əməlimə baxdın, Həyatımı satın aldın.
59 И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
Ya Rəbb, başıma gətirdikləri şəri gördün, Bu iş barədə hökmünü ver.
60 Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
Mənə bəslədikləri kini, Mənə qarşı qurulan fəndləri gördün.
61 (Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
Ya Rəbb, mənə etdikləri həqarəti eşitdin, Əleyhimə fənd qururlar.
62 Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
Əleyhdarlarımın pıçıltısını, Gün boyu mənə qarşı mırıltısını eşitdin.
63 Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
Onların oturuşuna-duruşuna bax, Onlara məzhəkə nəğməsi olmuşam.
64 (Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
Ya Rəbb, onların əllərinin əməllərinə görə Əvəzini verəcəksən.
65 Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
Onların qəlbini inadkar et, Qoy lənətin onların üstünə gəlsin.
66 Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
Ya Rəbb, qəzəbinlə onları qov, Səma altından məhv edib at!
