< Йәрәмияниң жиға-зарлири 2 >

1 (Аләф) Рәб ғәзәп булути билән Зион қизини шундақ қаплиди! У Исраилниң шәрәп-җуласини асмандин йәргә чөрүвәтти, Ғәзиви чүшкән күнидә Өз тәхтипәрини һеч есидә қалдурмиди.
Kiele la Sinjoro en Sia kolero kovris per mallumo la filinon de Cion! De la ĉielo sur la teron Li ĵetegis la belecon de Izrael, Kaj ne rememoris Sian piedbenketon en la tago de Sia kolero.
2 (Бәт) Рәб Яқупниң барлиқ туралғулирини жутувәтти, һеч айимиди; У қәһри билән Йәһуданиң қизиниң қәлъә-қорғанлириниң һәммисини ғулатти; У падишалиқни әмирлири билән номусқа қоюп, Йәр билән йәксан қиливәтти.
Senindulge ekstermis la Sinjoro ĉiujn loĝejojn de Jakob; Li detruis en Sia kolero la fortikaĵojn de la filino de Jehuda, alniveligis ilin al la tero; Li frapis la regnon kaj ĝiajn regantojn.
3 (Гимәл) У қаттиқ ғәзәптә Исраилниң һәммә мүңгүзлирини кесивәтти; Дүшмәнни тосуған оң қолини Униң алдидин тартивалди; Лавулдап көйгән өз әтрапини йәп кәткүчи оттәк, У Яқупни көйдүрүвәтти.
En flama kolero Li rompis ĉiujn kornojn de Izrael; Li tiris Sian dekstran manon malantaŭen, kiam venis la malamiko; Kaj Li ekbruligis en Jakob kvazaŭ flamantan fajron, kiu ekstermas ĉion ĉirkaŭe.
4 (Даләт) Дүшмәндәк У оқясини кәрди; Униң оң қоли етишқа тәйярланған еди; Көзигә иссиқ көрүнгәнләрниң һәммисини күшәндиси кәби қирди; Зион қизиниң чедири ичидә, Қәһрини оттәк яғдурди;
Li streĉis Sian pafarkon kiel malamiko, direktis Sian dekstran manon kiel atakanto, Kaj mortigis ĉion, kio estis ĉarma por la okuloj; En la tendo de la filino de Cion Li elverŝis Sian koleron kiel fajron.
5 (Хе) Рәб дүшмәндәк болди; У Исраилни жутувалди, Ордилириниң һәммисини жутувалди; Униң қәлъә-қорғанлирини йоқатти, Йәһуданиң қизида матәм вә жиға-зерәларни көпәйтти.
La Sinjoro fariĝis kiel malamiko, Li ekstermis Izraelon, ekstermis ĉiujn liajn palacojn, detruis liajn fortikaĵojn; Kaj al la filino de Jehuda Li donis multe da plorado kaj ĝemado.
6 (Вав) У Униң кәписини бағчини пачақлатқандәк пачақлатти; У ибадәт сорунлирини йоқитивәтти; Пәрвәрдигар Зионда һейт-байрамлар һәм шабатларни [хәлқиниң] есидин чиқиривәтти; Ғәзәп оти билән падиша һәм каһинни чәткә қеқивәтти.
Kiel ĝardenon Li ruinigis lian tendon, detruis lian kunvenejon; La Eternulo forgesigis en Cion feston kaj sabaton, Kaj forpuŝis en la indigno de Sia kolero reĝon kaj pastron.
7 (Заин) Рәб қурбангаһини ташливәтти, Муқәддәс җайидин ваз кәчти; У Зиондики ордиларниң сепиллирини дүшмәнниң қолиға тапшурди; Һәтта Пәрвәрдигарниң өйидә, Улар һейт-айәм күнидикидәк тәнтәнә қилишти!
La Sinjoro forlasis Sian altaron, abomenis Sian sanktejon, Transdonis en la manojn de malamikoj la murojn de ĝiaj palacoj; Ili faris bruon en la domo de la Eternulo kiel en tago de festo.
8 (Хәт) Пәрвәрдигар Зион қизиниң сепилини чеқиветишни қарар қилған; У униңға [һалак] өлчәм танисини тартип қойған; У қолини чеқиштин һеч үзмиди; У һәм истиһкамларни һәм сепилни зарлатти; Иккиси тәң һалсирап қайғурмақта.
La Eternulo decidis ekstermi la muregon de la filino de Cion; Li eltiris la mezurŝnuron, ne detenis Sian manon de ekstermado; Li funebrigis la fortikaĵon kaj muregon, ambaŭ havas nun mizeran aspekton.
9 (Тәт) Униң дәрвазилири йәр тегигә ғәриқ болуп кәтти; У униң төмүр-тақақлирини парә-парә қиливәтти. Падишаси һәм әмирлири әлләр арисиға паланди; Тәвраттики тәрбийә-йолйоруқ йоқап кәтти, Пәйғәмбәрлири Пәрвәрдигардин вәһий-көрүнүшләрни издәп тапалмайду.
Enprofundiĝis en la teron ĝiaj pordegoj; Li detruis kaj rompis ĝiajn riglilojn; Ĝia reĝo kaj ĝiaj princoj estas inter la nacioj; La leĝoj jam ne ekzistas, kaj ĝiaj profetoj ne plu ricevas vizion de la Eternulo.
10 (Йод) Зион қизиниң ақсақаллири, Йәрдә зуван сүрмәй олтармақта; Улар башлириға топа-чаң чечишти; Улар белигә бөз йөгивелишти; Йерусалимниң пак қизлириниң башлири йәргә кирип кәткидәк болди.
Silente sidas sur la tero la plejaĝuloj de la filino de Cion; Polvon ili metis sur sian kapon, zonis sin per sakaĵo; Al la tero klinis sian kapon la virgulinoj de Jerusalem.
11 (Каф) Мениң көзлирим тарамлиған яшлиримдин һалидин кәтти; Ичи-бағрилирим зәрдапға толди; Җигирим йәр йүзигә төкүлүп парә-парә болди, Чүнки хәлқимниң қизи набут қилинди, Чүнки шәһәр кочилирида нарсидиләр һәм бовақлар һошсиз ятмақта.
Konsumiĝis de larmoj miaj okuloj, ŝvelis miaj internaĵoj, Elverŝiĝis sur la teron mia hepato, pro la pereo de la filino de mia popolo, Kiam infanoj kaj suĉinfanoj senfortiĝis de malsato sur la stratoj de la urbo.
12 (Ламәд) Улар шәһәр кочилирида яриланғанлардәк һалидин кәткәндә, Анилириниң қучиғида йетип җан талашқанда, Анилириға: «Йемәк-ичмәк нәдә?» дәп ялвурушмақта.
Al siaj patrinoj ili diris: Kie estas pano kaj vino? Ili falis kiel vunditaj sur la stratoj de la urbo, Kaj eligis sian animon sur la brusto de siaj patrinoj.
13 (Мәм) Мән дәрдиңгә гувачи болуп, сени немигә охшитармән? Сени немигә селиштурармән, и Йерусалим қизи? Саңа тәсәлли бериштә, немини саңа тәң қилармән, и Зионниң пак қизи? Чүнки сениң яраң деңиздәк чәксиздур; Ким сени сақайталисун?
Kiun mi povas montri al vi, kun kiu mi povas kompari vin, ho filino de Jerusalem? Kiun similan mi povas montri al vi, por konsoli vin, ho virgulino-filino de Cion? Ĉar granda kiel la maro estas via malfeliĉo; kiu vin resanigos?
14 (Нун) Пәйғәмбәрлириңниң сән үчүн көргәнлири бимәнилик һәм ахмақлиқтур; Улар сениң қәбиһлигиңни һеч ашкарә қилмиди, Шундақ қилип улар сүргүн болушуңниң алдини алмиди. Әксичә уларниң сән үчүн көргәнлири ялған бешарәтләр һәм езитқулуқлардур.
Viaj profetoj profetis al vi malveraĵon kaj sensencaĵon, Kaj ne montris al vi viajn malbonagojn, por antaŭgardi vin kontraŭ kaptiteco; Ili predikis al vi viziojn malverajn, kiuj alportis al vi elpelon.
15 (Самәқ) Йениңдин өтүватқанларниң һәммиси саңа қарап чаваклишиду; Улар үшқиртип Йерусалимниң қизиға баш чайқашмақта: — «Гөзәлликниң җәвһири, пүткүл җаһанниң хурсәнлиги» дәп аталған шәһәр мошумиду?»
Kunfrapas pri vi siajn manojn ĉiuj preterirantoj; Ili fajfas kaj balancas la kapon pri la filino de Jerusalem, dirante: Ĉu tio estas la urbo, kiun oni nomis perfektaĵo de beleco, ĝojo de la tuta tero?
16 (Пе) Барлиқ дүшмәнлириң саңа қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилмақта], Уш-уш қилишип, чишлирини ғучурлатмақта; Улар: «Биз уни жутувалдуқ! Бу бәрһәқ биз күткән күндур! Биз буни өз көзимиз билән көрүшкә муйәссәр болдуқ!» — демәктә.
Malfermegas kontraŭ vi sian buŝon ĉiuj viaj malamikoj; Ili fajfas kaj grincigas la dentojn, dirante: Ni englutis ŝin; Ĉi tiun tagon ni atendis, ni ĝin atingis, ni ĝin vidas.
17 (Айин) Пәрвәрдигар Өз нийәтлирини ишқа ашурди; Қедимдин тартип Өзиниң бекиткән сөзигә әмәл қилди; У һеч рәһим қилмай ғулатти; У дүшмәнни үстүңдин шатландурди; Күшәндилириңниң мүңгүзини жуқури көтәрди.
La Eternulo plenumis tion, kion Li intencis; Li plenumis Sian vorton, kiun Li eldiris antaŭ longa tempo; Li detruis senindulge, Li ĝojigis pri vi la malamikon, Li altigis la kornon de viaj kontraŭuloj.
18 (Тсадә) Уларниң көңли Рәбгә нида қилмақта! И Зион қизиниң сепили! Яшлириң дәриядәк кечә-күндүз ақсун! Өзүңгә арам бәрмә; Яш тамчилириң тарамлаштин арам алмисун!
Ilia koro krias al la Sinjoro: Ho murego de la filino de Cion, verŝu larmojn kiel torento tage kaj nokte; Ne ripozu, la pupilo de via okulo ne silentu.
19 (Коф) Түн кечидә орнуңдин тур, Кәчтә җесәк башлиниши билән нида қил! Көңлүңни Рәбниң алдиға судәк төк; Нарсидилириңниң һаяти үчүн униңға қоллириңни көтәр! Улар барлиқ кочилириң доқмушида қәһәтчиликтин һалидин кәтмәктә.
Leviĝu, ploregu en la nokto en la komenco de ĉiu gardoparto; Elverŝu kiel akvon vian koron antaŭ la vizaĝo de la Sinjoro; Levu al Li viajn manojn pro la animo de viaj infanoj, kiuj senfortiĝas de malsato en la komenco de ĉiuj stratoj.
20 (Рәш) Қара, и Пәрвәрдигар, ойлап баққайсән, Сән кимгә мошундақ муамилә қилип баққан?! Аяллар өз мевилири — әркә бовақлирини йейишкә боламду? Каһин һәм пәйғәмбәрни Рәбниң муқәддәс җайида өлтүрүшкә боламду?!
Rigardu, ho Eternulo, kaj vidu, kun kiu Vi agis tiamaniere! Ĉu ie aliloke manĝis virinoj sian frukton, siajn dorlotitajn infanojn? Ĉu ie estis mortigataj en la sanktejo de la Sinjoro pastroj kaj profetoj?
21 (Шийн) Яшлар һәм қерилар кочиларда йетишмақта; Пак қизлирим вә яш жигитлирим қиличлинип жиқилди; Уларни ғәзивиң чүшкән күнидә қирдиңсән; Уларни һеч айимай сойдуңсән.
Surtere sur la stratoj kuŝis junuloj kaj maljunuloj; Miaj junulinoj kaj junuloj falis de glavo; Vi mortigis en la tago de Via kolero, buĉis kaj ne kompatis.
22 (Тав) Сән һейт-байрам күнидә җамаәтни чақирғандәк, Мени тәрәп-тәрәпләрдин бесишқа вәһимиләрни чақирдиң; Пәрвәрдигарниң ғәзәп күнидә қачқанлар яки тирик қалғанлар йоқ еди; Өзүм әркилитип чоң қилғанларни дүшминим йәп кәтти.
Kiel por festa tago Vi kunvokis de ĉirkaŭe miajn terurajn najbarojn, Kaj en la tago de la kolero de la Eternulo neniu saviĝis, neniu restis; Tiujn, kiujn mi dorlotis kaj edukis, ĉiujn ekstermis mia malamiko.

< Йәрәмияниң жиға-зарлири 2 >