Юһанна 13
1 Өтүп кетиш һейтидин илгири, Әйса бу дуниядин айрилип, Атиниң йениға баридиған вақит-саатниң йетип кәлгәнлигини билди вә шуниң үчүн бу дуниядики өз адәмлиригә көрситип кәлгән меһир-муһәббитини ахирғичә толуқ көрситип турди.
And before the feast of the passover, Jesus knew that the hour had come when he should depart from this world unto the Father. And he loved his own people, who were in the world; and he loved them unto the end.
2 Әнди кәчлик тамақ йейиливатқан еди; Иблис аллибурун Симонниң оғли Йәһуда Ишқарийотниң көңлигә Әйсаға сатқунлуқ қилиш вәсвәсисини салған еди.
And when the supper was passed, it had been injected by Satan into the heart of Judas Iscariot, the son of Simon, to betray him.
3 Әйса Атиниң һәр ишни униң қолиға тапшурғинини, вә өзиниң Худаниң йенидин келип, Худаниң йениға қайтидиғанлиғини билгәчкә,
And Jesus, because he knew that the Father had given all things into his hands; and that he came out from the Father, and was going to God;
4 дәстихандин туруп, тон-көйнигини йешип, бир лөңгә билән белини бағлиди.
arose from the supper, and laid aside his long garments, and took a linen cloth, and wrapped it about his loins;
5 Андин җавурға су қуюп, мухлисларниң путлирини жуюшқа вә белигә бағлиған лөңгә билән сүртүп қурутушқа башлиди.
and poured water into a wash-basin, and began to wash the feet of his disciples: and he wiped them with the linen cloth with which he had girded his loins.
6 Нөвәт Симон Петрусқа кәлгәндә, Петрус униңға: — И Рәб, путумни сән жуйсаң қандақ болғини?! — деди.
And when he came to Simon Cephas, Simon said to him: Dost thou, my Lord, wash my feet for me?
7 Әйса униңға: — Немә қиливатқинимни һазир билмәйсән, лекин кейин билисән, — деди.
Jesus answered, and said to him: What I do, thou understandest not now: but hereafter thou wilt understand.
8 Петрус: — Сән мениң путумни жуйсаң һәргиз болмайду! — деди. Әйса униңға җававән: — Сени юмисам, мениң билән тәң несивәң болмайду, — деди. (aiōn g165)
Simon Cephas said to him: Never shalt thou wash my feet. Jesus said to him: Unless I wash thee, thou hast no part with me. (aiōn g165)
9 Симон Петрус: — И Рәб, ундақта пәқәт путлиримнила әмәс, қоллиримниму, бешимниму жуйғайсән! — деди.
Simon Cephas said to him: Then, my Lord, not my feet only shalt thou wash, but also my hands and my head.
10 Әйса униңға: — Бәдини жуюлуп, тамамән пакиз болған адәм пәқәт путлирини юсила қайта жуюнушиниң һаҗити болмайду. Силәр пакиз, лекин һәммиңлар әмәс, — деди
Jesus said to him: He that hath bathed, needeth not but to wash his feet; for he is all clean. And ye also are clean; but not all of you.
11 (чүнки у өзини кимниң тутуп беридиғанлиғини биләтти; шуниң үчүн у «Һәммиңларла пакиз әмәс» дегән еди).
For Jesus knew, who would betray him: therefore he said, Ye are not all clean.
12 Шуниң билән у уларниң путлирини жуюп болғандин кейин, тон-көйнигини кийип, йәнә дәстиханға олтирип уларға мундақ деди: — Силәргә немә қилғинимни уқтуңларму?
And when he had washed their feet, he resumed his long garments, and reclined. And he said to them: Understand ye what I have done to you?
13 Силәр мени «Устаз» вә «Рәб» дәйсиләр вә раст ейтисиләр, мән шундақтурмән.
Ye call me, Our Rabbi, and Our Lord; and ye speak well; for I am so.
14 Әгәр мән Рәб вә устазиңлар туруқлуқ, путлириңларни жуйған екәнмән, силәрму бир-бириңларниң путлирини жуюшуңлар керәк.
If then I, your Lord and your Rabbi, have washed your feet, how much more ought ye to wash the feet of one another?
15 Мән силәргә қилғандәк силәрниңму һәм шундақ қилишиңлар үчүн бу үлгини қалдурдум.
For I have given you this example, that ye might do, as I have done to you.
16 Бәрһәқ, бәрһәқ, мән силәргә шуни ейтип қояйки, қул ғоҗайинидин үстүн турмайду, әлчиму өзини әвәткүчидин үстүн турмайду.
Verily, verily, I say to you, That no servant is greater than his lord; and no legate is greater than he who sent him.
17 Бу ишларни билгән екәнсиләр, шундақ қилсаңлар бәхитликсиләр!
If ye know these things, happy will ye be if ye do them.
18 Мән буларни һәммиңларға қаритип ейтмидим. Мән таллиғанлиримни билимән, лекин [муқәддәс язмиларда] алдин пүтүлгән: «Мән билән һәмдәстихан болуп ненимни йегәнму маңа пут атти!» дегән бу сөз әмәлгә ашурулмай қалмайду.
Not of you all, do I speak: I know whom I have chosen. But that the scripture may be fulfilled, He that eateth bread with me, hath lifted his heel against me.
19 Мән бу иш йүз бериштин авал уни силәргә ейтип қояйки, у ишлар йүз бәргәндә мениң «Бар Болғучи» екәнлигимгә ишинисиләр.
From this time, I tell you, before it occurs, that when it shall occur, ye may know that I am he.
20 Бәрһәқ, бәрһәқ, силәргә шуни ейтип қояйки, кимки мән әвәткән һәр қандақ бирисини қобул қилған болса, мени қобул қилған болиду; вә мени қобул қилғучилар мени Әвәткүчини қобул қилған болиду.
Verily, verily, I say to you: He that receiveth him whom I send, receiveth me; and he that receiveth me, receiveth him that sent me.
21 Әйса бу сөзләрни ейтқандин кейин, роһта қаттиқ пиған чекип, мундақ гувалиқ бәрди: — Бәрһәқ, бәрһәқ, мән силәргә шуни ейтип қояйки, араңларда бирәйлән маңа сатқунлуқ қилиду!
These things said Jesus, and he was agitated in his spirit; and he testified, and said: Verily, verily, I say to you, That one of you will betray me.
22 Мухлислар кимни дәватқанлиғини биләлмәй, бир-биригә қарашти.
And the disciples stared at one another; because they knew not, of whom he spake.
23 Әнди дәстиханда мухлислиридин бири Әйсаниң мәйдисигә йөлинип ятқан еди; у болса «Әйса сөйидиған мухлис» еди.
And there was one of his disciples, who was reclining on his bosom, he whom Jesus loved;
24 Симон Петрус униңдин [Әйсаниң] кимни дәватқинини сорап беқишини ишарәт қилди.
to him Simon Cephas beckoned, that he should ask him, who it was of whom he spoke.
25 Шуниң билән у Әйсаниң мәйдисигә йөлинип туруп униңдин: — И Рәб, у кимдур? — дәп сориди.
And that disciple fell upon the breast of Jesus, and said to him: My Lord, which is he?
26 Әйса җавап берип: — Бу бир чишләм нанни ашқа төгүрүп кимгә сунсам, шудур, — деди. Шуниң билән у бир чишләм нанни [ашқа] төгүрүп, Симонниң оғли Йәһуда Ишқарийотқа сунди.
Jesus answered and said: He it is, to whom I give the bread when I have dipped it. And Jesus dipped the bread, and gave it to Judas Iscariot, the son of Simon.
27 Йәһуда нанни еливиди, Шәйтан униң ичигә кирди. — Қилидиғиниңни чапсан қил, — деди Әйса униңға.
And after the bread, then Satan entered into him. And Jesus said to him: What thou doest, do quickly.
28 (Әнди дәстиханда олтарғанларниң һеч қайсиси униң [Йәһудаға] бу сөзләрни немә үчүн дегинини билмиди.
And no one of those reclining, knew, wherefore he said this to him.
29 Йәһуда уларниң ортақ һәмянини тутқини үчүн, бәзиләр Әйса униңға: «Бизгә керәклик һейтлиқ нәрсиләрни елип кәл» яки «Кәмбәғәлләргә бирәр нәрсә бәр» дәватса керәк, дәп ойлашти).
For some of them supposed, because the purse was in the hands of Judas, that Jesus expressly charged him to buy something needful for the feast, or that he should give something to the poor.
30 Йәһуда бу бир чишләм нанни елипла ташқириға чиқип кәтти (бу чағ кечә еди).
And Judas took the bread at once, and went out of the house. And it was night when he went out.
31 Йәһуда ташқириға чиқип кәткәндин кейин, Әйса мундақ деди: — Әнди Инсаноғли улуқлинидиған вақит-саат йетип кәлди вә Худа у арқилиқ улуқлиниду.
And Jesus said: Now is the Son of man glorified; and God is glorified in him.
32 Вә әгәр Худа униңда улуқланса, Худаму Өзидә уни улуқлайду, шундақла дәрһал уни улуқлайду.
And if God is glorified in him, God will glorify him in himself; and will glorify him speedily.
33 Балилирим, силәр билән биллә болидиған йәнә азғина вақтим қалди. Силәр мени издәйсиләр, лекин мениң Йәһудийларға: «Мән баридиған йәргә силәр баралмайсиләр» дәп ейтқинимдәк, буни силәргиму ейтимән.
My children, a little longer I am with you; and ye will seek for me; and, as I said to the Jews, Whither I go ye cannot come, so I now say to you.
34 Силәргә йеңи бир әмир тапшуримәнки, «бир-бириңларни сөйүңлар». Силәрни сөйгинимдәк, силәрму бир-бириңларни сөйүңлар.
A new commandment I give to you, that ye be affectionate to each other. As I have loved you, do ye also love one another.
35 Араңларда бир-бириңларға меһир-муһәббитиңлар болса, һәммә адәм силәрниң мениң мухлислирим екәнлигиңларни билиду.
By this will every one know that ye are my disciples, if ye have love for each other.
36 Симон Петрус униңдин: — И Рәб, қәйәргә барисән? — дәп сориди. Әйса җававән: — Мән кетидиған йәргә һазирчә әгишип баралмайсән, лекин кейин маңа әгишип барисән, — деди.
Simon Cephas said to him: Our Lord, whither goest thou? Jesus answered, and said to him: Whither I go, thou canst not now come after me; but thou wilt at last come.
37 Петрус униңға: — И Рәб, немә үчүн һазир сениң кәйниңдин әгишип баралмаймән? Сән үчүн җенимни пида қилай! — деди.
Simon Cephas said to him: My Lord, why can I not come after thee? I would lay down my life for thee.
38 Әйса җававән мундақ деди: — Мән үчүн растинла җениңни пида қиламсән? Бәрһәқ, бәрһәқ, саңа ейтип қояйки, ғораз чиллиғичә, сән мәндин үч қетим танисән!
Jesus said to him: Wouldst thou lay down thy life for me? Verily, verily, I say to thee, The cock will not crow, until thou hast three times denied me.
