Йоел 1
1 Пәрвәрдигарниң Петуелниң оғли Йоелға чүшкән сөзи: —
Detta är HERRENS ord som kom till Joel, Petuels son.
2 «И қерилар, аңлаңлар; Зиминда барлиқ туруватқан һәммәйлән, қулақ селиңлар; Өз күнлириңларда яки ата-бовилириңларниң күнлиридиму шундақ бир иш болуп баққанму?
Hören detta, I gamle, och lyssnen härtill, I landets alla inbyggare. Har något sådant skett förut i edra dagar eller i edra fäders dagar?
3 Балилириңларға шуни ейтип бериңлар, Балилириңлар өз балилириға ейтсун, Уларму келәр дәвиргә ейтсун: —
Nej, om detta mån I förtälja för edra barn, och edra barn må förtälja därom för sina barn, och deras barn för ett kommande släkte.
4 «Чишлигүчи қурут» қалдурғанни чекәткә йәп болди, Чекәткә қалдурғанни чекәткә личинкилири йәп болди, Чекәткә личинкилири қалдурғанни «вәйранчи қурут»лар йәп болди.
Vad som blev kvar efter gräsgnagarna, det åto gräshopporna upp; och vad som blev kvar efter gräshopporna, det åto gräsbitarna upp; och vad som blev kvar efter gräsbitarna det åto gräsfrätarna upp.
5 Әй, һарақкәшләр, ойғинип қаттиқ жиғлаңлар, Һувлишиңлар, и шарап ичкүчиләр, Йеңи шарап түпәйлидин — Чүнки у ағзиңдин елип ташланди.
Vaknen upp, I druckne, och gråten; ja, jämren eder, alla I som dricken vin, över att druvsaften är ryckt undan eder mun.
6 Чүнки бир хәлиқ, күчлүк, сансизлиған хәлиқ, Зиминим үстигә бесип кәлди; Униң чишлири болса ширниң чишлири, Униңда ширниң һиңгаң чишлири бардур;
Ty ett folk har dragit upp över mitt land, ett mäktigt, ett som ingen kan räkna; det har tänder likasom lejon, och dess kindtänder likna lejoninnors.
7 У Мениң үзүм таллиримни вәйранә қиливәтти, Әнҗир дәриғимниң қовзақлирини сийривәтти, Уларни ялаңачлап, ташливәтти; Уларниң шахлири ақливетилди.
Mina vinträd har det förött, och mina fikonträd har det brutit ned det har skalat dem nakna och kastat dem undan; vitnade äro deras rankor.
8 Яшлиғидики ери үчүн матәм тутуп бөз кийимләргә оранған нәвҗувандәк қаттиқ пиған чекиңлар;
Klaga likasom en jungfru som bär sorgdräkt efter sin ungdoms brudgum
9 Пәрвәрдигарниң өйи «ашлиқ һәдийә»дин һәм «шарап һәдийә»ләрдин мәһрум қилинди; Каһинлар, йәни Пәрвәрдигарниң хизмәтчилири матәм тутиду.
Spisoffer och drickoffer äro försvunna ifrån HERRENS hus; prästerna sörja, HERRENS tjänare.
10 Етизлар чөлдәрәп кәтти, Зимин матәм тутиду; Чүнки зираәтләр ғазан болди, Йеңи шарап қуруп кәтти, Зәйтун мейи қағҗириди.
Fälten äro förödda, marken ligger sörjande, ty säden är förödd, vinet borttorkat, oljan utsinad.
11 Һәй деханлар, уюлуңлар; Буғдайлар һәм арпилар үчүн ялвуруңлар, и үзүмчиләр, Чүнки етизларниң һосуллири қуруп кәтти.
Åkermännen stå med skam, vingårdsmännen jämra sig, över vetet och över kornet; ty skörden på marken är förstörd.
12 Үзүм тели қағҗирап кәтти, Әнҗир дәриғи солишип қалди, Анар дәриғи, хорма палмиси һәм алма дәриғиму, Даладики барлиқ дәрәқләр солишип кәтти; Бәрһәқ, шатлиқму адәм балилирида солишип кәтти.
Vinträden äro förtorkade och fikonträden försmäkta; granatträden och palmerna och äppelträden och alla andra träd på marken hava torkat bort. Ja, all fröjd har vissnat och flytt ifrån människors barn.
13 Белиңларни бағлаңлар, пәряд оқуңлар, и каһинлар; Һувлаңлар, и қурбангаһниң хизмәтчилири; Кечичә бөз кийимләрни кийип дүм йетиңлар, и Худаниң хизмәтчилири; Чүнки Худайиңларниң өйидин «ашлиқ һәдийә» һәм «шарап һәдийә» үзүлүп қалди.
Kläden eder i sorgdräkt och klagen, I präster; jämren eder, I som tjänen vid altaret; gån in och sitten i sorgdräkt natten igenom, I min Guds tjänare, eftersom eder Gud hus måste sakna spisoffer och drickoffer
14 «Роза тутайли» дәп [Худаға] мәхсус бир мәзгилни айриңлар, Җамаәткә мәхсус жиғилимиз, дәп җакалаңлар; Ақсақалларни, зиминда туруватқанларниң һәммисини Пәрвәрдигар Худайиңларниң өйигә жиғип, Пәрвәрдигарға налә көтириңлар!
Pålysen en helig fasta, lysen ut en högtidsförsamling; församlen de gamla, ja, alla landets inbyggare, till HERRENS, eder Guds, hus; och ropen så till HERREN.
15 «Аһ, шу күн! Чүнки Пәрвәрдигарниң күни йеқинлашти, У Һәммигә Қадир тәрипидин һалакәт болуп келиду.
Ve oss, vilken dag! ty HERRENS dag är nära, och såsom våld från den Allsvåldige kommer den.
16 Мана, ғиза көз алдимиздин елип ташланди әмәсму? Шатлиқ, хошаллиқ Худайимизниң өйидин елип ташланди әмәсму?
Har icke vår bärgning blivit förstörd mitt för våra ögon? har icke glädje och fröjd försvunnit ifrån var Guds hus?
17 Уруқлар топа-чалмилар астида чирип кәтти, Амбарлар харабиләшти, Боғузханилар ғулап чүшти; Чүнки зираәтләр ғазаң болди.
Utsädet ligger förtorkat under mullen, förrådshusen stå öde, ladorna få förfalla, ty säden är borttorkad.
18 Чарпайлар шундақ һөкиришип кәтти! Кала падилири патипарақ болди, Отлақни тапалмиғач; Қой падилириму өзи «гунайимиз бар» дегәндәк мәйүсләнди;
Huru stönar icke boskapen! Huru ängslas ej fäkreaturens hjordar! De finna ju intet bete. Ja, också fårhjordarna få lida under skulden.
19 Аһ, Пәрвәрдигар, нида қилимән Саңа; Чүнки от ялқунлири җаңгалдики от-чөпләрни йәвәтти, Ялқун даладики барлиқ дәрәқләрни көйдүрүвәтти.
Till dig, HERRE, ropar jag, nu då en eld har förtärt betesmarkerna i öknen och en eldslåga har förbränt alla träd på marken.
20 Даладики һайванларму Саңа нида қилиду, Чүнки ериқ-өстәңләр қуруп кәтти, От-ялқун җаңгалдики от-чөпләрни йәвәтти.
Ja, också markens djur ropa med trängtan till dig, eftersom vattenbäckarna äro uttorkade och betesmarkerna i öknen äro förtärda av eld.
