Аюп 9
1 Аюп җававән мундақ деди: —
А Јов одговори и рече:
2 Вай, сениңла тоғра, [дунияни] һәқиқәтән сән дегәндәк дәп билимән! Бирақ инсан балиси қандақ қилип Тәңри алдида һәққаний болалисун?
Заиста, знам да је тако; јер како би могао човек бити прав пред Богом?
3 Һәтта әгәр бириси униң билән дәвалишишқа петиналиса, Шу [киши] мәсилиләрниң миңдин биригиму җавап берәлмәйду.
Ако би се хтео прети с Њим, не би Му могао одговорити од хиљаде на једну.
4 Униң қәлбидә чоңқур даналиқ бардур, У зор күч-қудрәткә егидур; Кимму Униңға қарши чиқип, жүригини том қилип, Кейин теч-аман қалған?
Мудар је срцем и јак снагом; ко се је опро Њему и био срећан?
5 У тағларни ғәзивидә ғулатқанда, Уларға һеч билдүрмәйла уларни жулуп ташлайду.
Он премешта горе, да нико и не опази; превраћа их у гневу свом;
6 У йәр-зиминни тәвритип өз орнидин қозғитиду, Шуниң билән униң түврүклири титрәп кетиду.
Он креће земљу с места њеног да јој се ступови дрмају;
7 У қуяшқа көтирилмә дәп сөз қилсила, у қопмайду; У [халиса] юлтузларниңму нурини печәтләп қоялайду.
Он кад запрети сунцу, не излази; Он запечаћава звезде;
8 Асманларни кәң яйғучи пәқәт удур, У деңиз долқунлири үстигә дәссәп жүриду.
Он разапиње небо сам, и гази по валима морским;
9 У йәттә қарақчи юлтуз, Орион юлтуз түркүми вә қәлб юлтуз топини, Җәнубий юлтуз түркүмлириниму яратқан.
Он је начинио звезде кола и штапе и влашиће и друге југу у дну;
10 У һесаплиғусиз улуқ ишларни, Санап түгитәлмәйдиған карамәт ишларни қилиду.
Он чини ствари велике и неиспитиве и дивне, којима нема броја.
11 Қара, У йенимдин өтиду, бирақ мән Уни көрмәймән; У өтүп кетиду, бирақ Уни байқалмаймән.
Гле, иде мимо мене, а ја не видим; прође, а ја га не опазим.
12 Мана, У елип кетиду, ким Уни Өз йолидин яндуралисун? Ким Униңдин: «Немә қиливатисән» дәп сорашқа петиналисун?
Гле, кад ухвати, ко ће Га нагнати да врати? Ко ће Му казати: Шта радиш?
13 Тәңри ғәзивини қайтурувалмайду; Раһабниң ярдәмчилири Униң айиғиға баш егиду.
Бог не устеже гнева свог, падају пода Њ охоли помоћници.
14 Шундақ туруқлуқ, мән қандақму униңға җавап берәләйттим. Мән муназирә қилғидәк қандақ сөзләрни таллалайттим?
А како би Му ја одговарао и бирао речи против Њега?
15 Мабада мән һәққаний болсамму, Мән йәнила Униңға җавап берәлмәйттим; Мән пәқәт сотчимға илтиҗала қилалайттим.
Да сам и прав, нећу Му се одговорити, ваља да се молим судији свом.
16 Мән Униңға илтиҗа қилған вә У маңа җавап бәргән болсиму, Мән техи Униң садайимни аңлиғанлиғиға ишәш қилалмиған болаттим;
Да Га зовем и да ми се одзове, још не могу веровати да је чуо глас мој.
17 У боран-чапқунлар билән мени езиду, У ярилиримни сәвәпсиз көпәйтмәкта.
Јер ме је вихором сатро и задао ми много рана низашта.
18 У маңа һәтта нәпәс елишқиму рухсәт бәрмәйду, Әксичә У маңа дәрд-әләмни жүкливәтти.
Не да ми да одахнем, него ме сити горчинама.
19 Күч-қудрәт тоғрисида гәп қилсақ, мана, Униңдин күчлүк [йәнә башқа ким] бар? Адаләткә кәлсәк, ким Уни сотқа чақиралисун?!
Ако је на силу, гле, Он је најсилнији; ако на суд, ко ће ми сведочити?
20 Мән өзүмни ақлимақчи болсам, өз ағзим өзүмни гунаға патурар, Қосурсиз болған болсам, У йәнила мени әгир дәп бекитәр.
Да се правдам, моја ће ме уста осудити; да сам добар, показаће да сам неваљао.
21 Бирақ мән әслидә ейибсиз едим. Мәйли, өзүмниң қандақ болидиғанлиғим билән пәрвайим пәләк! Өз җенимдин тойдум!
Ако сам добар, нећу знати за то; омрзао ми је живот мој.
22 Һәммә иш охшаш екән; шуңа мән дәймәнки, У дурусларниму, яманларниму охшашла йоқитиду.
Свеједно је; зато рекох: и доброг и безбожног Он потире.
23 Туюқсиз бешиға қаза келип өлсә, У бегуналарға қилинған бу синаққа қарап күлиду.
Кад би још убио бич наједанпут! Али се смеје искушавању правих.
24 Йәр йүзи яманларниң қолиға тапшурулди; Бирақ У сотчиларниң көзлирини бу адаләтсизликни көрәлмәйдиған қилип қойиду; Мошундақ қилғучи У болмай, йәнә ким болсун?
Земља се даје у руке безбожнику; лице судија њених заклања; ако не Он, да ко?
25 Мениң күнлирим йәлтапанниң жүгүрүшидинму тез өтиду; Улар мәндин қечип кетиду, Уларниң һеч қандақ яхшилиғи йоқтур.
Али дани моји бише бржи од гласника; побегоше, не видеше добра.
26 Улар қомуш кемиләрдәк чапсан өтүп кетиду; Алғур бүркүт овни тутқили шуңғуғандәк тез маңиду.
Прођоше као брзе лађе, као орао кад лети за храну.
27 Әгәр: «Налә-пәрядтин тохтап, Чирайимни тутулдурмай хуш чирай болай» десәмму,
Ако кажем: Заборавићу тужњаву своју, оставићу гнев свој и окрепићу се;
28 Мән йәнила азаплиримниң һәммисидин қорқуп жүримән; Чүнки Сени мени бегуна һесаплимайду дәп билимән.
Страх ме је од свих мука мојих, знам да ме нећеш оправдати.
29 Мән һаман әйиплик адәм болсам, Мән беһудә җапа тартип немә қилай?
Бићу крив; зашто бих се мучио узалуд?
30 Һәтта қар сүйи билән жуюнуп, Қолумни шунчә пакизлиған болсамму,
Да се измијем водом снежницом, и да очистим сапуном руке своје,
31 Сән йәнила мени әврәзгә чөмүлдүрисәнки, Өз кийимимму мәндин нәпрәтлинидиған болиду!
Тада ћеш ме замочити у јаму да се гаде на ме моје хаљине.
32 Чүнки У мән Униңға җавап берәлигидәк, маңа охшаш адәм әмәс. Мениң Униң билән сотта дәвалашқичилигим йоқтур.
Јер није човек као ја да Му одговарам, да идем с Њим на суд;
33 Оттуримизда һәр иккимизни өз қоли билән тәң тутидиған келиштүргүчи болсиди!
Нити има међу нама кмета да би ставио руку своју међу нас двојицу.
34 У Өзиниң тайиғини мәндин жирақ қилсун, Униң вәһимиси мени қорқатмисун;
Нека одмакне од мене прут свој, и страх Његов нека ме не страши;
35 Шундила мән Униңдин қорқмай сөзләләйттим; Бирақ әһвалим ундақ әмәстур!
Тада ћу говорити, и нећу Га се бојати; јер овако не знам за себе.
