Аюп 9
1 Аюп җававән мундақ деди: —
Då tok Job til ords og sagde:
2 Вай, сениңла тоғра, [дунияни] һәқиқәтән сән дегәндәк дәп билимән! Бирақ инсан балиси қандақ қилип Тәңри алдида һәққаний болалисун?
«Eg veit for visst at det er so; kva rett fær mannen imot Gud?
3 Һәтта әгәр бириси униң билән дәвалишишқа петиналиса, Шу [киши] мәсилиләрниң миңдин биригиму җавап берәлмәйду.
Um han med honom vilde trætta, han kann’kje svara eitt til tusund.
4 Униң қәлбидә чоңқур даналиқ бардур, У зор күч-қудрәткә егидур; Кимму Униңға қарши чиқип, жүригини том қилип, Кейин теч-аман қалған?
Vis som han er og sterk i velde - kven kann vel strafflaust tråssa honom,
5 У тағларни ғәзивидә ғулатқанда, Уларға һеч билдүрмәйла уларни жулуп ташлайду.
som fjelli flyt, dei veit’kje av det, og velter deim upp i harm,
6 У йәр-зиминни тәвритип өз орнидин қозғитиду, Шуниң билән униң түврүклири титрәп кетиду.
som ruggar jordi frå sin plass, so pilarne hennar skjelv,
7 У қуяшқа көтирилмә дәп сөз қилсила, у қопмайду; У [халиса] юлтузларниңму нурини печәтләп қоялайду.
som soli byd so ho ei skin, og set eit segl for stjernorne,
8 Асманларни кәң яйғучи пәқәт удур, У деңиз долқунлири үстигә дәссәп жүриду.
som eine spanar himmeln ut og fram på havsens toppar skrid,
9 У йәттә қарақчи юлтуз, Орион юлтуз түркүми вә қәлб юлтуз топини, Җәнубий юлтуз түркүмлириниму яратқан.
hev skapt Karlsvogni og Orion, Sjustjerna og Sørkamri med?
10 У һесаплиғусиз улуқ ишларни, Санап түгитәлмәйдиған карамәт ишларни қилиду.
Som storverk gjer, me ei kann fata, og underverk forutan tal?
11 Қара, У йенимдин өтиду, бирақ мән Уни көрмәймән; У өтүп кетиду, бирақ Уни байқалмаймән.
Han framum gjeng, eg ser han ikkje; um burt han glid, eg går han ikkje.
12 Мана, У елип кетиду, ким Уни Өз йолидин яндуралисун? Ким Униңдин: «Немә қиливатисән» дәп сорашқа петиналисун?
Når han tek fat, kven stoggar honom? Kven honom spør: «Kva gjer du der?»
13 Тәңри ғәзивини қайтурувалмайду; Раһабниң ярдәмчилири Униң айиғиға баш егиду.
Gud stoggar ikkje vreiden sin; for han seg bøygde Rahabs-fylgjet.
14 Шундақ туруқлуқ, мән қандақму униңға җавап берәләйттим. Мән муназирә қилғидәк қандақ сөзләрни таллалайттим?
Kor kann vel eg då svara han? Kor skal for han eg ordi leggja?
15 Мабада мән һәққаний болсамму, Мән йәнила Униңға җавап берәлмәйттим; Мән пәқәт сотчимға илтиҗала қилалайттим.
Um eg hev rett, eg kann’kje svara, men lyt min domar be um nåde.
16 Мән Униңға илтиҗа қилған вә У маңа җавап бәргән болсиму, Мән техи Униң садайимни аңлиғанлиғиға ишәш қилалмиған болаттим;
Og um han svara når eg ropa, eg trudde ei mi røyst han høyrde.
17 У боран-чапқунлар билән мени езиду, У ярилиримни сәвәпсиз көпәйтмәкта.
Han som i stormver reiv meg burt og auka grunnlaust såri mine,
18 У маңа һәтта нәпәс елишқиму рухсәт бәрмәйду, Әксичә У маңа дәрд-әләмни жүкливәтти.
han let meg ikkje anda fritt, men metta meg med beiske ting.
19 Күч-қудрәт тоғрисида гәп қилсақ, мана, Униңдин күчлүк [йәнә башқа ким] бар? Адаләткә кәлсәк, ким Уни сотқа чақиралисун?!
Når magt det gjeld, då er han der; men gjeld det rett: kven stemnar honom?
20 Мән өзүмни ақлимақчи болсам, өз ағзим өзүмни гунаға патурар, Қосурсиз болған болсам, У йәнила мени әгир дәп бекитәр.
Um eg hev rett, min munn meg dømer; er skuldlaus, han meg domfeller.
21 Бирақ мән әслидә ейибсиз едим. Мәйли, өзүмниң қандақ болидиғанлиғим билән пәрвайим пәләк! Өз җенимдин тойдум!
Skuldlaus eg er! eg skyner ei meg sjølv, vanvyrder livet mitt.
22 Һәммә иш охшаш екән; шуңа мән дәймәнки, У дурусларниму, яманларниму охшашла йоқитиду.
Det er det same, no eg segjer: Han tyner skuldig og uskuldig.
23 Туюқсиз бешиға қаза келип өлсә, У бегуналарға қилинған бу синаққа қарап күлиду.
Når svipa brått gjev ulivssår, med lått han ser den gode lida.
24 Йәр йүзи яманларниң қолиға тапшурулди; Бирақ У сотчиларниң көзлирини бу адаләтсизликни көрәлмәйдиған қилип қойиду; Мошундақ қилғучи У болмай, йәнә ким болсун?
Han jordi gav i nidings hand; på domarar han syni kverver. Er det’kje han, kven er det då?
25 Мениң күнлирим йәлтапанниң жүгүрүшидинму тез өтиду; Улар мәндин қечип кетиду, Уларниң һеч қандақ яхшилиғи йоқтур.
Mitt liv fer snøggare enn lauparen, dei kverv, men lukka såg det aldri;
26 Улар қомуш кемиләрдәк чапсан өтүп кетиду; Алғур бүркүт овни тутқили шуңғуғандәк тез маңиду.
Det glid som båtar utav sev, lik ørn som ned på fengdi slær.
27 Әгәр: «Налә-пәрядтин тохтап, Чирайимни тутулдурмай хуш чирай болай» десәмму,
Når eg mi plåga gløyma vil og jamna panna mi og smila,
28 Мән йәнила азаплиримниң һәммисидин қорқуп жүримән; Чүнки Сени мени бегуна һесаплимайду дәп билимән.
då gruvar eg for pina mi; eg veit du ei frikjenner meg.
29 Мән һаман әйиплик адәм болсам, Мән беһудә җапа тартип немә қилай?
For når eg lyt straffskuldig vera, kvifor skal eg då fåfengt stræva?
30 Һәтта қар сүйи билән жуюнуп, Қолумни шунчә пакизлиған болсамму,
Um eg i snø meg vilde tvætta og reinsa henderne med lut.
31 Сән йәнила мени әврәзгә чөмүлдүрисәнки, Өз кийимимму мәндин нәпрәтлинидиған болиду!
Du ned i grefti straks meg dukka, so mine klæde ved meg stygdest.
32 Чүнки У мән Униңға җавап берәлигидәк, маңа охшаш адәм әмәс. Мениң Униң билән сотта дәвалашқичилигим йоқтур.
Han ikkje er ein mann som eg, kann ei med meg til retten gå;
33 Оттуримизда һәр иккимизни өз қоли билән тәң тутидиған келиштүргүчи болсиди!
d’er ingen skilsmann millom oss som handi si kann på oss leggja.
34 У Өзиниң тайиғини мәндин жирақ қилсун, Униң вәһимиси мени қорқатмисун;
Når berre han tok riset frå meg og ikkje skræmde meg med rædsla,
35 Шундила мән Униңдин қорқмай сөзләләйттим; Бирақ әһвалим ундақ әмәстур!
eg skulde tala utan otte; sjølv dømer eg meg annarleis.
