Аюп 9
1 Аюп җававән мундақ деди: —
Then answered Job, and said,
2 Вай, сениңла тоғра, [дунияни] һәқиқәтән сән дегәндәк дәп билимән! Бирақ инсан балиси қандақ қилип Тәңри алдида һәққаний болалисун?
Truly I know that it is so: and how could a mortal be righteous before God?
3 Һәтта әгәр бириси униң билән дәвалишишқа петиналиса, Шу [киши] мәсилиләрниң миңдин биригиму җавап берәлмәйду.
If he were desirous to enter into a contest with him, he could not give him one answer out of a thousand.
4 Униң қәлбидә чоңқур даналиқ бардур, У зор күч-қудрәткә егидур; Кимму Униңға қарши чиқип, жүригини том қилип, Кейин теч-аман қалған?
He is wise of heart, and mighty in strength: who hath hardened himself against him, and escaped unscathed?
5 У тағларни ғәзивидә ғулатқанда, Уларға һеч билдүрмәйла уларни жулуп ташлайду.
[He it is] who removeth mountains, and they know it not, yea, when he overturneth them in his anger;
6 У йәр-зиминни тәвритип өз орнидин қозғитиду, Шуниң билән униң түврүклири титрәп кетиду.
Who shaketh the earth loose out of her place, that her pillars tremble;
7 У қуяшқа көтирилмә дәп сөз қилсила, у қопмайду; У [халиса] юлтузларниңму нурини печәтләп қоялайду.
Who speaketh to the sun, and he shineth not, and around the stars he placeth a seal;
8 Асманларни кәң яйғучи пәқәт удур, У деңиз долқунлири үстигә дәссәп жүриду.
Who spread out the heavens by himself alone, and treadeth upon the hillocks of the sea;
9 У йәттә қарақчи юлтуз, Орион юлтуз түркүми вә қәлб юлтуз топини, Җәнубий юлтуз түркүмлириниму яратқан.
Who made the Bear, Orion, and the Pleiades, and the chambers the south;
10 У һесаплиғусиз улуқ ишларни, Санап түгитәлмәйдиған карамәт ишларни қилиду.
Who doth great things which are quite unsearchable, and wonders which are quite without number.
11 Қара, У йенимдин өтиду, бирақ мән Уни көрмәймән; У өтүп кетиду, бирақ Уни байқалмаймән.
Lo, were he to go past by me, I should not see him; and were he to pass along, I should not perceive him.
12 Мана, У елип кетиду, ким Уни Өз йолидин яндуралисун? Ким Униңдин: «Немә қиливатисән» дәп сорашқа петиналисун?
Behold, were he to snatch aught away, who could hold him back? who would say unto him, What dost thou?
13 Тәңри ғәзивини қайтурувалмайду; Раһабниң ярдәмчилири Униң айиғиға баш егиду.
God will not withdraw his anger: beneath him sink down the helpers of the proud.
14 Шундақ туруқлуқ, мән қандақму униңға җавап берәләйттим. Мән муназирә қилғидәк қандақ сөзләрни таллалайттим?
How much less then could I answer him, and select my words [to contend] with him?
15 Мабада мән һәққаний болсамму, Мән йәнила Униңға җавап берәлмәйттим; Мән пәқәт сотчимға илтиҗала қилалайттим.
Whom, were I even righteous, I could not answer? to him that condemneth me I could [only] make supplication.
16 Мән Униңға илтиҗа қилған вә У маңа җавап бәргән болсиму, Мән техи Униң садайимни аңлиғанлиғиға ишәш қилалмиған болаттим;
Or were I to call, and he would answer me, I could yet not believe that he would give ear unto my voice—
17 У боран-чапқунлар билән мени езиду, У ярилиримни сәвәпсиз көпәйтмәкта.
He that bruiseth me with [his] tempest, and multiplieth my wounds without a cause.
18 У маңа һәтта нәпәс елишқиму рухсәт бәрмәйду, Әксичә У маңа дәрд-әләмни жүкливәтти.
He suffereth me not to recover my breath; but feedeth me overmuch with bitter things.
19 Күч-қудрәт тоғрисида гәп қилсақ, мана, Униңдин күчлүк [йәнә башқа ким] бар? Адаләткә кәлсәк, ким Уни сотқа чақиралисун?!
If it regard strength, lo, he is the powerful; and if justice, who will cite him for me to appear?
20 Мән өзүмни ақлимақчи болсам, өз ағзим өзүмни гунаға патурар, Қосурсиз болған болсам, У йәнила мени әгир дәп бекитәр.
If I were righteous even, my own mouth would condemn me: were I innocent, it would still prove me perverse.
21 Бирақ мән әслидә ейибсиз едим. Мәйли, өзүмниң қандақ болидиғанлиғим билән пәрвайим пәләк! Өз җенимдин тойдум!
I am innocent; I will not have regard for myself: I will despise my life.
22 Һәммә иш охшаш екән; шуңа мән дәймәнки, У дурусларниму, яманларниму охшашла йоқитиду.
One thing is [certain], therefore have I said it, The innocent and the wicked he bringeth to their end.
23 Туюқсиз бешиға қаза келип өлсә, У бегуналарға қилинған бу синаққа қарап күлиду.
If a scourge should slay suddenly, he will mock at the trial of the guiltless.
24 Йәр йүзи яманларниң қолиға тапшурулди; Бирақ У сотчиларниң көзлирини бу адаләтсизликни көрәлмәйдиған қилип қойиду; Мошундақ қилғучи У болмай, йәнә ким болсун?
Is a land given up into the hand of the wicked? he covereth the faces of its judges: if this be not the truth, who is it then?
25 Мениң күнлирим йәлтапанниң жүгүрүшидинму тез өтиду; Улар мәндин қечип кетиду, Уларниң һеч қандақ яхшилиғи йоқтур.
And my days pass swifter than a runner: they flee away, they see no happiness,
26 Улар қомуш кемиләрдәк чапсан өтүп кетиду; Алғур бүркүт овни тутқили шуңғуғандәк тез маңиду.
They hasten along like pirate ships: like the eagle that stoopeth down upon his food.
27 Әгәр: «Налә-пәрядтин тохтап, Чирайимни тутулдурмай хуш чирай болай» десәмму,
If I say, I will forget my complaint, I will leave off my sorrowful countenance, and recover my cheerfulness:
28 Мән йәнила азаплиримниң һәммисидин қорқуп жүримән; Чүнки Сени мени бегуна һесаплимайду дәп билимән.
O then would I be in dread of all my pains; I know that thou wilt not declare me innocent.
29 Мән һаман әйиплик адәм болсам, Мән беһудә җапа тартип немә қилай?
I must ever be guilty: why then should I fatigue myself for nought?
30 Һәтта қар сүйи билән жуюнуп, Қолумни шунчә пакизлиған болсамму,
If I were to wash myself in snow-water, to cleanse myself in the purity of my hands:
31 Сән йәнила мени әврәзгә чөмүлдүрисәнки, Өз кийимимму мәндин нәпрәтлинидиған болиду!
Even then wouldst thou plunge me in the ditch, that my own clothes would render me abhorred.
32 Чүнки У мән Униңға җавап берәлигидәк, маңа охшаш адәм әмәс. Мениң Униң билән сотта дәвалашқичилигим йоқтур.
For he is not a man, like me, that I could answer him, that we should enter together into a contest.
33 Оттуримизда һәр иккимизни өз қоли билән тәң тутидиған келиштүргүчи болсиди!
There is no one who can decide between us, who could lay his hand upon us both.
34 У Өзиниң тайиғини мәндин жирақ қилсун, Униң вәһимиси мени қорқатмисун;
Let him but remove from me his rod, and let not his dread terrify me:
35 Шундила мән Униңдин қорқмай сөзләләйттим; Бирақ әһвалим ундақ әмәстур!
Then would I speak, and not fear him; for the like I feel not within me.
