Аюп 9
1 Аюп җававән мундақ деди: —
Then Job answered:
2 Вай, сениңла тоғра, [дунияни] һәқиқәтән сән дегәндәк дәп билимән! Бирақ инсан балиси қандақ қилип Тәңри алдида һәққаний болалисун?
“Yes, I know that it is so, but how can a mortal be righteous before God?
3 Һәтта әгәр бириси униң билән дәвалишишқа петиналиса, Шу [киши] мәсилиләрниң миңдин биригиму җавап берәлмәйду.
If one wished to contend with God, he could not answer Him one time out of a thousand.
4 Униң қәлбидә чоңқур даналиқ бардур, У зор күч-қудрәткә егидур; Кимму Униңға қарши чиқип, жүригини том қилип, Кейин теч-аман қалған?
God is wise in heart and mighty in strength. Who has resisted Him and prospered?
5 У тағларни ғәзивидә ғулатқанда, Уларға һеч билдүрмәйла уларни жулуп ташлайду.
He moves mountains without their knowledge and overturns them in His anger.
6 У йәр-зиминни тәвритип өз орнидин қозғитиду, Шуниң билән униң түврүклири титрәп кетиду.
He shakes the earth from its place, so that its foundations tremble.
7 У қуяшқа көтирилмә дәп сөз қилсила, у қопмайду; У [халиса] юлтузларниңму нурини печәтләп қоялайду.
He commands the sun not to shine; He seals off the stars.
8 Асманларни кәң яйғучи пәқәт удур, У деңиз долқунлири үстигә дәссәп жүриду.
He alone stretches out the heavens and treads on the waves of the sea.
9 У йәттә қарақчи юлтуз, Орион юлтуз түркүми вә қәлб юлтуз топини, Җәнубий юлтуз түркүмлириниму яратқан.
He is the Maker of the Bear and Orion, of the Pleiades and the constellations of the south.
10 У һесаплиғусиз улуқ ишларни, Санап түгитәлмәйдиған карамәт ишларни қилиду.
He does great things beyond searching out, and wonders without number.
11 Қара, У йенимдин өтиду, бирақ мән Уни көрмәймән; У өтүп кетиду, бирақ Уни байқалмаймән.
Were He to pass by me, I would not see Him; were He to move, I would not recognize Him.
12 Мана, У елип кетиду, ким Уни Өз йолидин яндуралисун? Ким Униңдин: «Немә қиливатисән» дәп сорашқа петиналисун?
If He takes away, who can stop Him? Who dares to ask Him, ‘What are You doing?’
13 Тәңри ғәзивини қайтурувалмайду; Раһабниң ярдәмчилири Униң айиғиға баш егиду.
God does not restrain His anger; the helpers of Rahab cower beneath Him.
14 Шундақ туруқлуқ, мән қандақму униңға җавап берәләйттим. Мән муназирә қилғидәк қандақ сөзләрни таллалайттим?
How then can I answer Him or choose my arguments against Him?
15 Мабада мән һәққаний болсамму, Мән йәнила Униңға җавап берәлмәйттим; Мән пәқәт сотчимға илтиҗала қилалайттим.
For even if I were right, I could not answer. I could only beg my Judge for mercy.
16 Мән Униңға илтиҗа қилған вә У маңа җавап бәргән болсиму, Мән техи Униң садайимни аңлиғанлиғиға ишәш қилалмиған болаттим;
If I summoned Him and He answered me, I do not believe He would listen to my voice.
17 У боран-чапқунлар билән мени езиду, У ярилиримни сәвәпсиз көпәйтмәкта.
For He would crush me with a tempest and multiply my wounds without cause.
18 У маңа һәтта нәпәс елишқиму рухсәт бәрмәйду, Әксичә У маңа дәрд-әләмни жүкливәтти.
He does not let me catch my breath, but overwhelms me with bitterness.
19 Күч-қудрәт тоғрисида гәп қилсақ, мана, Униңдин күчлүк [йәнә башқа ким] бар? Адаләткә кәлсәк, ким Уни сотқа чақиралисун?!
If it is a matter of strength, He is indeed mighty! If it is a matter of justice, who can summon Him?
20 Мән өзүмни ақлимақчи болсам, өз ағзим өзүмни гунаға патурар, Қосурсиз болған болсам, У йәнила мени әгир дәп бекитәр.
Even if I were righteous, my mouth would condemn me; if I were blameless, it would declare me guilty.
21 Бирақ мән әслидә ейибсиз едим. Мәйли, өзүмниң қандақ болидиғанлиғим билән пәрвайим пәләк! Өз җенимдин тойдум!
Though I am blameless, I have no concern for myself; I despise my own life.
22 Һәммә иш охшаш екән; шуңа мән дәймәнки, У дурусларниму, яманларниму охшашла йоқитиду.
It is all the same, and so I say, ‘He destroys both the blameless and the wicked.’
23 Туюқсиз бешиға қаза келип өлсә, У бегуналарға қилинған бу синаққа қарап күлиду.
When the scourge brings sudden death, He mocks the despair of the innocent.
24 Йәр йүзи яманларниң қолиға тапшурулди; Бирақ У сотчиларниң көзлирини бу адаләтсизликни көрәлмәйдиған қилип қойиду; Мошундақ қилғучи У болмай, йәнә ким болсун?
The earth is given into the hand of the wicked; He blindfolds its judges. If it is not He, then who is it?
25 Мениң күнлирим йәлтапанниң жүгүрүшидинму тез өтиду; Улар мәндин қечип кетиду, Уларниң һеч қандақ яхшилиғи йоқтур.
My days are swifter than a runner; they flee without seeing good.
26 Улар қомуш кемиләрдәк чапсан өтүп кетиду; Алғур бүркүт овни тутқили шуңғуғандәк тез маңиду.
They sweep by like boats of papyrus, like an eagle swooping down on its prey.
27 Әгәр: «Налә-пәрядтин тохтап, Чирайимни тутулдурмай хуш чирай болай» десәмму,
If I were to say, ‘I will forget my complaint and change my expression and smile,’
28 Мән йәнила азаплиримниң һәммисидин қорқуп жүримән; Чүнки Сени мени бегуна һесаплимайду дәп билимән.
I would still dread all my sufferings; I know that You will not acquit me.
29 Мән һаман әйиплик адәм болсам, Мән беһудә җапа тартип немә қилай?
Since I am already found guilty, why should I labor in vain?
30 Һәтта қар сүйи билән жуюнуп, Қолумни шунчә пакизлиған болсамму,
If I should wash myself with snow and cleanse my hands with lye,
31 Сән йәнила мени әврәзгә чөмүлдүрисәнки, Өз кийимимму мәндин нәпрәтлинидиған болиду!
then You would plunge me into the pit, and even my own clothes would despise me.
32 Чүнки У мән Униңға җавап берәлигидәк, маңа охшаш адәм әмәс. Мениң Униң билән сотта дәвалашқичилигим йоқтур.
For He is not a man like me, that I can answer Him, that we can take each other to court.
33 Оттуримизда һәр иккимизни өз қоли билән тәң тутидиған келиштүргүчи болсиди!
Nor is there a mediator between us, to lay his hand upon us both.
34 У Өзиниң тайиғини мәндин жирақ қилсун, Униң вәһимиси мени қорқатмисун;
Let Him remove His rod from me, so that His terror will no longer frighten me.
35 Шундила мән Униңдин қорқмай сөзләләйттим; Бирақ әһвалим ундақ әмәстур!
Then I would speak without fear of Him. But as it is, I am on my own.
