Аюп 8
1 Андин Шухалиқ Билдад җававән мундақ деди: —
Då svarade Bildad af Suah, och sade:
2 «Сән қачанғичә мошуларни сөзләйсән? Ағзиңдики сөзләр күчлүк шамалдәк қачанғичә чиқиду?
Huru länge vill du sådana tala, och låta dins muns tal hafva ett sådant högmod?
3 Тәңри адаләтни бурмилиғучиму? Һәммигә Қадир адиллиқни бурмиламду?
Menar du, att Gud dömmer orätt; eller den Allsmägtige skall vrida rätten?
4 Сениң балилириң Униң алдида гуна қилған болса, У уларниму итаәтсизлигиниң җазасиға тапшурған, халас.
Om dine söner hafva syndat för honom, så hafver han förkastat dem för deras missgernings skull.
5 Бирақ әгәр өзүң һазир чин көңлүңдин Тәңрини издисәңла, Һәммигә Қадирға илтиҗа қилсаңла,
Men om du i tid gifver dig in till Gud, och beder den Allsmägtiga;
6 Әгәр сән сап дил һәм дурус болған болсаң, Шүбһисизки, У сән үчүн ойғиниду, Чоқум сениң һәққанийлиғиңға толған туралғуңни гүлләндүриду.
Och om du äst ren och from, så varder han uppvakandes till dig, och varder åter upprättandes boningen för dina rättfärdighets skull;
7 Сән дәсләптә етиварсиз қаралған болсаңму, Бирақ сән ахирида чоқум техиму гүллинисән.
Och der du tillförene hafver haft litet, skall det härefter ganska mycket förökas.
8 Шуңа сәндин өтүнәйки, өткәнки дәвирләрдин сорап баққин, Уларниң ата-бовилириниң издинишлиригиму көңүл қойғин
Ty fråga de slägter, som i förtiden varit hafva, och tag dig före att fråga deras fäder;
9 (Чүнки биз болсақ түнүгүнла туғулғанмиз; Күнлиримиз пәқәт бир сайә болғачқа, һеч немини билмәймиз).
Ty vi äre såsom i går komne, och vete intet; vårt lif är en skugge på jordene.
10 Саңа көрсәтмә берип үгәтәләйдиған улар әмәсму? Улар өз көңлидикини саңа сөзлимәмду?
De skola lära dig, och säga dig det, och gifva sitt tal före utaf sitt hjerta.
11 Латқа болмиса йекәнләр егиз өсәләмду? Қомушлуқтики от-чөпләр сусиз өсәләмду?
Icke kan säfvet växa, utan det står i vätsko; eller gräs växa utan vatten.
12 Улар йешил пети болуп, техичә орулмиған болсиму, Һәр қандақ от-чөптин тез тозуп кетиду.
Eljest, medan det än står i blomster, förr än det afhugget varder, förtorkas det, förr än man hö bergar.
13 Тәңрини унтуған кишиләрниң һәммисиниң ақивәтлири мана шундақтур; Ипласларниң үмүти мана шундақ йоққа кетәр.
Så går allom dem som förgäta Gud, och de skrymtares hopp varder förtappadt;
14 Чүнки униң таянғини чүрүк бир нәрсә, халас; Униң ишәнгини болса өмчүкниң торидур, халас.
Ty hans tröst blifver omintet, och hans hopp såsom ett dvergsnät.
15 У өз угисиға йөлиниду, бирақ у мәзмут турмайду; У уни чиң тутувалған болсиму, бирақ у бәрдашлиқ берәлмәйду.
Han förlåter sig på sitt hus, och skall dock icke, bestå; han skall hålla sig derintill, och dock icke beständig blifva.
16 У қуяш астида көклигән болсиму, Униң пиләклири өз беғини қаплиған болсиму,
Det grönskas väl förr än solen kommer, och qvistar växa uti dess örtagård;
17 Униң йилтизлири таш догисиға чирмишип кәткән болсиму, У ташлар арисида орун издигән болсиму,
Dess säd står tjock vid källor, och dess hus på stenar.
18 Лекин [Худа] уни орнидин юливәтсә, Әшу йәр униңдин тенип: «Мән сени көрмигән!» — дәйду.
Men när han uppsluker honom af sitt rum, ställer han sig emot honom, såsom han kände honom intet.
19 Мана униң йолиниң шатлиғи! Униңдин кейин орниға башқилири тупрақтин үниду.
Si, detta är fröjden i dess väsende; och annor växa upp igen af stoftet.
20 Қара, Худа дурус адәмни ташлимайду, Яки яманлиқ қилғучиларниң қолини тутуп уларни йөлимәйду.
Derföre, si, att Gud icke förkastar de goda, och icke uppehåller de ondas hand;
21 У йәнә сениң ағзиңни күлкә билән, Ләвлириңни шатлиқ авазлири билән толдуриду,
Tilldess din mun varder full med löje, och dine läppar fulle med fröjd.
22 Саңа нәпрәтләнгәнләргә шәрмәндилик чаплиниду, Әскиләрниң чедири йоқитилиду».
Men de, som dig hata, skola komma på skam, och de ogudaktigas boning skall icke blifva beståndandes.
