Аюп 8
1 Андин Шухалиқ Билдад җававән мундақ деди: —
Entonces tomó la palabra Baldad suhita y dijo:
2 «Сән қачанғичә мошуларни сөзләйсән? Ағзиңдики сөзләр күчлүк шамалдәк қачанғичә чиқиду?
“¿Hasta cuándo hablarás de este modo y serán las palabras de tu boca cual viento tempestuoso?
3 Тәңри адаләтни бурмилиғучиму? Һәммигә Қадир адиллиқни бурмиламду?
¿Acaso Dios tuerce el derecho, o pervierte el Omnipotente la justicia?
4 Сениң балилириң Униң алдида гуна қилған болса, У уларниму итаәтсизлигиниң җазасиға тапшурған, халас.
Si tus hijos contra Él pecaron, Él los ha castigado ya a causa de sus transgresiones.
5 Бирақ әгәр өзүң һазир чин көңлүңдин Тәңрини издисәңла, Һәммигә Қадирға илтиҗа қилсаңла,
Pero tú, si buscas solícito a Dios, e imploras al Todopoderoso,
6 Әгәр сән сап дил һәм дурус болған болсаң, Шүбһисизки, У сән үчүн ойғиниду, Чоқум сениң һәққанийлиғиңға толған туралғуңни гүлләндүриду.
y eres puro y recto, al punto Él velará sobre ti, y prosperará la morada de tu justicia.
7 Сән дәсләптә етиварсиз қаралған болсаңму, Бирақ сән ахирида чоқум техиму гүллинисән.
Tu anterior estado será poca cosa, pues tu porvenir será muy grande.
8 Шуңа сәндин өтүнәйки, өткәнки дәвирләрдин сорап баққин, Уларниң ата-бовилириниң издинишлиригиму көңүл қойғин
Pregunta, si quieres, a las generaciones pasadas, respeta la experiencia de los padres;
9 (Чүнки биз болсақ түнүгүнла туғулғанмиз; Күнлиримиз пәқәт бир сайә болғачқа, һеч немини билмәймиз).
pues de ayer somos y nada sabemos, y nuestros días sobre la tierra pasan como la sombra.
10 Саңа көрсәтмә берип үгәтәләйдиған улар әмәсму? Улар өз көңлидикини саңа сөзлимәмду?
Ellos te instruirán, ellos hablarán contigo, y de su corazón sacarán estas palabras:
11 Латқа болмиса йекәнләр егиз өсәләмду? Қомушлуқтики от-чөпләр сусиз өсәләмду?
¿Puede crecer el papiro sin humedad, el junco elevarse sin agua?
12 Улар йешил пети болуп, техичә орулмиған болсиму, Һәр қандақ от-чөптин тез тозуп кетиду.
Estando aún en flor, y sin ser cortado se seca antes que cualquier otra hierba.
13 Тәңрини унтуған кишиләрниң һәммисиниң ақивәтлири мана шундақтур; Ипласларниң үмүти мана шундақ йоққа кетәр.
Así será el fin de todos los que se olvidan de Dios; se desvanecerá la esperanza del impío;
14 Чүнки униң таянғини чүрүк бир нәрсә, халас; Униң ишәнгини болса өмчүкниң торидур, халас.
su seguridad le será cortada, y su confianza va a ser como telaraña.
15 У өз угисиға йөлиниду, бирақ у мәзмут турмайду; У уни чиң тутувалған болсиму, бирақ у бәрдашлиқ берәлмәйду.
Se apoya sobre su casa, mas esta no se mantiene, se aferra a ella y no resiste.
16 У қуяш астида көклигән болсиму, Униң пиләклири өз беғини қаплиған болсиму,
Está en su lozanía ante el sol, sus renuevos exceden de su huerto,
17 Униң йилтизлири таш догисиға чирмишип кәткән болсиму, У ташлар арисида орун издигән болсиму,
sus raíces se entrelazan sobre el montón de piedras, hundiéndose hasta donde está la roca;
18 Лекин [Худа] уни орнидин юливәтсә, Әшу йәр униңдин тенип: «Мән сени көрмигән!» — дәйду.
mas cuando se lo arranca de su lugar, este lo desconoce (diciendo): «Nunca te he visto.»
19 Мана униң йолиниң шатлиғи! Униңдин кейин орниға башқилири тупрақтин үниду.
No es otro el gozo que está al fin de su camino, y de su polvo nacerán otros.
20 Қара, Худа дурус адәмни ташлимайду, Яки яманлиқ қилғучиларниң қолини тутуп уларни йөлимәйду.
He aquí que Dios no desecha al justo, ni da la mano a los malvados.
21 У йәнә сениң ағзиңни күлкә билән, Ләвлириңни шатлиқ авазлири билән толдуриду,
Algún día rebosará de risa tu boca, y tus labios de júbilo.
22 Саңа нәпрәтләнгәнләргә шәрмәндилик чаплиниду, Әскиләрниң чедири йоқитилиду».
Los que te aborrecen se cubrirán de ignominia, y la tienda de los impíos dejará de existir.”
