Аюп 8
1 Андин Шухалиқ Билдад җававән мундақ деди: —
Отвещав же Валдад Савхейский, рече: доколе глаголати будеши сия?
2 «Сән қачанғичә мошуларни сөзләйсән? Ағзиңдики сөзләр күчлүк шамалдәк қачанғичә чиқиду?
Дух многоглаголив во устех твоих.
3 Тәңри адаләтни бурмилиғучиму? Һәммигә Қадир адиллиқни бурмиламду?
Еда Господь обидит судяй? Или вся сотворивый возмятет правду?
4 Сениң балилириң Униң алдида гуна қилған болса, У уларниму итаәтсизлигиниң җазасиға тапшурған, халас.
Аще сынове твои согрешиша пред Ним, посла руку на беззакония их:
5 Бирақ әгәр өзүң һазир чин көңлүңдин Тәңрини издисәңла, Һәммигә Қадирға илтиҗа қилсаңла,
ты же утренюй ко Господу Вседержителю моляся:
6 Әгәр сән сап дил һәм дурус болған болсаң, Шүбһисизки, У сән үчүн ойғиниду, Чоқум сениң һәққанийлиғиңға толған туралғуңни гүлләндүриду.
аще чист еси и истинен, молитву твою услышит, устроит же ти паки житие правды:
7 Сән дәсләптә етиварсиз қаралған болсаңму, Бирақ сән ахирида чоқум техиму гүллинисән.
будут убо первая твоя мала, последняя же твоя без числа.
8 Шуңа сәндин өтүнәйки, өткәнки дәвирләрдин сорап баққин, Уларниң ата-бовилириниң издинишлиригиму көңүл қойғин
Вопроси бо рода перваго, изследи же по роду отцев:
9 (Чүнки биз болсақ түнүгүнла туғулғанмиз; Күнлиримиз пәқәт бир сайә болғачқа, һеч немини билмәймиз).
вчерашни бо есмы и не вемы, сень бо есть наше житие на земли:
10 Саңа көрсәтмә берип үгәтәләйдиған улар әмәсму? Улар өз көңлидикини саңа сөзлимәмду?
не сии ли научат тя и возвестят ти и от сердца изнесут словеса?
11 Латқа болмиса йекәнләр егиз өсәләмду? Қомушлуқтики от-чөпләр сусиз өсәләмду?
Еда произничет рогоз без воды, или растет ситник без напаяния?
12 Улар йешил пети болуп, техичә орулмиған болсиму, Һәр қандақ от-чөптин тез тозуп кетиду.
Еще сущу на корени, и не пожнется ли? Прежде напаяния всякое былие не изсыхает ли?
13 Тәңрини унтуған кишиләрниң һәммисиниң ақивәтлири мана шундақтур; Ипласларниң үмүти мана шундақ йоққа кетәр.
Тако убо будут последняя всех забывающих Господа: надежда бо нечестиваго погибнет:
14 Чүнки униң таянғини чүрүк бир нәрсә, халас; Униң ишәнгини болса өмчүкниң торидур, халас.
не населен бо будет дом его, паучина же сбудется селение его.
15 У өз угисиға йөлиниду, бирақ у мәзмут турмайду; У уни чиң тутувалған болсиму, бирақ у бәрдашлиқ берәлмәйду.
Аще подпрет храмину свою, не станет: емшуся же ему за ню, не пребудет.
16 У қуяш астида көклигән болсиму, Униң пиләклири өз беғини қаплиған болсиму,
Влажный бо есть под солнцем, и от тления его леторасль его изыдет:
17 Униң йилтизлири таш догисиға чирмишип кәткән болсиму, У ташлар арисида орун издигән болсиму,
на собрании камения спит, посреде же кремения поживет:
18 Лекин [Худа] уни орнидин юливәтсә, Әшу йәр униңдин тенип: «Мән сени көрмигән!» — дәйду.
аще поглотит место, солжет ему, не видел еси таковая,
19 Мана униң йолиниң шатлиғи! Униңдин кейин орниға башқилири тупрақтин үниду.
яко превращение нечестиваго таково, из земли же инаго произрастит.
20 Қара, Худа дурус адәмни ташлимайду, Яки яманлиқ қилғучиларниң қолини тутуп уларни йөлимәйду.
Господь бо не отринет незлобиваго: всякаго же дара от нечестиваго не приимет.
21 У йәнә сениң ағзиңни күлкә билән, Ләвлириңни шатлиқ авазлири билән толдуриду,
Истинным же уста исполнит смеха, устне же их исповедания.
22 Саңа нәпрәтләнгәнләргә шәрмәндилик чаплиниду, Әскиләрниң чедири йоқитилиду».
Врази же их облекутся в студ: жилище же нечестиваго не будет.
