Аюп 8
1 Андин Шухалиқ Билдад җававән мундақ деди: —
Тада одговори Вилдад Сушанин и рече:
2 «Сән қачанғичә мошуларни сөзләйсән? Ағзиңдики сөзләр күчлүк шамалдәк қачанғичә чиқиду?
Докле ћеш тако говорити? И речи уста твојих докле ће бити као силан ветар?
3 Тәңри адаләтни бурмилиғучиму? Һәммигә Қадир адиллиқни бурмиламду?
Еда ли Бог криво суди? Или Свемогући изврће правду?
4 Сениң балилириң Униң алдида гуна қилған болса, У уларниму итаәтсизлигиниң җазасиға тапшурған, халас.
Што су синови твоји згрешили Њему, зато их је дао безакоњу њиховом.
5 Бирақ әгәр өзүң һазир чин көңлүңдин Тәңрини издисәңла, Һәммигә Қадирға илтиҗа қилсаңла,
А ти да потражиш Бога и помолиш се Свемогућем,
6 Әгәр сән сап дил һәм дурус болған болсаң, Шүбһисизки, У сән үчүн ойғиниду, Чоқум сениң һәққанийлиғиңға толған туралғуңни гүлләндүриду.
Ако си чист и прав, заиста ће се пренути за те и честит ће учинити праведан стан твој;
7 Сән дәсләптә етиварсиз қаралған болсаңму, Бирақ сән ахирида чоқум техиму гүллинисән.
И почетак ће твој бити мален, а последак ће ти бити врло велик.
8 Шуңа сәндин өтүнәйки, өткәнки дәвирләрдин сорап баққин, Уларниң ата-бовилириниң издинишлиригиму көңүл қойғин
Јер питај пређашњи нараштај, и настани да разабереш од отаца њихових;
9 (Чүнки биз болсақ түнүгүнла туғулғанмиз; Күнлиримиз пәқәт бир сайә болғачқа, һеч немини билмәймиз).
Јер смо ми јучерашњи, и не знамо ништа, јер су наши дани на земљи сен.
10 Саңа көрсәтмә берип үгәтәләйдиған улар әмәсму? Улар өз көңлидикини саңа сөзлимәмду?
Неће ли те они научити? Неће ли ти казати и из срца свог изнети речи?
11 Латқа болмиса йекәнләр егиз өсәләмду? Қомушлуқтики от-чөпләр сусиз өсәләмду?
Ниче ли сита без влаге? Расте ли рогоз без воде?
12 Улар йешил пети болуп, техичә орулмиған болсиму, Һәр қандақ от-чөптин тез тозуп кетиду.
Док се још зелени, док се не покоси, суши се пре сваке траве.
13 Тәңрини унтуған кишиләрниң һәммисиниң ақивәтлири мана шундақтур; Ипласларниң үмүти мана шундақ йоққа кетәр.
Такве су стазе свих који заборављају Бога, и надање лицемерово пропада.
14 Чүнки униң таянғини чүрүк бир нәрсә, халас; Униң ишәнгини болса өмчүкниң торидур, халас.
Његово се надање подлама и уздање је његово кућа паукова;
15 У өз угисиға йөлиниду, бирақ у мәзмут турмайду; У уни чиң тутувалған болсиму, бирақ у бәрдашлиқ берәлмәйду.
Наслони се на кућу своју, али она не стоји тврдо; ухвати се за њу, али се она не може одржати.
16 У қуяш астида көклигән болсиму, Униң пиләклири өз беғини қаплиған болсиму,
Зелени се на сунцу, и у врх врта његовог пружају се огранци његови;
17 Униң йилтизлири таш догисиға чирмишип кәткән болсиму, У ташлар арисида орун издигән болсиму,
Жиле његове заплећу се код извора, и на месту каменитом шири се;
18 Лекин [Худа] уни орнидин юливәтсә, Әшу йәр униңдин тенип: «Мән сени көрмигән!» — дәйду.
Али кад се ишчупа из места свог, оно га се одриче: Нисам те видело.
19 Мана униң йолиниң шатлиғи! Униңдин кейин орниға башқилири тупрақтин үниду.
Ето, то је радост од његова пута; а из праха ниче други.
20 Қара, Худа дурус адәмни ташлимайду, Яки яманлиқ қилғучиларниң қолини тутуп уларни йөлимәйду.
Гле, Бог не одбацује доброг, али не прихвата за руку зликовца.
21 У йәнә сениң ағзиңни күлкә билән, Ләвлириңни шатлиқ авазлири билән толдуриду,
Још ће напунити уста твоја смеха и усне твоје попевања.
22 Саңа нәпрәтләнгәнләргә шәрмәндилик чаплиниду, Әскиләрниң чедири йоқитилиду».
Ненавидници твоји обући ће се у срамоту, и шатора безбожничког неће бити.
