Аюп 8
1 Андин Шухалиқ Билдад җававән мундақ деди: —
Då tok Bildad frå Suah til ords og sagde:
2 «Сән қачанғичә мошуларни сөзләйсән? Ағзиңдики сөзләр күчлүк шамалдәк қачанғичә чиқиду?
«Kor lenge vil du tala so og lata ordi storma fram?
3 Тәңри адаләтни бурмилиғучиму? Һәммигә Қадир адиллиқни бурмиламду?
Kann Gud vel rengja det som rett er? Kann Allvalds-Gud vel rengja rettferd?
4 Сениң балилириң Униң алдида гуна қилған болса, У уларниму итаәтсизлигиниң җазасиға тапшурған, халас.
Hev dine søner synda mot han, gav han deim deira synd i vald.
5 Бирақ әгәр өзүң һазир чин көңлүңдин Тәңрини издисәңла, Һәммигә Қадирға илтиҗа қилсаңла,
Um du søkja til din Gud, og beda Allvalds-Gud um nåde,
6 Әгәр сән сап дил һәм дурус болған болсаң, Шүбһисизки, У сән үчүн ойғиниду, Чоқум сениң һәққанийлиғиңға толған туралғуңни гүлләндүриду.
er du då rein og utan svik, då vil han vakna upp for deg og reisa nytt ditt rettferdshus,
7 Сән дәсләптә етиварсиз қаралған болсаңму, Бирақ сән ахирида чоқум техиму гүллинисән.
Um og di fortid vesall var, so mykje større vert di framtid.
8 Шуңа сәндин өтүнәйки, өткәнки дәвирләрдин сорап баққин, Уларниң ата-бовилириниң издинишлиригиму көңүл қойғин
Ja, spør deg for hjå farne ætter, agt på kva federne fann ut.
9 (Чүнки биз болсақ түнүгүнла туғулғанмиз; Күнлиримиз пәқәт бир сайә болғачқа, һеч немини билмәймиз).
- Me inkje veit, er frå i går; vårt liv ein skugge er på jordi -
10 Саңа көрсәтмә берип үгәтәләйдиған улар әмәсму? Улар өз көңлидикини саңа сөзлимәмду?
dei skal deg læra, gjeva svar med ord ifrå sitt hjartedjup:
11 Латқа болмиса йекәнләр егиз өсәләмду? Қомушлуқтики от-чөпләр сусиз өсәләмду?
«Veks sevet vel på turre land? Trivst storren der som vatnet vantar?
12 Улар йешил пети болуп, техичә орулмиған болсиму, Һәр қандақ от-чөптин тез тозуп кетиду.
Enn stend det grønt, vert ikkje skore, då visnar det fyrr anna gras.»
13 Тәңрини унтуған кишиләрниң һәммисиниң ақивәтлири мана шундақтур; Ипласларниң үмүти мана шундақ йоққа кетәр.
So gjeng det deim som gløymer Gud; og voni glepp for gudlaus mann.
14 Чүнки униң таянғини чүрүк бир нәрсә, халас; Униң ишәнгини болса өмчүкниң торидур, халас.
Hans tillit sunderskori vert, hans tiltru vert til kongurvev;
15 У өз угисиға йөлиниду, бирақ у мәзмут турмайду; У уни чиң тутувалған болсиму, бирақ у бәрдашлиқ берәлмәйду.
Det hus han styd seg til, det dett; det som han triv til, stend’kje fast.
16 У қуяш астида көклигән болсиму, Униң пиләклири өз беғини қаплиған болсиму,
Han saftfull veks, med soli skin; hans greiner yver hagen heng,
17 Униң йилтизлири таш догисиға чирмишип кәткән болсиму, У ташлар арисида орун издигән болсиму,
og roti kring steinrøysar smett, og smyg seg inn imillom steinar.
18 Лекин [Худа] уни орнидин юливәтсә, Әшу йәр униңдин тенип: «Мән сени көрмигән!» — дәйду.
Men vert han riven frå sin stad, so hugsar staden han ei meir.
19 Мана униң йолиниң шатлиғи! Униңдин кейин орниға башқилири тупрақтин үниду.
Sjå det er gleda på hans veg; or moldi skyt ein annan fram.
20 Қара, Худа дурус адәмни ташлимайду, Яки яманлиқ қилғучиларниң қолини тутуп уларни йөлимәйду.
Men Gud vanvyrder ei den reine; dei vonde tek han ei i handi.
21 У йәнә сениң ағзиңни күлкә билән, Ләвлириңни шатлиқ авазлири билән толдуриду,
Han enn din munn med lått skal fylla og lipporne med gledesong;
22 Саңа нәпрәтләнгәнләргә шәрмәндилик чаплиниду, Әскиләрниң чедири йоқитилиду».
men skammi klæda skal din fiend’; gudløysetjeld finst ikkje meir.»
