Аюп 8
1 Андин Шухалиқ Билдад җававән мундақ деди: —
respondens autem Baldad Suites dixit
2 «Сән қачанғичә мошуларни сөзләйсән? Ағзиңдики сөзләр күчлүк шамалдәк қачанғичә чиқиду?
usquequo loqueris talia et spiritus multiplex sermones oris tui
3 Тәңри адаләтни бурмилиғучиму? Һәммигә Қадир адиллиқни бурмиламду?
numquid Deus subplantat iudicium et Omnipotens subvertit quod iustum est
4 Сениң балилириң Униң алдида гуна қилған болса, У уларниму итаәтсизлигиниң җазасиға тапшурған, халас.
etiam si filii tui peccaverunt ei et dimisit eos in manu iniquitatis suae
5 Бирақ әгәр өзүң һазир чин көңлүңдин Тәңрини издисәңла, Һәммигә Қадирға илтиҗа қилсаңла,
tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum et Omnipotentem fueris deprecatus
6 Әгәр сән сап дил һәм дурус болған болсаң, Шүбһисизки, У сән үчүн ойғиниду, Чоқум сениң һәққанийлиғиңға толған туралғуңни гүлләндүриду.
si mundus et rectus incesseris statim evigilabit ad te et pacatum reddet habitaculum iustitiae tuae
7 Сән дәсләптә етиварсиз қаралған болсаңму, Бирақ сән ахирида чоқум техиму гүллинисән.
in tantum ut priora tua fuerint parva et novissima tua multiplicentur nimis
8 Шуңа сәндин өтүнәйки, өткәнки дәвирләрдин сорап баққин, Уларниң ата-бовилириниң издинишлиригиму көңүл қойғин
interroga enim generationem pristinam et diligenter investiga patrum memoriam
9 (Чүнки биз болсақ түнүгүнла туғулғанмиз; Күнлиримиз пәқәт бир сайә болғачқа, һеч немини билмәймиз).
hesterni quippe sumus et ignoramus quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram
10 Саңа көрсәтмә берип үгәтәләйдиған улар әмәсму? Улар өз көңлидикини саңа сөзлимәмду?
et ipsi docebunt te loquentur tibi et de corde suo proferent eloquia
11 Латқа болмиса йекәнләр егиз өсәләмду? Қомушлуқтики от-чөпләр сусиз өсәләмду?
numquid vivere potest scirpus absque humore aut crescet carectum sine aqua
12 Улар йешил пети болуп, техичә орулмиған болсиму, Һәр қандақ от-чөптин тез тозуп кетиду.
cum adhuc sit in flore nec carpatur manu ante omnes herbas arescit
13 Тәңрини унтуған кишиләрниң һәммисиниң ақивәтлири мана шундақтур; Ипласларниң үмүти мана шундақ йоққа кетәр.
sic viae omnium qui obliviscuntur Deum et spes hypocritae peribit
14 Чүнки униң таянғини чүрүк бир нәрсә, халас; Униң ишәнгини болса өмчүкниң торидур, халас.
non ei placebit vecordia sua et sicut tela aranearum fiducia eius
15 У өз угисиға йөлиниду, бирақ у мәзмут турмайду; У уни чиң тутувалған болсиму, бирақ у бәрдашлиқ берәлмәйду.
innitetur super domum suam et non stabit fulciet eam et non consurget
16 У қуяш астида көклигән болсиму, Униң пиләклири өз беғини қаплиған болсиму,
humectus videtur antequam veniat sol et in horto suo germen eius egreditur
17 Униң йилтизлири таш догисиға чирмишип кәткән болсиму, У ташлар арисида орун издигән болсиму,
super acervum petrarum radices eius densabuntur et inter lapides commorabitur
18 Лекин [Худа] уни орнидин юливәтсә, Әшу йәр униңдин тенип: «Мән сени көрмигән!» — дәйду.
si absorbuerit eum de loco suo negabit eum et dicet non novi te
19 Мана униң йолиниң шатлиғи! Униңдин кейин орниға башқилири тупрақтин үниду.
haec est enim laetitia viae eius ut rursum de terra alii germinentur
20 Қара, Худа дурус адәмни ташлимайду, Яки яманлиқ қилғучиларниң қолини тутуп уларни йөлимәйду.
Deus non proiciet simplicem nec porriget manum malignis
21 У йәнә сениң ағзиңни күлкә билән, Ләвлириңни шатлиқ авазлири билән толдуриду,
donec impleatur risu os tuum et labia tua iubilo
22 Саңа нәпрәтләнгәнләргә шәрмәндилик чаплиниду, Әскиләрниң чедири йоқитилиду».
qui oderunt te induentur confusione et tabernaculum impiorum non subsistet
