Аюп 8
1 Андин Шухалиқ Билдад җававән мундақ деди: —
Allora prese a dire Bildad il Suchita:
2 «Сән қачанғичә мошуларни сөзләйсән? Ағзиңдики сөзләр күчлүк шамалдәк қачанғичә чиқиду?
Fino a quando dirai queste cose e vento impetuoso saranno le parole della tua bocca?
3 Тәңри адаләтни бурмилиғучиму? Һәммигә Қадир адиллиқни бурмиламду?
Può forse Dio deviare il diritto o l'Onnipotente sovvertire la giustizia?
4 Сениң балилириң Униң алдида гуна қилған болса, У уларниму итаәтсизлигиниң җазасиға тапшурған, халас.
Se i tuoi figli hanno peccato contro di lui, li ha messi in balìa della loro iniquità.
5 Бирақ әгәр өзүң һазир чин көңлүңдин Тәңрини издисәңла, Һәммигә Қадирға илтиҗа қилсаңла,
Se tu cercherai Dio e implorerai l'Onnipotente,
6 Әгәр сән сап дил һәм дурус болған болсаң, Шүбһисизки, У сән үчүн ойғиниду, Чоқум сениң һәққанийлиғиңға толған туралғуңни гүлләндүриду.
se puro e integro tu sei, fin d'ora veglierà su di te e ristabilirà la dimora della tua giustizia;
7 Сән дәсләптә етиварсиз қаралған болсаңму, Бирақ сән ахирида чоқум техиму гүллинисән.
piccola cosa sarà la tua condizione di prima, di fronte alla grandezza che avrà la futura.
8 Шуңа сәндин өтүнәйки, өткәнки дәвирләрдин сорап баққин, Уларниң ата-бовилириниң издинишлиригиму көңүл қойғин
Chiedilo infatti alle generazioni passate, poni mente all'esperienza dei loro padri,
9 (Чүнки биз болсақ түнүгүнла туғулғанмиз; Күнлиримиз пәқәт бир сайә болғачқа, һеч немини билмәймиз).
perché noi siamo di ieri e nulla sappiamo, come un'ombra sono i nostri giorni sulla terra.
10 Саңа көрсәтмә берип үгәтәләйдиған улар әмәсму? Улар өз көңлидикини саңа сөзлимәмду?
Essi forse non ti istruiranno e ti parleranno traendo le parole dal cuore?
11 Латқа болмиса йекәнләр егиз өсәләмду? Қомушлуқтики от-чөпләр сусиз өсәләмду?
Cresce forse il papiro fuori della palude e si sviluppa forse il giunco senz'acqua?
12 Улар йешил пети болуп, техичә орулмиған болсиму, Һәр қандақ от-чөптин тез тозуп кетиду.
E' ancora verde, non buono per tagliarlo, e inaridisce prima d'ogn'altra erba.
13 Тәңрини унтуған кишиләрниң һәммисиниң ақивәтлири мана шундақтур; Ипласларниң үмүти мана шундақ йоққа кетәр.
Tale il destino di chi dimentica Dio, così svanisce la speranza dell'empio;
14 Чүнки униң таянғини чүрүк бир нәрсә, халас; Униң ишәнгини болса өмчүкниң торидур, халас.
la sua fiducia è come un filo e una tela di ragno è la sua sicurezza:
15 У өз угисиға йөлиниду, бирақ у мәзмут турмайду; У уни чиң тутувалған болсиму, бирақ у бәрдашлиқ берәлмәйду.
si appoggi alla sua casa, essa non resiste, vi si aggrappi, ma essa non regge.
16 У қуяш астида көклигән болсиму, Униң пиләклири өз беғини қаплиған болсиму,
Rigoglioso sia pure in faccia al sole e sopra il giardino si spandano i suoi rami,
17 Униң йилтизлири таш догисиға чирмишип кәткән болсиму, У ташлар арисида орун издигән болсиму,
sul terreno sassoso s'intreccino le sue radici, tra le pietre attinga la vita.
18 Лекин [Худа] уни орнидин юливәтсә, Әшу йәр униңдин тенип: «Мән сени көрмигән!» — дәйду.
Se lo si toglie dal suo luogo, questo lo rinnega: «Non t'ho mai visto!».
19 Мана униң йолиниң шатлиғи! Униңдин кейин орниға башқилири тупрақтин үниду.
Ecco la gioia del suo destino e dalla terra altri rispuntano.
20 Қара, Худа дурус адәмни ташлимайду, Яки яманлиқ қилғучиларниң қолини тутуп уларни йөлимәйду.
Dunque, Dio non rigetta l'uomo integro, e non sostiene la mano dei malfattori.
21 У йәнә сениң ағзиңни күлкә билән, Ләвлириңни шатлиқ авазлири билән толдуриду,
Colmerà di nuovo la tua bocca di sorriso e le tue labbra di gioia.
22 Саңа нәпрәтләнгәнләргә шәрмәндилик чаплиниду, Әскиләрниң чедири йоқитилиду».
I tuoi nemici saran coperti di vergogna e la tenda degli empi più non sarà.
