Аюп 8
1 Андин Шухалиқ Билдад җававән мундақ деди: —
Kaj ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:
2 «Сән қачанғичә мошуларни сөзләйсән? Ағзиңдики сөзләр күчлүк шамалдәк қачанғичә чиқиду?
Kiel longe vi tiel parolos, Kaj la vortoj de via buŝo estos kiel forta vento?
3 Тәңри адаләтни бурмилиғучиму? Һәммигә Қадир адиллиқни бурмиламду?
Ĉu Dio falsas la juĝon? Ĉu la Plejpotenculo falsas la justecon?
4 Сениң балилириң Униң алдида гуна қилған болса, У уларниму итаәтсизлигиниң җазасиға тапшурған, халас.
Se viaj filoj pekis kontraŭ Li, Li forpuŝis ilin pro ilia malbonago.
5 Бирақ әгәр өзүң һазир чин көңлүңдин Тәңрини издисәңла, Һәммигә Қадирға илтиҗа қилсаңла,
Se vi serĉas Dion Kaj petegas la Plejpotenculon,
6 Әгәр сән сап дил һәм дурус болған болсаң, Шүбһисизки, У сән үчүн ойғиниду, Чоқум сениң һәққанийлиғиңға толған туралғуңни гүлләндүриду.
Se vi estas pura kaj pia, Li maldormos super vi, Kaj restarigos la bonstaton en via virta loĝejo.
7 Сән дәсләптә етиварсиз қаралған болсаңму, Бирақ сән ахирида чоқум техиму гүллинисән.
Kaj se via komenco estis malgranda, Via estonteco forte kreskos.
8 Шуңа сәндин өтүнәйки, өткәнки дәвирләрдин сорап баққин, Уларниң ата-бовилириниң издинишлиригиму көңүл қойғин
Ĉar demandu la antaŭajn generaciojn, Kaj primeditu tion, kion esploris iliaj patroj;
9 (Чүнки биз болсақ түнүгүнла туғулғанмиз; Күнлиримиз пәқәт бир сайә болғачқа, һеч немини билмәймиз).
Ĉar ni estas de hieraŭ, kaj ni nenion scias; Nia vivo sur la tero estas nur ombro.
10 Саңа көрсәтмә берип үгәтәләйдиған улар әмәсму? Улар өз көңлидикини саңа сөзлимәмду?
Ili instruos vin, diros al vi, Kaj el sia koro elirigos vortojn.
11 Латқа болмиса йекәнләр егиз өсәләмду? Қомушлуқтики от-чөпләр сусиз өсәләмду?
Ĉu povas kreski kano sen malsekeco? Ĉu kreskas junko sen akvo?
12 Улар йешил пети болуп, техичә орулмиған болсиму, Һәр қандақ от-чөптин тез тозуп кетиду.
En tia okazo ĝi velksekiĝas pli frue ol ĉiu herbo, Kiam ĝi estas ankoraŭ en sia freŝeco, Kiam ĝi ankoraŭ ne estas detranĉita.
13 Тәңрини унтуған кишиләрниң һәммисиниң ақивәтлири мана шундақтур; Ипласларниң үмүти мана шундақ йоққа кетәр.
Tiaj estas la vojoj de ĉiuj, kiuj forgesas Dion; Kaj pereas la espero de hipokritulo,
14 Чүнки униң таянғини чүрүк бир нәрсә, халас; Униң ишәнгини болса өмчүкниң торидур, халас.
Kies fido dehakiĝas, Kaj kies espero estas araneaĵo.
15 У өз угисиға йөлиниду, бирақ у мәзмут турмайду; У уни чиң тутувалған болсиму, бирақ у бәрдашлиқ берәлмәйду.
Li apogas sin al sia domo, sed ne restos staranta; Li ekkaptos ĝin, sed ne povos sin teni.
16 У қуяш астида көклигән болсиму, Униң пиләклири өз беғини қаплиған болсиму,
Li estis verda antaŭ la suno, Kaj super lia ĝardeno etendiĝas liaj branĉoj;
17 Униң йилтизлири таш догисиға чирмишип кәткән болсиму, У ташлар арисида орун издигән болсиму,
Amase plektiĝas liaj radikoj, Inter ŝtonoj ili tenas sin forte;
18 Лекин [Худа] уни орнидин юливәтсә, Әшу йәр униңдин тенип: «Мән сени көрмигән!» — дәйду.
Sed kiam oni elŝiras lin el lia loko, Ĝi malkonfesas lin: Mi vin ne vidis.
19 Мана униң йолиниң шатлиғи! Униңдин кейин орниға башқилири тупрақтин үниду.
Tia estas la ĝojo de lia vivo; Kaj el la tero kreskas aliaj.
20 Қара, Худа дурус адәмни ташлимайду, Яки яманлиқ қилғучиларниң қолини тутуп уларни йөлимәйду.
Vidu, Dio ne forpuŝas virtulon Kaj ne subtenas la manon de malpiuloj.
21 У йәнә сениң ағзиңни күлкә билән, Ләвлириңни шатлиқ авазлири билән толдуриду,
Li plenigos ankoraŭ vian buŝon per rido Kaj viajn lipojn per ĝojkrioj.
22 Саңа нәпрәтләнгәнләргә шәрмәндилик чаплиниду, Әскиләрниң чедири йоқитилиду».
Viaj malamantoj kovriĝos per honto; Sed la tendo de malpiuloj malaperos.
