< Аюп 8 >
1 Андин Шухалиқ Билдад җававән мундақ деди: —
And Bildad the Shuhite answers and says:
2 «Сән қачанғичә мошуларни сөзләйсән? Ағзиңдики сөзләр күчлүк шамалдәк қачанғичә чиқиду?
“Until when do you speak these things? And a strong wind—sayings of your mouth?
3 Тәңри адаләтни бурмилиғучиму? Һәммигә Қадир адиллиқни бурмиламду?
Does God pervert judgment? And does the Mighty One pervert justice?
4 Сениң балилириң Униң алдида гуна қилған болса, У уларниму итаәтсизлигиниң җазасиға тапшурған, халас.
If your sons have sinned before Him, And He sends them away, By the hand of their transgression,
5 Бирақ әгәр өзүң һазир чин көңлүңдин Тәңрини издисәңла, Һәммигә Қадирға илтиҗа қилсаңла,
If you seek for God early, And make supplication to the Mighty,
6 Әгәр сән сап дил һәм дурус болған болсаң, Шүбһисизки, У сән үчүн ойғиниду, Чоқум сениң һәққанийлиғиңға толған туралғуңни гүлләндүриду.
If you [are] pure and upright, Surely now He wakes for you, And has completed The habitation of your righteousness.
7 Сән дәсләптә етиварсиз қаралған болсаңму, Бирақ сән ахирида чоқум техиму гүллинисән.
And your beginning has been small, And your latter end is very great.
8 Шуңа сәндин өтүнәйки, өткәнки дәвирләрдин сорап баққин, Уларниң ата-бовилириниң издинишлиригиму көңүл қойғин
For inquire, please, of a former generation, And prepare for a search of their fathers,
9 (Чүнки биз болсақ түнүгүнла туғулғанмиз; Күнлиримиз пәқәт бир сайә болғачқа, һеч немини билмәймиз).
For we [are] of yesterday, and we do not know, For our days [are] a shadow on earth.
10 Саңа көрсәтмә берип үгәтәләйдиған улар әмәсму? Улар өз көңлидикини саңа сөзлимәмду?
Do they not show you—speak to you, And from their heart bring forth words?
11 Латқа болмиса йекәнләр егиз өсәләмду? Қомушлуқтики от-чөпләр сусиз өсәләмду?
Does a rush rise without a marsh? A reed increase without water?
12 Улар йешил пети болуп, техичә орулмиған болсиму, Һәр қандақ от-чөптин тез тозуп кетиду.
While it [is] in its budding—uncropped, Even before any herb it withers.
13 Тәңрини унтуған кишиләрниң һәммисиниң ақивәтлири мана шундақтур; Ипласларниң үмүти мана шундақ йоққа кетәр.
So [are] the paths of all forgetting God, And the hope of the profane perishes,
14 Чүнки униң таянғини чүрүк бир нәрсә, халас; Униң ишәнгини болса өмчүкниң торидур, халас.
Whose confidence is loathsome, And the house of a spider his trust.
15 У өз угисиға йөлиниду, бирақ у мәзмут турмайду; У уни чиң тутувалған болсиму, бирақ у бәрдашлиқ берәлмәйду.
He leans on his house—and it does not stand, He takes hold on it—and it does not abide.
16 У қуяш астида көклигән болсиму, Униң пиләклири өз беғини қаплиған болсиму,
He [is] green before the sun, And over his garden his branch goes out.
17 Униң йилтизлири таш догисиға чирмишип кәткән болсиму, У ташлар арисида орун издигән болсиму,
His roots are wrapped by a heap, He looks for a house of stones.
18 Лекин [Худа] уни орнидин юливәтсә, Әшу йәр униңдин тенип: «Мән сени көрмигән!» — дәйду.
If [one] destroys him from his place, Then it has feigned concerning him, I have not seen you!
19 Мана униң йолиниң шатлиғи! Униңдин кейин орниға башқилири тупрақтин үниду.
Behold, this [is] the joy of His way, And from the dust others spring up.
20 Қара, Худа дурус адәмни ташлимайду, Яки яманлиқ қилғучиларниң қолини тутуп уларни йөлимәйду.
Behold, God does not reject the perfect, Nor takes hold on the hand of evildoers.
21 У йәнә сениң ағзиңни күлкә билән, Ләвлириңни шатлиқ авазлири билән толдуриду,
While He fills your mouth with laughter, And your lips with shouting,
22 Саңа нәпрәтләнгәнләргә шәрмәндилик чаплиниду, Әскиләрниң чедири йоқитилиду».
Those hating you put on shame, And the tent of the wicked is not!”