Аюп 8
1 Андин Шухалиқ Билдад җававән мундақ деди: —
The Baldad the Suhite answered, and said:
2 «Сән қачанғичә мошуларни сөзләйсән? Ағзиңдики сөзләр күчлүк шамалдәк қачанғичә чиқиду?
How long wilt thou speak these things, and how long shall the words of thy mouth be like a strong wind?
3 Тәңри адаләтни бурмилиғучиму? Һәммигә Қадир адиллиқни бурмиламду?
Doth God pervert judgment, or doth the Almighty overthrow that which is just?
4 Сениң балилириң Униң алдида гуна қилған болса, У уларниму итаәтсизлигиниң җазасиға тапшурған, халас.
Although thy children have sinned against him, and he hath left them in the hand of their iniquity:
5 Бирақ әгәр өзүң һазир чин көңлүңдин Тәңрини издисәңла, Һәммигә Қадирға илтиҗа қилсаңла,
Yet if thou wilt arise early to God, and wilt beseech the Almighty:
6 Әгәр сән сап дил һәм дурус болған болсаң, Шүбһисизки, У сән үчүн ойғиниду, Чоқум сениң һәққанийлиғиңға толған туралғуңни гүлләндүриду.
If thou wilt walk clean and upright, he will presently awake onto thee, and will make the dwelling of thy justice peaceable:
7 Сән дәсләптә етиварсиз қаралған болсаңму, Бирақ сән ахирида чоқум техиму гүллинисән.
Insomuch, that if thy former things were small, thy latter things would be multiplied exceedingly.
8 Шуңа сәндин өтүнәйки, өткәнки дәвирләрдин сорап баққин, Уларниң ата-бовилириниң издинишлиригиму көңүл қойғин
For inquire of the former generation, and search diligently into the memory of the fathers:
9 (Чүнки биз болсақ түнүгүнла туғулғанмиз; Күнлиримиз пәқәт бир сайә болғачқа, һеч немини билмәймиз).
(For we are but of yesterday, and are ignorant that our days upon earth are but a shadow: )
10 Саңа көрсәтмә берип үгәтәләйдиған улар әмәсму? Улар өз көңлидикини саңа сөзлимәмду?
And they shall teach thee: they shall speak to thee, and utter words out of their hearts.
11 Латқа болмиса йекәнләр егиз өсәләмду? Қомушлуқтики от-чөпләр сусиз өсәләмду?
Can the rush be green without moisture? or a sedge-bush grow without water?
12 Улар йешил пети болуп, техичә орулмиған болсиму, Һәр қандақ от-чөптин тез тозуп кетиду.
When it is yet in flower, and is not plucked up with the hand, it withereth before all herbs.
13 Тәңрини унтуған кишиләрниң һәммисиниң ақивәтлири мана шундақтур; Ипласларниң үмүти мана шундақ йоққа кетәр.
Even so are the ways of all that forget God, and the hope of the hypocrite shall perish:
14 Чүнки униң таянғини чүрүк бир нәрсә, халас; Униң ишәнгини болса өмчүкниң торидур, халас.
His folly shall not please him, and his trust shall be like the spider’s web.
15 У өз угисиға йөлиниду, бирақ у мәзмут турмайду; У уни чиң тутувалған болсиму, бирақ у бәрдашлиқ берәлмәйду.
He shall lean upon his house, and it shall not stand: he shall prop it up, and it shall not rise:
16 У қуяш астида көклигән болсиму, Униң пиләклири өз беғини қаплиған болсиму,
He seemeth to have moisture before the sun cometh, and at his rising his blossom shall shoot forth.
17 Униң йилтизлири таш догисиға чирмишип кәткән болсиму, У ташлар арисида орун издигән болсиму,
His roots shall be thick upon a heap of stones, and among the stones he shall abide.
18 Лекин [Худа] уни орнидин юливәтсә, Әшу йәр униңдин тенип: «Мән сени көрмигән!» — дәйду.
If one swallow him up out of his place, he shall deny him, and shall say: I know thee not.
19 Мана униң йолиниң шатлиғи! Униңдин кейин орниға башқилири тупрақтин үниду.
For this is the joy of his way, that others may spring again out of the earth.
20 Қара, Худа дурус адәмни ташлимайду, Яки яманлиқ қилғучиларниң қолини тутуп уларни йөлимәйду.
God will not cast away the simple, nor reach out his hand to the evildoer:
21 У йәнә сениң ағзиңни күлкә билән, Ләвлириңни шатлиқ авазлири билән толдуриду,
Until thy mouth be filled with laughter, and thy lips with rejoicing.
22 Саңа нәпрәтләнгәнләргә шәрмәндилик чаплиниду, Әскиләрниң чедири йоқитилиду».
They that hate thee, shall be clothed with confusion: and the dwelling of the wicked shall not stand.
