Аюп 8
1 Андин Шухалиқ Билдад җававән мундақ деди: —
Тогава шуахецът Валдад в отговор каза:
2 «Сән қачанғичә мошуларни сөзләйсән? Ағзиңдики сөзләр күчлүк шамалдәк қачанғичә чиқиду?
До кога ще говориш така, И думите на устата ти ще бъдат като силен вятър?
3 Тәңри адаләтни бурмилиғучиму? Һәммигә Қадир адиллиқни бурмиламду?
Бог променя ли съда? Или Всемогъщият променя правдата?
4 Сениң балилириң Униң алдида гуна қилған болса, У уларниму итаәтсизлигиниң җазасиға тапшурған, халас.
Ако Му са съгрешили чадата ти, И Той ги е предал на последствията от беззаконието им;
5 Бирақ әгәр өзүң һазир чин көңлүңдин Тәңрини издисәңла, Һәммигә Қадирға илтиҗа қилсаңла,
Ако би ти прилежно потърсил Бога, Ако би се помолил на Всемогъщия,
6 Әгәр сән сап дил һәм дурус болған болсаң, Шүбһисизки, У сән үчүн ойғиниду, Чоқум сениң һәққанийлиғиңға толған туралғуңни гүлләндүриду.
Тогава, ако беше ти чист и праведен, Непременно сега Той би се събудил да работи за тебе, И би направил да благоденствува праведното ти жилище;
7 Сән дәсләптә етиварсиз қаралған болсаңму, Бирақ сән ахирида чоқум техиму гүллинисән.
И при все да е било малко началото ти, Пак сетнините ти биха се уголемили много.
8 Шуңа сәндин өтүнәйки, өткәнки дәвирләрдин сорап баққин, Уларниң ата-бовилириниң издинишлиригиму көңүл қойғин
Понеже, попитай, моля, предишните родове, И внимавай на изпитаното от бащите им;
9 (Чүнки биз болсақ түнүгүнла туғулғанмиз; Күнлиримиз пәқәт бир сайә болғачқа, һеч немини билмәймиз).
(Защото ние сме вчерашни и не знаем нищо, Тъй като дните на земята са сянката);
10 Саңа көрсәтмә берип үгәтәләйдиған улар әмәсму? Улар өз көңлидикини саңа сөзлимәмду?
Не щат ли те да те научат и да ти явят, И да произнесат думи от сърцата си?
11 Латқа болмиса йекәнләр егиз өсәләмду? Қомушлуқтики от-чөпләр сусиз өсәләмду?
Никне ли рогоза без тиня? Расте ли тръстиката без вода?
12 Улар йешил пети болуп, техичә орулмиған болсиму, Һәр қандақ от-чөптин тез тозуп кетиду.
Догде е зелена и неокосена Изсъхва преди всяка друга трева.
13 Тәңрини унтуған кишиләрниң һәммисиниң ақивәтлири мана шундақтур; Ипласларниң үмүти мана шундақ йоққа кетәр.
Така са пътищата на всички, които забравят Бога; И надеждата на нечестивия ще загине.
14 Чүнки униң таянғини чүрүк бир нәрсә, халас; Униң ишәнгини болса өмчүкниң торидур, халас.
Надеждата му ще се пресече; Упованието му е паяжина.
15 У өз угисиға йөлиниду, бирақ у мәзмут турмайду; У уни чиң тутувалған болсиму, бирақ у бәрдашлиқ берәлмәйду.
Той ще се опре на къщата си, но тя не ще устои; Ще се хване за нея, но не ще утрае.
16 У қуяш астида көклигән болсиму, Униң пиләклири өз беғини қаплиған болсиму,
Той зеленее пред слънцето, И клончетата му се простират в градината му;
17 Униң йилтизлири таш догисиға чирмишип кәткән болсиму, У ташлар арисида орун издигән болсиму,
Корените му се сплитат в грамадата камъни; Той гледа на камъните като дом;
18 Лекин [Худа] уни орнидин юливәтсә, Әшу йәр униңдин тенип: «Мән сени көрмигән!» — дәйду.
Но пак, ако го изтръгне някой от мястото му, Тогава мястото ще се отрече от него, казвайки: Не съм те видял.
19 Мана униң йолиниң шатлиғи! Униңдин кейин орниға башқилири тупрақтин үниду.
Ето, това е радостта на пътя му! И от пръстта други ще поникнат.
20 Қара, Худа дурус адәмни ташлимайду, Яки яманлиқ қилғучиларниң қолини тутуп уларни йөлимәйду.
Ето, Бог няма да отхвърли непорочния, Нито ще подири ръката на злотворците.
21 У йәнә сениң ағзиңни күлкә билән, Ләвлириңни шатлиқ авазлири билән толдуриду,
Все пак ще напълни устата ти със смях И устните ти с възклицание.
22 Саңа нәпрәтләнгәнләргә шәрмәндилик чаплиниду, Әскиләрниң чедири йоқитилиду».
Ония, които те мразят, ще се облекат със срам; И шатърът на нечестивите няма вече да съществува.
