Аюп 6
1 Аюп җававән мундақ деди: —
А Јов одговори и рече:
2 «Аһ, мениң дәрдлик зарлирим таразида өлчәнсә! Аһ, бешимға чүшкән барлиқ балаю-қаза булар билән биллә таразиланса!
О да би се добро измерили јади моји, и заједно се невоља моја метнула на мерила!
3 Шундақ қилинса у һазир деңиздики қумдин еғир болуп чиқиду; Шуниң үчүн сөзлирим тәлвиләрчә болуватиду.
Претегла би песак морски; зато ми и речи недостаје.
4 Чүнки Һәммигә Қадирниң оқлири маңа санҗилип ичимдә туруватиду, Уларниң зәһирини роһум ичмәктә, Тәңриниң вәһимилири маңа қарши сәп түзүп һуҗум қиливатиду.
Јер су стреле Свемогућег у мени, отров њихов испија ми дух, страхоте Божје ударају на ме.
5 Явайи ешәк от-чөп тапқанда һаңрамду? Кала болса йәм-хәшәк үстидә мөрәмду?
Риче ли дивљи магарац код траве? Муче ли во код пиће своје?
6 Туз болмиса тәмсиз нәрсини йегили боламду? Хам тухумниң еқиниң тәми барму?
Једе ли се бљутаво без соли? Има ли сласти у биоцу од јајца?
7 Җеним уларға тәгсиму сәскинип кетиду, Улар маңа жиркиничлик тамақ болуп туюлиду.
Чега се душа моја није хтела дотакнути, то ми је јело у невољи.
8 Аһ, мениң тәшна болғиним кәлсиди! Тәңри интизаримни иҗабәт қилсиди!
О да би ми се испунила молба, и да би ми Бог дао шта чекам!
9 Аһ, Тәңри мени янчип ташлисун! У қолини қоюветип җенимни үзүп ташлашқа мувапиқ көрсиди!
И да би Бог хтео сатрти ме, да би махнуо руком својом, и истребио ме!
10 Шундақ болса, маңа тәсәлли болатти, Һәтта рәһимсиз ағриқларда қийналсамму, шатлинаттим; Чүнки Муқәддәс Болғучиниң сөзлиридин танмиған болаттим!
Јер ми је још утеха, ако и горим од бола нити ме жали, што нисам тајио речи Светог.
11 Мәндә өлүмни күткидәк йәнә қанчилик мағдур қалди? Мениң сәвир-тақәтлик болуп һаятимни узартишимниң немә нәтиҗиси болар?
Каква је сила моја да бих претрпео? Какав ли је крај мој да бих продужио живот свој?
12 Мениң күчүм таштәк чиңму? Мениң әтлирим мистин ясалғанмиди?
Је ли сила моја камена сила? Је ли тело моје од бронзе?
13 Өзүмгә ярдәм бәргидәк мағдурум қалмиди әмәсму? Һәр қандақ әқил-тәдбир мәндин қоғливетилгән әмәсму?
Има ли још помоћи у мене? И није ли далеко од мене шта би ме придржало?
14 Үмүтсизлинип кетиватқан кишигә дости меһриванлиқ көрсәтмики зөрүрдур; Болмиса у Һәммигә қадирдин қорқуштин ваз кечиши мүмкин.
Несрећноме треба милост пријатеља његовог, али је он оставио страх Свемогућег.
15 Бирақ бурадәрлирим вақитлиқ «алдамчи ериқ» сүйидәк, Маңа һелигәрлик билән муамилә қилмақта; Улар сулири еқип түгигән ериққа охшайду.
Браћа моја изневерише као поток, као бујни потоци прођоше,
16 Еригән муз сулири ериққа киргәндә улар қаридап кетиду, Қарлар уларниң ичидә йоқилип кетиду,
Који су мутни од леда, у којима се сакрива снег;
17 Улар пәсилниң иллиши билән қуруп кетиду; Һава иссип кәткәндә, изидин йоқилип кетиду.
Кад се откраве, отеку; кад се загреју, нестане их с места њихових.
18 Сәпәрдашлар маңған йолидин чиқип, ериққа бурулиду; Улар ериқни бойлап меңип, чөлдә езип өлиду.
Тамо амо сврћу од путева својих, иду у ништа и губе се.
19 Темалиқ карванларму ериқ издәп маңди; Шебалиқ содигәрләрму уларға үмүт билән қариди;
Путници из Теме погледаху, који иђаху у Севу уздаху се у њих;
20 Бирақ улар ишәнгинидин үмүтсизлинип номуста қалди; Улар әшу йәргә келиши билән паракәндичиликкә учриди.
Али се постидеше што се поуздаше у њих, дошавши до њих осрамотише се.
21 Мана силәр уларға охшаш [маңа тайини] йоқ болуп қалдиңлар; Силәр қорқунучлуқ бир вәһимини көрүпла қорқуп кетиватисиләр.
Тако и ви постасте ништа; видесте погибао моју, и страх вас је.
22 Мән силәргә: «Маңа бериңлар», Яки: «Маңа мал-мүлүклириңлардин һәдийә қилиңлар?» — дегәнни қачан дәп баққан?
Еда ли сам вам рекао: Дајте ми, или од блага свог поклоните ми;
23 Яки: «Мени езитқучиниң қолидин қутқузуңлар!» Яки «Зораванларниң қолидин гөрүгә пул бәрсәңлар!» дәп баққанму?
Или избавите ме из руке непријатељеве, и из руке насилничке искупите ме?
24 Маңа үгитип қоюңлар, сүкүт қилимән; Нәдә йолдин чиққанлиғимни маңа көрситип бериңлар.
Поучите ме, и ја ћу ћутати; и у чему сам погрешио, обавестите ме.
25 Тоғра сөзләр немидегән өткүр-һә! Бирақ әйиплириңлар зади немини испатлалайду?!
Како су јаке речи истините! Али шта ће укор ваш?
26 Үмүтсизләнгән кишиниң гәплири өтүп кетидиған шамалдәк турса, Пәқәт сөзләрнила әйиплимәкчимусиләр?
Мислите ли да ће речи укорити, и да је говор човека без надања ветар?
27 Силәр житим-йесирларниң үстидә чәк ташлишисиләр! Дост-бурадириңлар үстидә содилишисиләр!
И на сироту нападате, и копате јаму пријатељу свом.
28 Әнди маңа йүз туранә қарап беқиңлар; Алдиңлардила ялған сөз қилаламдим?
Зато сада погледајте ме, и видите лажем ли пред вама.
29 Өтүнимән, болди қилиңлар, гуна болмисун; Раст, қайтидин ойлап беқиңлар, Чүнки өзүмниң тоғрилиғим [таразида] туриду.
Прегледајте; да не буде неправде; прегледајте, ја сам прав у том.
30 Тилимда хаталиқ барму? Тилим яманлиқни зади теталмасму?
Има ли неправде на језику мом? Не разбира ли грло моје зла?
