Аюп 6
1 Аюп җававән мундақ деди: —
Then responded Job, and said: —
2 «Аһ, мениң дәрдлик зарлирим таразида өлчәнсә! Аһ, бешимға чүшкән барлиқ балаю-қаза булар билән биллә таразиланса!
Oh that, weighed, were my vexation, and, my engulfing ruin—into the balances, they would lift up all at once!
3 Шундақ қилинса у һазир деңиздики қумдин еғир болуп чиқиду; Шуниң үчүн сөзлирим тәлвиләрчә болуватиду.
For, now, beyond the sand of the seas, would it be heavy, On this account, my words, have wandered.
4 Чүнки Һәммигә Қадирниң оқлири маңа санҗилип ичимдә туруватиду, Уларниң зәһирини роһум ичмәктә, Тәңриниң вәһимилири маңа қарши сәп түзүп һуҗум қиливатиду.
For, the arrows of the Almighty, are in me, The heat whereof, my spirit is drinking up, The, terrors of GOD, array themselves against me.
5 Явайи ешәк от-чөп тапқанда һаңрамду? Кала болса йәм-хәшәк үстидә мөрәмду?
Doth the wild ass bray over grass? Or loweth the ox over his fodder?
6 Туз болмиса тәмсиз нәрсини йегили боламду? Хам тухумниң еқиниң тәми барму?
Can that which hath no savour be eaten without salt? Or is there any taste in the white of an egg?
7 Җеним уларға тәгсиму сәскинип кетиду, Улар маңа жиркиничлик тамақ болуп туюлиду.
My soul hath refused to touch, Those things, are like disease in my food.
8 Аһ, мениң тәшна болғиним кәлсиди! Тәңри интизаримни иҗабәт қилсиди!
Oh that my request would come! and, my hope, oh that GOD would grant!
9 Аһ, Тәңри мени янчип ташлисун! У қолини қоюветип җенимни үзүп ташлашқа мувапиқ көрсиди!
That it would please GOD to crush me, That he would set free his hand, and cut me off!
10 Шундақ болса, маңа тәсәлли болатти, Һәтта рәһимсиз ағриқларда қийналсамму, шатлинаттим; Чүнки Муқәддәс Болғучиниң сөзлиридин танмиған болаттим!
So might it still be my comfort, And I might exult in the anguish he would not spare, —That I had not concealed the sayings of the Holy One.
11 Мәндә өлүмни күткидәк йәнә қанчилик мағдур қалди? Мениң сәвир-тақәтлик болуп һаятимни узартишимниң немә нәтиҗиси болар?
What is my strength, that I should hope? Or what mine end, that I should prolong my desire?
12 Мениң күчүм таштәк чиңму? Мениң әтлирим мистин ясалғанмиди?
Is my strength, the strength of stones? Or is, my flesh, of bronze?
13 Өзүмгә ярдәм бәргидәк мағдурум қалмиди әмәсму? Һәр қандақ әқил-тәдбир мәндин қоғливетилгән әмәсму?
Is there any help at all in me? Is not, abiding success, driven from me?
14 Үмүтсизлинип кетиватқан кишигә дости меһриванлиқ көрсәтмики зөрүрдур; Болмиса у Һәммигә қадирдин қорқуштин ваз кечиши мүмкин.
The despairing, from his friend, should have lovingkindness, or, the reverence of the Almighty, he may forsake.
15 Бирақ бурадәрлирим вақитлиқ «алдамчи ериқ» сүйидәк, Маңа һелигәрлик билән муамилә қилмақта; Улар сулири еқип түгигән ериққа охшайду.
Mine own brethren, have proved treacherous like a torrent, like a channel of torrents which disappear:
16 Еригән муз сулири ериққа киргәндә улар қаридап кетиду, Қарлар уларниң ичидә йоқилип кетиду,
Which darken by reason of the cold, over them, is a covering made by the snow:
17 Улар пәсилниң иллиши билән қуруп кетиду; Һава иссип кәткәндә, изидин йоқилип кетиду.
By the time they begin to thaw, they are dried up, as soon as it is warm, they have vanished out of their place.
18 Сәпәрдашлар маңған йолидин чиқип, ериққа бурулиду; Улар ериқни бойлап меңип, чөлдә езип өлиду.
Caravans turn aside by their course, they go up into a waste, and are lost:
19 Темалиқ карванларму ериқ издәп маңди; Шебалиқ содигәрләрму уларға үмүт билән қариди;
The caravans of Tema looked about, the travelling companies of Sheba, hoped for them:
20 Бирақ улар ишәнгинидин үмүтсизлинип номуста қалди; Улар әшу йәргә келиши билән паракәндичиликкә учриди.
They are ashamed that they had trusted, They have come up to one of them, and are confounded.
21 Мана силәр уларға охшаш [маңа тайини] йоқ болуп қалдиңлар; Силәр қорқунучлуқ бир вәһимини көрүпла қорқуп кетиватисиләр.
For, now, ye have come to him, ye see something fearful, and fear.
22 Мән силәргә: «Маңа бериңлар», Яки: «Маңа мал-мүлүклириңлардин һәдийә қилиңлар?» — дегәнни қачан дәп баққан?
Is it that I said, Make me a gift, or, out of your abundance, offer a bribe on my behalf;
23 Яки: «Мени езитқучиниң қолидин қутқузуңлар!» Яки «Зораванларниң қолидин гөрүгә пул бәрсәңлар!» дәп баққанму?
And deliver me from the hand of the adversary? And, out of the hand of tyrants, ransom me?
24 Маңа үгитип қоюңлар, сүкүт қилимән; Нәдә йолдин чиққанлиғимни маңа көрситип бериңлар.
Show me, and, I, will hold my peace, And, wherein I have erred, cause me to understand.
25 Тоғра сөзләр немидегән өткүр-һә! Бирақ әйиплириңлар зади немини испатлалайду?!
How pleasant are the sayings that are right! But what can a decision from you, decide?
26 Үмүтсизләнгән кишиниң гәплири өтүп кетидиған шамалдәк турса, Пәқәт сөзләрнила әйиплимәкчимусиләр?
To decide words, do ye intend, When, to the wind, are spoken the sayings of one in despair?
27 Силәр житим-йесирларниң үстидә чәк ташлишисиләр! Дост-бурадириңлар үстидә содилишисиләр!
Surely, the fatherless, ye would assail, and make merchandise of your friend!
28 Әнди маңа йүз туранә қарап беқиңлар; Алдиңлардила ялған сөз қилаламдим?
But, now, be pleased to turn to me, that it may be, to your faces, if I speak falsehood,
29 Өтүнимән, болди қилиңлар, гуна болмисун; Раст, қайтидин ойлап беқиңлар, Чүнки өзүмниң тоғрилиғим [таразида] туриду.
Reply, I pray you, let there be no perversity, Yea reply even yet, my vindication is in it!
30 Тилимда хаталиқ барму? Тилим яманлиқни зади теталмасму?
Is there, in my tongue, perversity? Or can, my sense, not discern, engulfing ruin?
