Аюп 6
1 Аюп җававән мундақ деди: —
Then Job answered and said:
2 «Аһ, мениң дәрдлик зарлирим таразида өлчәнсә! Аһ, бешимға чүшкән барлиқ балаю-қаза булар билән биллә таразиланса!
O that my grief were weighed thoroughly! That my calamities were put together in the balance!
3 Шундақ қилинса у һазир деңиздики қумдин еғир болуп чиқиду; Шуниң үчүн сөзлирим тәлвиләрчә болуватиду.
Surely they would be heavier than the sand of the sea; On this account were my words rash.
4 Чүнки Һәммигә Қадирниң оқлири маңа санҗилип ичимдә туруватиду, Уларниң зәһирини роһум ичмәктә, Тәңриниң вәһимилири маңа қарши сәп түзүп һуҗум қиливатиду.
For the arrows of the Almighty have pierced me; Their poison drinketh up my spirit; The terrors of God set themselves in array against me.
5 Явайи ешәк от-чөп тапқанда һаңрамду? Кала болса йәм-хәшәк үстидә мөрәмду?
Doth the wild ass bray in the midst of grass? Or loweth the ox over his fodder?
6 Туз болмиса тәмсиз нәрсини йегили боламду? Хам тухумниң еқиниң тәми барму?
Can that which is unsavory be eaten without salt? Is there any taste in the white of an egg?
7 Җеним уларға тәгсиму сәскинип кетиду, Улар маңа жиркиничлик тамақ болуп туюлиду.
That which my soul abhorreth to touch Hath become my loathsome food.
8 Аһ, мениң тәшна болғиним кәлсиди! Тәңри интизаримни иҗабәт қилсиди!
O that I might have my request, And that God would grant me that which I long for!
9 Аһ, Тәңри мени янчип ташлисун! У қолини қоюветип җенимни үзүп ташлашқа мувапиқ көрсиди!
That it would please God to destroy me; That he would let loose his hand, and make an end of me!
10 Шундақ болса, маңа тәсәлли болатти, Һәтта рәһимсиз ағриқларда қийналсамму, шатлинаттим; Чүнки Муқәддәс Болғучиниң сөзлиридин танмиған болаттим!
Yet it should still be my consolation, Yea, in unsparing anguish I would exult, That I have not denied the commands of the Holy One.
11 Мәндә өлүмни күткидәк йәнә қанчилик мағдур қалди? Мениң сәвир-тақәтлик болуп һаятимни узартишимниң немә нәтиҗиси болар?
What is my strength, that I should hope? And what mine end, that I should be patient?
12 Мениң күчүм таштәк чиңму? Мениң әтлирим мистин ясалғанмиди?
Is my strength the strength of stones? Or is my flesh brass?
13 Өзүмгә ярдәм бәргидәк мағдурум қалмиди әмәсму? Һәр қандақ әқил-тәдбир мәндин қоғливетилгән әмәсму?
Alas, there is no help within me! Deliverance is driven from me!
14 Үмүтсизлинип кетиватқан кишигә дости меһриванлиқ көрсәтмики зөрүрдур; Болмиса у Һәммигә қадирдин қорқуштин ваз кечиши мүмкин.
To the afflicted, kindness should be shown by a friend; Else he casteth off the fear of the Almighty.
15 Бирақ бурадәрлирим вақитлиқ «алдамчи ериқ» сүйидәк, Маңа һелигәрлик билән муамилә қилмақта; Улар сулири еқип түгигән ериққа охшайду.
But my brethren are faithless like a brook; Like streams of the valley that pass away;
16 Еригән муз сулири ериққа киргәндә улар қаридап кетиду, Қарлар уларниң ичидә йоқилип кетиду,
Which are turbid by reason of the ice, And the snow, which hideth itself in them.
17 Улар пәсилниң иллиши билән қуруп кетиду; Һава иссип кәткәндә, изидин йоқилип кетиду.
As soon as they flow forth, they vanish; When the heat cometh, they are dried up from their place.
18 Сәпәрдашлар маңған йолидин чиқип, ериққа бурулиду; Улар ериқни бойлап меңип, чөлдә езип өлиду.
The caravans turn aside to them on their way; They go up into the desert, and perish.
19 Темалиқ карванларму ериқ издәп маңди; Шебалиқ содигәрләрму уларға үмүт билән қариди;
The caravans of Tema look for them; The companies of Sheba expect to see them;
20 Бирақ улар ишәнгинидин үмүтсизлинип номуста қалди; Улар әшу йәргә келиши билән паракәндичиликкә учриди.
They are ashamed that they have relied on them; They come to their place, and are confounded.
21 Мана силәр уларға охшаш [маңа тайини] йоқ болуп қалдиңлар; Силәр қорқунучлуқ бир вәһимини көрүпла қорқуп кетиватисиләр.
So ye also are nothing; Ye see a terror, and shrink back.
22 Мән силәргә: «Маңа бериңлар», Яки: «Маңа мал-мүлүклириңлардин һәдийә қилиңлар?» — дегәнни қачан дәп баққан?
Have I said, Bring me gifts? Or, Give a present for me out of your substance?
23 Яки: «Мени езитқучиниң қолидин қутқузуңлар!» Яки «Зораванларниң қолидин гөрүгә пул бәрсәңлар!» дәп баққанму?
Or, Deliver me from the enemy's hand? Or, Rescue me from the hand of the violent?
24 Маңа үгитип қоюңлар, сүкүт қилимән; Нәдә йолдин чиққанлиғимни маңа көрситип бериңлар.
Convince me, and I will hold my peace; Cause me to understand wherein I have erred.
25 Тоғра сөзләр немидегән өткүр-һә! Бирақ әйиплириңлар зади немини испатлалайду?!
How powerful are the words of truth! But what do your reproaches prove?
26 Үмүтсизләнгән кишиниң гәплири өтүп кетидиған шамалдәк турса, Пәқәт сөзләрнила әйиплимәкчимусиләр?
Do ye mean to censure words? The words of a man in despair are but wind.
27 Силәр житим-йесирларниң үстидә чәк ташлишисиләр! Дост-бурадириңлар үстидә содилишисиләр!
Truly ye spread a net for the fatherless; Ye dig a pit for your friend.
28 Әнди маңа йүз туранә қарап беқиңлар; Алдиңлардила ялған сөз қилаламдим?
Look now upon me, I pray you; For to your very face can I speak falsehood?
29 Өтүнимән, болди қилиңлар, гуна болмисун; Раст, қайтидин ойлап беқиңлар, Чүнки өзүмниң тоғрилиғим [таразида] туриду.
Return, I pray, and let there be no unfairness; Yea, return; —still is my cause righteous.
30 Тилимда хаталиқ барму? Тилим яманлиқни зади теталмасму?
Is there iniquity on my tongue? Cannot my taste discern what is sinful?
