Аюп 6
1 Аюп җававән мундақ деди: —
Saa tog Job til Orde og svarede:
2 «Аһ, мениң дәрдлик зарлирим таразида өлчәнсә! Аһ, бешимға чүшкән барлиқ балаю-қаза булар билән биллә таразиланса!
Gid man vejed min Harme og vejed min Ulykke mod den!
3 Шундақ қилинса у һазир деңиздики қумдин еғир болуп чиқиду; Шуниң үчүн сөзлирим тәлвиләрчә болуватиду.
Thi tungere er den end Havets Sand, derfor talte jeg over mig!
4 Чүнки Һәммигә Қадирниң оқлири маңа санҗилип ичимдә туруватиду, Уларниң зәһирини роһум ичмәктә, Тәңриниң вәһимилири маңа қарши сәп түзүп һуҗум қиливатиду.
Thi i mig sidder den Almægtiges Pile, min Aand inddrikker deres Gift; Rædsler fra Gud forvirrer mig.
5 Явайи ешәк от-чөп тапқанда һаңрамду? Кала болса йәм-хәшәк үстидә мөрәмду?
Skriger et Vildæsel midt i Græsset, brøler en Okse ved sit Foder?
6 Туз болмиса тәмсиз нәрсини йегили боламду? Хам тухумниң еқиниң тәми барму?
Spiser man ferskt uden Salt, smager mon Æggehvide godt?
7 Җеним уларға тәгсиму сәскинип кетиду, Улар маңа жиркиничлик тамақ болуп туюлиду.
Min Sjæl vil ej røre derved, de Ting er som Lugt af en Løve.
8 Аһ, мениң тәшна болғиним кәлсиди! Тәңри интизаримни иҗабәт қилсиди!
Ak, blev mit Ønske dog opfyldt, Gud give mig det, som jeg haaber;
9 Аһ, Тәңри мени янчип ташлисун! У қолини қоюветип җенимни үзүп ташлашқа мувапиқ көрсиди!
vilde Gud dog knuse mig, række Haanden ud og skære mig fra,
10 Шундақ болса, маңа тәсәлли болатти, Һәтта рәһимсиз ағриқларда қийналсамму, шатлинаттим; Чүнки Муқәддәс Болғучиниң сөзлиридин танмиған болаттим!
saa vilde det være min Trøst — jeg hopped af Glæde trods skaanselsløs Kval at jeg ikke har nægtet den Helliges Ord.
11 Мәндә өлүмни күткидәк йәнә қанчилик мағдур қалди? Мениң сәвир-тақәтлик болуп һаятимни узартишимниң немә нәтиҗиси болар?
Hvad er min Kraft, at jeg skal holde ud, min Udgang, at jeg skal være taalmodig?
12 Мениң күчүм таштәк чиңму? Мениң әтлирим мистин ясалғанмиди?
Er da min Kraft som Stenens, er da mit Legeme Kobber?
13 Өзүмгә ярдәм бәргидәк мағдурум қалмиди әмәсму? Һәр қандақ әқил-тәдбир мәндин қоғливетилгән әмәсму?
Ak, for mig er der ingen Hjælp, hver Udvej lukker sig for mig.
14 Үмүтсизлинип кетиватқан кишигә дости меһриванлиқ көрсәтмики зөрүрдур; Болмиса у Һәммигә қадирдин қорқуштин ваз кечиши мүмкин.
Den, der nægter sin Næste Godhed, han bryder med den Almægtiges Frygt.
15 Бирақ бурадәрлирим вақитлиқ «алдамчи ериқ» сүйидәк, Маңа һелигәрлик билән муамилә қилмақта; Улар сулири еқип түгигән ериққа охшайду.
Mine Brødre sveg mig som en Bæk, som Strømme, hvis Vand svandt bort,
16 Еригән муз сулири ериққа киргәндә улар қаридап кетиду, Қарлар уларниң ичидә йоқилип кетиду,
de, der var grumset af os, og som Sneen gemte sig i,
17 Улар пәсилниң иллиши билән қуруп кетиду; Һава иссип кәткәндә, изидин йоқилип кетиду.
men som svandt ved Solens Glød, tørredes sporløst ud i Hede;
18 Сәпәрдашлар маңған йолидин чиқип, ериққа бурулиду; Улар ериқни бойлап меңип, чөлдә езип өлиду.
Karavaner bøjer af fra Vejen, drager op i Ørkenen og gaar til Grunde;
19 Темалиқ карванларму ериқ издәп маңди; Шебалиқ содигәрләрму уларға үмүт билән қариди;
Temas Karavaner spejder, Sabas Rejsetog haaber paa dem,
20 Бирақ улар ишәнгинидин үмүтсизлинип номуста қалди; Улар әшу йәргә келиши билән паракәндичиликкә учриди.
men de beskæmmes i deres Tillid, de kommer derhen og skuffes!
21 Мана силәр уларға охшаш [маңа тайини] йоқ болуп қалдиңлар; Силәр қорқунучлуқ бир вәһимини көрүпла қорқуп кетиватисиләр.
Ja, slige Strømme er I mig nu, Rædselen saa I og grebes af Skræk!
22 Мән силәргә: «Маңа бериңлар», Яки: «Маңа мал-мүлүклириңлардин һәдийә қилиңлар?» — дегәнни қачан дәп баққан?
Har jeg mon sagt: »Giv mig Gaver, løs mig med eders Velstand,
23 Яки: «Мени езитқучиниң қолидин қутқузуңлар!» Яки «Зораванларниң қолидин гөрүгә пул бәрсәңлар!» дәп баққанму?
red mig af Fjendens Haand, køb mig fri fra Voldsmænds Haand!«
24 Маңа үгитип қоюңлар, сүкүт қилимән; Нәдә йолдин чиққанлиғимни маңа көрситип бериңлар.
Lær mig, saa vil jeg tie, vis mig, hvor jeg har fejlet!
25 Тоғра сөзләр немидегән өткүр-һә! Бирақ әйиплириңлар зади немини испатлалайду?!
Redelig Tale, se, den gør Indtryk; men eders Revselse, hvad er den værd?
26 Үмүтсизләнгән кишиниң гәплири өтүп кетидиған шамалдәк турса, Пәқәт сөзләрнила әйиплимәкчимусиләр?
Er det jer Hensigt at revse Ord? Den fortvivledes Ord er dog Mundsvejr!
27 Силәр житим-йесирларниң үстидә чәк ташлишисиләр! Дост-бурадириңлар үстидә содилишисиләр!
Selv om en faderløs kasted I Lod og købslog om eders Ven.
28 Әнди маңа йүз туранә қарап беқиңлар; Алдиңлардила ялған сөз қилаламдим?
Men vilde I nu dog se paa mig! Mon jeg lyver jer op i Ansigtet?
29 Өтүнимән, болди қилиңлар, гуна болмисун; Раст, қайтидин ойлап беқиңлар, Чүнки өзүмниң тоғрилиғим [таразида] туриду.
Vend jer hid, lad der ikke ske Uret, vend jer, thi end har jeg Ret!
30 Тилимда хаталиқ барму? Тилим яманлиқни зади теталмасму?
Er der Uret paa min Tunge, eller skelner min Gane ej, hvad der er ondt?
