Аюп 5
1 Қени, илтиҗа қилип бақ, саңа җавап қилғучи бармекин? Муқәддәсләрниң қайсисидин панаһ тиләйсән?
Призови же, аще кто тя услышит, или аще кого от святых Ангел узриши.
2 Чүнки ахмақниң аччиғи өзини өлтүриду, Қәһри наданниң җениға замин болиду.
Безумнаго бо убивает гнев, заблуждшаго же умерщвляет рвение.
3 Мән өз көзүм билән ахмақниң йилтиз тартқанлиғини көргәнмән; Лекин шу һаман униң маканини «Ләнәткә учрайду!» дәп билдим,
Аз же видех безумных укореняющихся, но абие поядено бысть их жилище.
4 Униң балилири аманлиқтин жирақтур; Улар шәһәр дәрвазисида сот қилинғанда бастурулди; Уларға һеч ким һимайичи болмайду.
Далече да будут сынове их от спасения, и да сотрутся при дверех хуждших, и не будет изимаяй.
5 Униң һосулини ачлар йәп түгитиду; Улар һәтта тикән арисида қалғанлириниму елип түгитиду; Қилтақчиму униң мал-мүлүклирини жутувелишқа тәйяр туриду.
Иже бо они собраша, праведницы поядят, сами же от зол не изяти будут: изможденна буди крепость их.
6 Чүнки аваричилик әзәлдин топидин үнүп чиқмайду, Күлпәтму йәрдин өсүп чиққанму әмәс.
Не имать бо от земли изыти труд, ни от гор прозябнути болезнь:
7 Бирақ учқун жуқуриға учидиғандәк, Инсан күлпәт тартишқа туғулғандур.
но человек раждается на труд, птенцы же суповы высоко парят.
8 Орнуңда мән болсам, Тәңриғила мураҗиәт қилаттим, Мән ишимни Худайимғила тапшуриветәттим.
Обаче же аз помолюся Богови, Господа же всех Владыку призову,
9 У һесапсиз карамәтләрни, Сан-санақсиз мөҗизиләрни яритиду.
Творящаго велия и неизследимая, славная же и изрядная, имже несть числа:
10 У йәргә ямғур тәқдим қилиду; У дала үстигә су әвәтип бериду.
дающаго дождь на землю, посылающаго воду на поднебесную:
11 У пәс орунда туридиғанларниң мәртивисини үстүн қилиду; Матәм тутқанлар аманлиққа көтирилиду.
возносящаго смиренныя на высоту и погибшыя воздвизающаго во спасение:
12 У һейлигәрләрниң нийәтлирини бекар қиливетиду, Нәтиҗидә улар ишини пүттүрәлмәйду.
расточающаго советы лукавых, да не сотворят руце их истины.
13 У мәккарларни өз һейлигәрлигидин қапқанқа алиду; Әгирләрниң нәйрәңлири еқитип кетилиду.
Уловляяй премудрых в мудрости их, совет же коварных разори.
14 Күндүздә улар қараңғулуққа учрайду; Чүштә түн кечидәк силаштуруп маңиду.
Во дни обымет их тма, в полудне же да осяжут якоже в нощи,
15 Бирақ у мискинләрни мәккарларниң қиличи вә ағзидин қутқузиду, Уларни күчлүкләрниң чаңгилидин қудрәтлик қоли билән қутқузиду.
и да погибнут на брани: немощный же да изыдет из руки сильнаго.
16 Шуңа, аҗизлар үчүн үмүт туғулиду, Қәбиһлик ағзини юмиду.
Буди же немощному надежда, неправеднаго же уста да заградятся.
17 Қара, Тәңри ибрәт бәргән адәм бәхитликтур, Шуңа, Һәммигә Қадирниң тәрбийисигә сәл қарима җуму!
Блажен же человек, егоже обличи Бог, наказания же Вседержителева не отвращайся:
18 Чүнки У адәмни яриландуриду, андин ярини таңиду; У санҗийду, бирақ Униң қоллири йәнә сақайтиду.
Той бо болети творит и паки возставляет: порази, и руце Его изцелят:
19 У сени алтә қийинчилиқтин қутқузиду; Һәтта йәттә күлпәттә һеч қандақ яманлиқ саңа тәгмәйду.
шестижды от бед измет тя, в седмем же не коснеттися зло:
20 Ачарчилиқта У сениң үлүмиңгә, Урушта У саңа урулған қилич зәрбисигә ниҗаткар болиду.
во гладе избавит тя от смерти, на брани же из руки железа изрешит тя:
21 Сән зәһәрлик тилларниң зәрбисидиму башпанаһлиқ ичигә йошурунисән, Вәйранчилиқ кәлгәндә униңдин һеч қорқмайдиған болисән.
от бича языка скрыет тя, и не убоишися от зол находящих:
22 Вәйранчилиқ вә қәһәтчилик алдида күлүпла қойисән; Йәр йүзидики һайванлардинму һеч қорқмайсән.
неправедным и беззаконным посмеешися, от дивиих же зверей не убоишися,
23 Сән даладики ташлар билән әһдидаш болисән; Явайи һайванларму сән билән енақ өтиду.
зане с камением дивиим завет твой: зверие бо дивии примирятся тебе.
24 Сән чедириңниң теч-аманлиқта болидиғанлиғини билип йетисән; Мал-мүлкүңни едитлисәң, һәммә немәңниң тәл екәнлигини байқайсән.
Потом уразумееши, яко в мире будет дом твой, жилище же храмины твоея не имать согрешити:
25 Нәслиң көп болидиғанлиғини, Пәрзәнтлириңниң от-чөптәк көп екәнлигини билисән.
уразумееши же, яко много семя твое, и чада твоя будут яко весь злак селный:
26 Сән өз вақтидила йетилип жиғилған бир бағ буғдайдәк, Пәқәт вақит-саитиң пишип йетилгәндила йәрлигиңгә кирисән.
внидеши же во гроб якоже пшеница созрелая во время пожатая, или якоже стог гумна во время свезенный.
27 Биз өзимиз буни тәкшүрүп көргәнмиз — улар һәқиқәтән шундақтур. Шуңа өзүң аңлап бил, буларни өзүңгә тәтбиқлап ойлап бақ».
Се, сия сице изследихом: сия суть, яже слышахом: ты же разумей себе, аще что сотворил еси.
