Аюп 5
1 Қени, илтиҗа қилип бақ, саңа җавап қилғучи бармекин? Муқәддәсләрниң қайсисидин панаһ тиләйсән?
Do but call: is there one that will answer thee? and to whom of the saints wilt thou turn thyself?
2 Чүнки ахмақниң аччиғи өзини өлтүриду, Қәһри наданниң җениға замин болиду.
For vexation will prove death to a foolish man, and jealousy will slay the simple.
3 Мән өз көзүм билән ахмақниң йилтиз тартқанлиғини көргәнмән; Лекин шу һаман униң маканини «Ләнәткә учрайду!» дәп билдим,
I have myself seen the foolish taking root; but I suddenly held his habitation as accursed.
4 Униң балилири аманлиқтин жирақтур; Улар шәһәр дәрвазисида сот қилинғанда бастурулди; Уларға һеч ким һимайичи болмайду.
His children are far from help, and men crush them in the gate, with no one to deliver them.
5 Униң һосулини ачлар йәп түгитиду; Улар һәтта тикән арисида қалғанлириниму елип түгитиду; Қилтақчиму униң мал-мүлүклирини жутувелишқа тәйяр туриду.
[He it is] whose harvest the hungry eateth up, and taketh it even out of the thorns, and the robber snatcheth eagerly after their substance.
6 Чүнки аваричилик әзәлдин топидин үнүп чиқмайду, Күлпәтму йәрдин өсүп чиққанму әмәс.
For wrong doth not come forth out of the dust, neither doth trouble grow up out of the ground;
7 Бирақ учқун жуқуриға учидиғандәк, Инсан күлпәт тартишқа туғулғандур.
But man is born unto trouble, as young birds take up their flight.
8 Орнуңда мән болсам, Тәңриғила мураҗиәт қилаттим, Мән ишимни Худайимғила тапшуриветәттим.
I, however, would have besought God, and unto God would I have committed my cause;
9 У һесапсиз карамәтләрни, Сан-санақсиз мөҗизиләрни яритиду.
Who doth great things which are unsearchable, marvelous things till they are without number;
10 У йәргә ямғур тәқдим қилиду; У дала үстигә су әвәтип бериду.
Who giveth rain upon the surface of the earth, and sendeth out waters over the face of the fields;
11 У пәс орунда туридиғанларниң мәртивисини үстүн қилиду; Матәм тутқанлар аманлиққа көтирилиду.
To set up the lowly on high, that those who mourn may rise high to happiness;
12 У һейлигәрләрниң нийәтлирини бекар қиливетиду, Нәтиҗидә улар ишини пүттүрәлмәйду.
[But] who frustrateth the plans of the crafty, so that their hands cannot execute their well-devised counsel;
13 У мәккарларни өз һейлигәрлигидин қапқанқа алиду; Әгирләрниң нәйрәңлири еқитип кетилиду.
Who catcheth the wise in their own craftiness; and the advise of the perverse is hastened on headlong;
14 Күндүздә улар қараңғулуққа учрайду; Чүштә түн кечидәк силаштуруп маңиду.
By day they meet with darkness, and as though it were night they grope about in the noon of day;
15 Бирақ у мискинләрни мәккарларниң қиличи вә ағзидин қутқузиду, Уларни күчлүкләрниң чаңгилидин қудрәтлик қоли билән қутқузиду.
But who saveth from the sword, from their mouth, and from the hand of the mighty, the needy one:
16 Шуңа, аҗизлар үчүн үмүт туғулиду, Қәбиһлик ағзини юмиду.
And so cometh to the indigent hope, and iniquity stoppeth her mouth.
17 Қара, Тәңри ибрәт бәргән адәм бәхитликтур, Шуңа, Һәммигә Қадирниң тәрбийисигә сәл қарима җуму!
Behold, happy is the man whom God admonisheth: despise then not the correction of the Almighty.
18 Чүнки У адәмни яриландуриду, андин ярини таңиду; У санҗийду, бирақ Униң қоллири йәнә сақайтиду.
For he it is that woundeth, and bindeth up: he smiteth, and his hands do heal.
19 У сени алтә қийинчилиқтин қутқузиду; Һәтта йәттә күлпәттә һеч қандақ яманлиқ саңа тәгмәйду.
In six distresses will he deliver thee; and in seven there shall no evil touch thee.
20 Ачарчилиқта У сениң үлүмиңгә, Урушта У саңа урулған қилич зәрбисигә ниҗаткар болиду.
In famine he redeemeth thee from death; and in war from the power of the sword.
21 Сән зәһәрлик тилларниң зәрбисидиму башпанаһлиқ ичигә йошурунисән, Вәйранчилиқ кәлгәндә униңдин һеч қорқмайдиған болисән.
Against the scourge of the tongue shall thou he hidden; and thou needest not be afraid of destruction when it cometh.
22 Вәйранчилиқ вә қәһәтчилик алдида күлүпла қойисән; Йәр йүзидики һайванлардинму һеч қорқмайсән.
At destruction and famine canst thou laugh; and thou needest not have any fear of the beasts of the earth.
23 Сән даладики ташлар билән әһдидаш болисән; Явайи һайванларму сән билән енақ өтиду.
For with the stones of the field shalt thou have thy covenant; and the beasts of the field shall be at peace with thee.
24 Сән чедириңниң теч-аманлиқта болидиғанлиғини билип йетисән; Мал-мүлкүңни едитлисәң, һәммә немәңниң тәл екәнлигини байқайсән.
And thou shalt know that there is peace in thy tent; and thou wilt look over thy habitation, and shalt miss nothing.
25 Нәслиң көп болидиғанлиғини, Пәрзәнтлириңниң от-чөптәк көп екәнлигини билисән.
And thou shalt know that thy seed is numerous, and thy offspring as the herbage of the earth.
26 Сән өз вақтидила йетилип жиғилған бир бағ буғдайдәк, Пәқәт вақит-саитиң пишип йетилгәндила йәрлигиңгә кирисән.
Thon wilt go in a ripe age unto the grave, as a shock of corn is carried home in its season.
27 Биз өзимиз буни тәкшүрүп көргәнмиз — улар һәқиқәтән шундақтур. Шуңа өзүң аңлап бил, буларни өзүңгә тәтбиқлап ойлап бақ».
Behold this, we have searched it out, so it is: hear it, and do thou note it well for thyself.
