Аюп 5
1 Қени, илтиҗа қилип бақ, саңа җавап қилғучи бармекин? Муқәддәсләрниң қайсисидин панаһ тиләйсән?
Call now; is there any that will answer thee? And to which of the holy ones wilt thou turn?
2 Чүнки ахмақниң аччиғи өзини өлтүриду, Қәһри наданниң җениға замин болиду.
For vexation killeth the foolish man, And jealousy slayeth the silly one.
3 Мән өз көзүм билән ахмақниң йилтиз тартқанлиғини көргәнмән; Лекин шу һаман униң маканини «Ләнәткә учрайду!» дәп билдим,
I have seen the foolish taking root: But suddenly I cursed his habitation.
4 Униң балилири аманлиқтин жирақтур; Улар шәһәр дәрвазисида сот қилинғанда бастурулди; Уларға һеч ким һимайичи болмайду.
His children are far from safety, And they are crushed in the gate, Neither is there any to deliver them:
5 Униң һосулини ачлар йәп түгитиду; Улар һәтта тикән арисида қалғанлириниму елип түгитиду; Қилтақчиму униң мал-мүлүклирини жутувелишқа тәйяр туриду.
Whose harvest the hungry eateth up, And taketh it even out of the thorns; And the snare gapeth for their substance.
6 Чүнки аваричилик әзәлдин топидин үнүп чиқмайду, Күлпәтму йәрдин өсүп чиққанму әмәс.
For affliction cometh not forth from the dust, Neither doth trouble spring out of the ground;
7 Бирақ учқун жуқуриға учидиғандәк, Инсан күлпәт тартишқа туғулғандур.
But man is born unto trouble, As the sparks fly upward.
8 Орнуңда мән болсам, Тәңриғила мураҗиәт қилаттим, Мән ишимни Худайимғила тапшуриветәттим.
But as for me, I would seek unto God, And unto God would I commit my cause;
9 У һесапсиз карамәтләрни, Сан-санақсиз мөҗизиләрни яритиду.
Who doeth great things and unsearchable, Marvellous things without number:
10 У йәргә ямғур тәқдим қилиду; У дала үстигә су әвәтип бериду.
Who giveth rain upon the earth, And sendeth waters upon the fields;
11 У пәс орунда туридиғанларниң мәртивисини үстүн қилиду; Матәм тутқанлар аманлиққа көтирилиду.
So that he setteth up on high those that are low, And those that mourn are exalted to safety.
12 У һейлигәрләрниң нийәтлирини бекар қиливетиду, Нәтиҗидә улар ишини пүттүрәлмәйду.
He frustrateth the devices of the crafty, So that their hands cannot perform their enterprise.
13 У мәккарларни өз һейлигәрлигидин қапқанқа алиду; Әгирләрниң нәйрәңлири еқитип кетилиду.
He taketh the wise in their own craftiness; And the counsel of the cunning is carried headlong.
14 Күндүздә улар қараңғулуққа учрайду; Чүштә түн кечидәк силаштуруп маңиду.
They meet with darkness in the day-time, And grope at noonday as in the night.
15 Бирақ у мискинләрни мәккарларниң қиличи вә ағзидин қутқузиду, Уларни күчлүкләрниң чаңгилидин қудрәтлик қоли билән қутқузиду.
But he saveth from the sword of their mouth, Even the needy from the hand of the mighty.
16 Шуңа, аҗизлар үчүн үмүт туғулиду, Қәбиһлик ағзини юмиду.
So the poor hath hope, And iniquity stoppeth her mouth.
17 Қара, Тәңри ибрәт бәргән адәм бәхитликтур, Шуңа, Һәммигә Қадирниң тәрбийисигә сәл қарима җуму!
Behold, happy is the man whom God correcteth: Therefore despise not thou the chastening of the Almighty.
18 Чүнки У адәмни яриландуриду, андин ярини таңиду; У санҗийду, бирақ Униң қоллири йәнә сақайтиду.
For he maketh sore, and bindeth up; He woundeth, and his hands make whole.
19 У сени алтә қийинчилиқтин қутқузиду; Һәтта йәттә күлпәттә һеч қандақ яманлиқ саңа тәгмәйду.
He will deliver thee in six troubles; Yea, in seven there shall no evil touch thee.
20 Ачарчилиқта У сениң үлүмиңгә, Урушта У саңа урулған қилич зәрбисигә ниҗаткар болиду.
In famine he will redeem thee from death; And in war from the power of the sword.
21 Сән зәһәрлик тилларниң зәрбисидиму башпанаһлиқ ичигә йошурунисән, Вәйранчилиқ кәлгәндә униңдин һеч қорқмайдиған болисән.
Thou shalt be hid from the scourge of the tongue; Neither shalt thou be afraid of destruction when it cometh.
22 Вәйранчилиқ вә қәһәтчилик алдида күлүпла қойисән; Йәр йүзидики һайванлардинму һеч қорқмайсән.
At destruction and dearth thou shalt laugh; Neither shalt thou be afraid of the beasts of the earth.
23 Сән даладики ташлар билән әһдидаш болисән; Явайи һайванларму сән билән енақ өтиду.
For thou shalt be in league with the stones of the field; And the beasts of the field shall be at peace with thee.
24 Сән чедириңниң теч-аманлиқта болидиғанлиғини билип йетисән; Мал-мүлкүңни едитлисәң, һәммә немәңниң тәл екәнлигини байқайсән.
And thou shalt know that thy tent is in peace; And thou shalt visit thy fold, and shalt miss nothing.
25 Нәслиң көп болидиғанлиғини, Пәрзәнтлириңниң от-чөптәк көп екәнлигини билисән.
Thou shalt know also that thy seed shall be great, And thine offspring as the grass of the earth.
26 Сән өз вақтидила йетилип жиғилған бир бағ буғдайдәк, Пәқәт вақит-саитиң пишип йетилгәндила йәрлигиңгә кирисән.
Thou shalt come to thy grave in a full age, Like as a shock of grain cometh in in its season.
27 Биз өзимиз буни тәкшүрүп көргәнмиз — улар һәқиқәтән шундақтур. Шуңа өзүң аңлап бил, буларни өзүңгә тәтбиқлап ойлап бақ».
Lo this, we have searched it, so it is; Hear it, and know thou it for thy good.
