Аюп 41
1 Левиатанни қармақ билән тарталамсән? Униң тилини арғамча билән [бағлап] басаламсән?
Можеш ли да извлечеш крокодила с въдица, Или да притиснеш езика му с въже?
2 Униң бурниға қомуш чүлүкни киргөзәләмсән? Униң еңигини төмүр нәйзә билән тешәләмсән?
Можеш ли тури оглавник на носа му, Или да пробиеш челюстта му с кука?
3 У саңа арқа-арқидин илтиҗа қиламду? Яки саңа мулайимлиқ билән сөз қиламду?
Ще отправи ли той към тебе много моления? Ще ти говори ли със сладки думи?
4 У сән билән әһдә түзүп, Шуниң билән сән уни мәңгү малай сүпитидә қобул қилаламсән?
Ще направи ли договор с тебе, Та да го вземеш за вечен слуга?
5 Сән уни қушқачни ойнатқандәк ойнитамсән? Дедәклириңниң һозури үчүн уни бағлап қоямсән?
Можеш ли игра с него както с птица? Или ще то вържеш ли за забава на момичетата си?
6 Тиҗарәтчиләр униң үстидә содилишамду? Уни содигәрләргә бөлүштүрүп берәмду?
Дружините риболовци ще търгуват ли с него? Ще го разделят ли между търговците?
7 Сән униң пүткүл терисигә атарнәйзини санҗаламсән? Униң бешиға чаңгак билән санҗаламсән?!
Можеш ли прониза кожата му със сулици, Или главата му с рибарски копия?
8 Қолуңни униңға бирла тәккүзгәндин кейин, Бу җәңни әсләп иккинчи ундақ қилғучи болмайсән!
Тури ръката си на него; Спомни си боя, и не прави вече това.
9 Мана, «[уни бойсундуримән]» дегән һәр қандақ үмүт беһудиликтур; Һәтта уни бир көрүпла, үмүтсизлинип йәргә қарап қалиду әмәсму?
Ето, надеждата да го хване някой е празна; Даже от изгледа му не отпада ли човек?
10 Униң җениға тегишкә петиналайдиған һеч ким йоқтур; Ундақта Мениң алдимда турмақчи болған кимдур?
Няма човек толкова дързък щото да смее да го раздразни. Тогава кой може да застане пред Мене?
11 Асман астидики һәммә нәрсә Мениң турса, Мениң алдимға ким келип «маңа тегишлигини бәргинә» дәп баққан екән, Мән униңға қайтурушқа тегишликму?
Кой Ми е дал по-напред, та да му отплатя? Все що има под цялото небе е Мое.
12 [Левиатанниң] әзалири, Униң зор күчи, Униң түзүлүшиниң гөзәллиги тоғрилиқ, Мән сүкүт қилип туралмаймән.
Няма да мълча за телесните му части, нито за силата Му. Нито за хубавото му устройство.
13 Ким униң савутлуқ тонини салдуруветәлисун? Ким униң қош еңиги ичигә киривалалисун?
Кой може да смъкне външната му дреха? Кой може да влезе вътре в двойните му челюсти?
14 Ким униң йүз дәрвазилирини ачалалисун? Униң чишлири әтрапида вәһимә ятиду.
Кой може да отвори вратите на лицето му? Зъбите му изоколо са ужасни.
15 Қасирақлириниң сәплири униң пәхридур, Улар бир-биригә чиң чаплаштурулғанки,
Той се гордее с наредените си люспи, Съединени заедно като че ли плътно запечатани;
16 Бир-биригә шамал кирмәс йеқин туриду.
Едната се допира до другата Така щото ни въздух не може да влезе между тях;
17 Уларниң һәр бири өз һәмраһлириға чаплашқандур; Бир-биригә зич йепиштурулған, һеч айрилмастур.
Прилепени са една за друга, Държат се помежду си тъй щото не могат да се отделят.
18 Униң чүшкүрүшлиридин нур чақнайду, Униң көзлири сәһәрдики қапақтәктур.
Когато киха блещи светлина, И очите му са като клепачите на зората.
19 Униң ағзидин отлар чиқип туриду; От учқунлири сәкрәп чиқиду.
Из устата му излизат запалени факли, И огнени искри изкачат.
20 Қомуш гүлханға қойған қайнаватқан қазандин чиққан һордәк, Униң бурун төшүгидин түтүн чиқип туриду;
Из ноздрите му излиза дим, Като на възвряло гърне над пламнали тръстики.
21 Униң нәпәси көмүрләрни туташтуриду, Униң ағзидин бир ялқун чиқиду.
Дишането му запаля въглища. И пламъкът излиза из устата му.
22 Бойнида зор күч ятиду, Вәһимә униң алдида сәкришип ойнайду.
На врата му обитава сила. И всички заплашени скачат пред него.
23 Униң әтлири қат-қат бирләштүрүлүп чиң туриду; Үстидики [қасирақлири] йепиштурулуп, мидирлимай туриду.
Пластовете на месата му са слепени, Твърди са на него, не могат се поклати.
24 Униң жүриги бәәйни таштәк мустәһкәм туриду, Һәтта түгмәнниң асти тешидәк мәзмут туриду.
Сърцето му е твърдо като камък, Даже твърдо като долния воденичен камък.
25 У орнидин қозғалса, палванларму қорқуп қалиду; Униң толғинип шавқунлишидин алақзадә болуп кетиду.
Когато става, силните се ужасяват, От страх се смайват.
26 Бириси қилични униңға тәккүзсиму, һеч үнүми йоқ; Нәйзә, атарнәйзә вә яки чаңгақ болсиму бәрибир үнүмсиздур.
Мечът на тогова, който би го улучил, не може да удържи, - Ни копие, ни сулица, ни остра стрела.
27 У төмүрни самандәк, Мисни пор яғачтәк чағлайду.
Той счита желязото като плява, Медта като гнило дърво.
28 Оқя болса уни қорқитип қачқузалмайду; Салға ташлири униң алдида пахалға айлиниду.
Стрелите не могат го накара да бяга; Камъните на прашката са за него като слама;
29 Тоқмақларму пахалдәк һеч немә һесапланмайду; У нәйзә-шәшбәрниң тәңлинишигә қарап күлүп қойиду.
Сопи се считат като слама; Той се присмива на махането на копието.
30 Униң асти қисми болса өткүр сапал парчилиридур; У лай үстигә чоң тирна билән татилиғандәк из қалдуриду.
Като остри камъни има по долните му части; Простира като белези от диканя върху тинята;
31 У деңиз-океанларни қазандәк қайнитиветиду; У деңизни қазандики мәлһәмдәк варақшитиду;
Прави бездната да ври като котел; Прави морето като варилница за миро.
32 У маңса маңған йоли пақирайду; Адәм [бужғунларни көрүп] чоңқур деңизни аппақ чачлиқ бовай дәп ойлап қалиду.
Оставя подир себе си светла диря, Тъй щото някой би помислил, че бездната е побеляла от старост.
33 Йәр йүзидә униң тәңдиши йоқтур, У һеч қорқмас яритилған.
На земята няма подобен нему, Създаден да няма страх.
34 У бүйүкләрниң һәр қандиқиға [җүръәт билән] нәзәр селип, қорқмайду; У барлиқ мәғрур һайванларниң падишасидур».
Той изглежда всяко високо нещо; Цар е над всичките горделиви зверове.
