Аюп 4
1 Теманлиқ Елифаз җававән мундақ деди: —
Then responded Eliphaz the Temanite, and said: —
2 «Бириси сән билән сөзләшмәкчи болса, еғир аламсән? Бирақ ким ағзиға кәлгән гәпни жутуваталайду?
If one attempt a word unto thee, wilt thou be impatient? But, to restrain speech, who, can endure?
3 Қара, сән көп адәмләргә тәлим-тәрбийә бәргән адәмсән, Сән җансиз қолларға күч бәргәнсән,
Lo! thou hast admonished many, and, slack hands, hast thou been wont to uphold:
4 Сөзлириң дәлдәңшип аран маңидиғанларни риғбәтләндүргән, Тизлири пүкүлгәнләрни йөлигәнсән.
Him that was stumbling, have thy words raised up, and, sinking knees, hast thou strengthened.
5 Бирақ һазир нөвәт саңа кәлди, Шуниңлиқ билән һалиңдин кәттиң, Балаю-апәт саңа тегиши билән, Сән алақзадә болуп кәттиң.
But, now, it cometh upon thee, and thou despairest, It smiteth even thee, and thou art dismayed.
6 Ихласмәнлигиң таянчиң болуп кәлмигәнму? Йоллириңдики дуруслуқ үмүтүңниң асаси әмәсмиди?
Is not, thy reverence, thy confidence? And is not, thy hope, the very integrity of thy ways?
7 Есиңгә ал, ким бегуна туруп вәйран болуп баққан? Дурусларниң һаяти нәдә үзүлүп қалған?
Remember, I pray thee, who, being innocent, hath perished, or when, the upright, have been cut off.
8 Мән көргинимдәк, гуна билән йәр ағдуруп аваричилик териғанлар, Охшашла һосул алиду.
So far as I have seen, They who plow for iniquity and sow misery, reap the same:
9 Тәңриниң бир нәпәси биләнла улар гумран болиду, Униң ғәзивиниң партлиши билән улар йоқилип кетиду.
By the blast of GOD, they perish, And, by the breath of his nostrils, are they consumed:
10 Ширниң һөкирәшлири, Һәм әшәддий ширниң авази [бар болсиму], Шир асланлириниң чишлири сундурулиду;
[Notwithstanding] the roaring of the lion, and the noise of the howling lion, yet, the teeth of the fierce lions, are broken:
11 Батур шир болса ов тапалмай йоқилишқа йүзлиниду, Чиши ширниң күчүклири чечилип кетиду.
The strong lion perishing for lack of prey, Even the whelps of the lioness, are scattered.
12 — Мана, маңа бир сөз ғайипанә кәлди, Қулиқимға бир шивирлиған аваз кирди,
But, unto me, something was brought by stealth, —and mine ear caught a whispering of the same:
13 Түн кечидики ғайипанә көрүнүшләрдин чиққан ойларда, Адәмләрни чоңқур уйқа басқанда,
When there were thoughts, from visions of the night, —When deep sleep falleth upon men,
14 Қорқунуч вә титрәкму мени басти, Сүйәк-сүйәклиримни титритивәтти;
Dread, came upon me, and trembling, The multitude of my bones, it put in dread:
15 Көз алдимдин бир роһ өтүп кәтти; Бәдинимдики түклирим һүрпийип кәтти.
Then, a spirit, over my face, floated along, The hair of my flesh bristled-up:
16 У роһ орнида мидирлимай турди, бирақ турқини көрәлмидим; Көз алдимда бир гәвдә турупту; Шивирлиған бир аваз аңланди: —
It stood still, but I could not distinguish its appearance, I looked, but there was no form before mine eyes, —A whispering voice, I heard: —
17 «Инсан балиси Тәңридин һәққаний болаламду? Адәм өз Яратқучисидин пак болаламду?
Shall, mortal man, be more just than GOD? Or a man be more pure than, his Maker?
18 Мана, У Өз қуллириға ишәнмигән, Һәтта пәриштилириниму «Наданлиқ қилған!» дәп әйиплигән йәрдә,
Lo! in his own servants, he trusteth not, and, his own messengers, he chargeth with error:
19 Ули топилардин болған инсанлар, Лайдин ясалған өйләрдә турғучилар қандақ болар!? Улар пәрванидинму асанла янҗилиду!
How much more the dwellers in houses of clay, which, in the dust, have their foundation, which are crushed sooner than a moth:
20 Улар таң билән кәч арилиғида кукум-талқан болиду; Улар һеч ким нәзиригә алмиған һалда мәңгүгә йоқилиду.
Betwixt morning and evening, are they broken in pieces, With none to save, they utterly perish:
21 Уларниң чедир таниси жулуп ташланғанғу? Улар һеч даналиққа техи еришмәйла өлүп кетиду!».
Is not their tent-rope within them, torn away? They die, disrobed of wisdom!
