Аюп 4
1 Теманлиқ Елифаз җававән мундақ деди: —
Then Eliphaz the Temanite answered,
2 «Бириси сән билән сөзләшмәкчи болса, еғир аламсән? Бирақ ким ағзиға кәлгән гәпни жутуваталайду?
"If someone ventures to talk with you, will you be grieved? But who can withhold himself from speaking?
3 Қара, сән көп адәмләргә тәлим-тәрбийә бәргән адәмсән, Сән җансиз қолларға күч бәргәнсән,
Look, you have instructed many, you have strengthened the weak hands.
4 Сөзлириң дәлдәңшип аран маңидиғанларни риғбәтләндүргән, Тизлири пүкүлгәнләрни йөлигәнсән.
Your words have supported him who was falling, You have made firm the feeble knees.
5 Бирақ һазир нөвәт саңа кәлди, Шуниңлиқ билән һалиңдин кәттиң, Балаю-апәт саңа тегиши билән, Сән алақзадә болуп кәттиң.
But now it is come to you, and you faint. It touches you, and you are troubled.
6 Ихласмәнлигиң таянчиң болуп кәлмигәнму? Йоллириңдики дуруслуқ үмүтүңниң асаси әмәсмиди?
Isn't your piety your confidence? Isn't the integrity of your ways your hope?
7 Есиңгә ал, ким бегуна туруп вәйран болуп баққан? Дурусларниң һаяти нәдә үзүлүп қалған?
"Remember, now, whoever perished, being innocent? Or where were the upright cut off?
8 Мән көргинимдәк, гуна билән йәр ағдуруп аваричилик териғанлар, Охшашла һосул алиду.
According to what I have seen, those who plow iniquity, and sow trouble, reap the same.
9 Тәңриниң бир нәпәси биләнла улар гумран болиду, Униң ғәзивиниң партлиши билән улар йоқилип кетиду.
By the breath of God they perish. By the blast of his anger are they consumed.
10 Ширниң һөкирәшлири, Һәм әшәддий ширниң авази [бар болсиму], Шир асланлириниң чишлири сундурулиду;
The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, the teeth of the young lions, are broken.
11 Батур шир болса ов тапалмай йоқилишқа йүзлиниду, Чиши ширниң күчүклири чечилип кетиду.
The old lion perishes for lack of prey. The cubs of the lioness are scattered abroad.
12 — Мана, маңа бир сөз ғайипанә кәлди, Қулиқимға бир шивирлиған аваз кирди,
"Now a thing was secretly brought to me. My ear received a whisper of it.
13 Түн кечидики ғайипанә көрүнүшләрдин чиққан ойларда, Адәмләрни чоңқур уйқа басқанда,
In thoughts from the visions of the night, when deep sleep falls on men,
14 Қорқунуч вә титрәкму мени басти, Сүйәк-сүйәклиримни титритивәтти;
fear came on me, and trembling, which made all my bones shake.
15 Көз алдимдин бир роһ өтүп кәтти; Бәдинимдики түклирим һүрпийип кәтти.
Then a spirit passed before my face. The hair of my flesh stood up.
16 У роһ орнида мидирлимай турди, бирақ турқини көрәлмидим; Көз алдимда бир гәвдә турупту; Шивирлиған бир аваз аңланди: —
It stood still, but I couldn't discern its appearance. A form was before my eyes. Silence, then I heard a voice, saying,
17 «Инсан балиси Тәңридин һәққаний болаламду? Адәм өз Яратқучисидин пак болаламду?
'Shall mortal man be more just than God? Shall a man be more pure than his Maker?
18 Мана, У Өз қуллириға ишәнмигән, Һәтта пәриштилириниму «Наданлиқ қилған!» дәп әйиплигән йәрдә,
Look, he puts no trust in his servants. He charges his angels with error.
19 Ули топилардин болған инсанлар, Лайдин ясалған өйләрдә турғучилар қандақ болар!? Улар пәрванидинму асанла янҗилиду!
How much more, those who dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, who are crushed before the moth.
20 Улар таң билән кәч арилиғида кукум-талқан болиду; Улар һеч ким нәзиригә алмиған һалда мәңгүгә йоқилиду.
Between morning and evening they are destroyed. They perish forever without any regarding it.
21 Уларниң чедир таниси жулуп ташланғанғу? Улар һеч даналиққа техи еришмәйла өлүп кетиду!».
Isn't their tent cord plucked up within them? They die, and that without wisdom.'
